Αρθρογράφος: Θεόφραστος Ανδρεόπουλος

Οι Τούρκοι προσπαθούν να δημιουργήσουν θέμα «τουρκικής μειονότητας» εκτός της Θράκης με αφορμή την άψογη εμφάνιση του Έλληνα ΥΠΕΞ Νίκου Δένδια στην Άγκυρα όπου έβαλε στην θέση του μαζί το δίδυμο Ερντογάν-Τσαβούσογλου.

Ξεκίνησαν λοιπόν μια εκστρατεία «πληροφόρησης» της τουρκικής κοινωνίας για τα «δίκαια» των «Τούρκων» στην Ελλάδα.

Οι Τούρκοι θέλουν Ρόδο και Κω: Ανακαλύπτουν «Τούρκους» και εκεί

«Ο Υπουργός των Εξωτερικών Mevlüt Çavuşoğlu πραγματοποίησε πρόσφατα κοινή συνέντευξη τύπου μετά τη συνάντησή του με τον Έλληνα ομόλογό του Νίκο Δένδια στην Άγκυρα στις 15 Απριλίου 2021.

Στη συνέντευξη Τύπου, ο Çavuşoğlu δήλωσε στον Νίκο Δένδια ότι η Ελλάδα, η οποία δεν δέχεται τους Τούρκους που ζουν στη Δυτική Θράκη ως Τούρκους, πρέπει να αποδεχτεί την τουρκική πολιτιστική ταυτότητα και είπε :

«Συμφωνούμε ότι εμείς έχουμε Ελληνορθόδοξη μειονότητα στην Τουρκία, αλλά όταν λέτε στους Τούρκους ότι δεν είστε Τούρκοι τότε δεν είστε ούτε ανθρωπιστές ούτε δημοκρατικοί.

Σηκωθήκατε για να μας δώσετε μαθήματα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά δεν επιτρέπετε στην μειονότητα να χρησιμοποιήσει το τουρκικό όνομα».

Συμφωνώ ολόψυχα με τη δήλωση του υπουργού Εξωτερικών μας Mevlüt Çavuşoğlu.

Είμαι της άποψης ότι αυτή η δήλωση του υπουργού μας ισχύει και για τους Τούρκους της Ρόδου.

Δήθεν καταπάτηση των δικαιωμάτων των «Τούρκων»

Επειδή η Ελλάδα δεν αποδέχεται ότι στο νησί οι Τούρκοι είναι επίσης Τούρκοι και εφαρμόζει πολιτιστική γενοκτονία.

Για παράδειγμα, υπάρχουν νόμοι και πιέσεις που τους εμποδίζουν να οργανώσουν την πολιτιστική τους ταυτότητα, το δικαίωμα των Τουρκόπουλων να μαθαίνουν Τουρκικά, τουλάχιστον σε επίπεδο πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, με βάση τη δίγλωσση εκπαίδευση, με άλλα λόγια, το δικαίωμα στην εκπαίδευση στη μητρική γλώσσα έχει αφαιρεθεί, η προστασία, η συντήρηση και η επιδιόρθωση των πολιτιστικών αντικειμένων που έχουν απομείνει από τους Οθωμανούς Τούρκους στα νησιά δεν επιτρέπονται να γίνουν από τις ελληνικές κυβερνήσεις και ούτε είναι επιθυμητές, τα τουρκικά ιδρύματα πωλούνται σε δημοπρασία.

Η «τουρκική» μειονότητα φοβάται να εκφράσει ότι είναι «Τούρκοι» σε κοινότητες και σε άτομα που δεν γνωρίζουν.

Η Ελλάδα έχει μια λανθασμένη αντίληψη, ή μάλλον μια εκτίμηση που αγνοεί, παρόλο που τη γνωρίζει, και δεν θέλει να την εκπληρώσει.

Δεδομένου ότι τα Δωδεκάνησα βρισκόταν υπό την ιταλική κατοχή όταν υπογράφηκε η Συνθήκη της Λωζάνης, αναφέρεται ότι το άρθρο 45 της Συνθήκης μόνο στην πολιτιστική ταυτότητα των Τούρκων της Δυτικής Θράκης και δεν δεσμεύει την Ελλάδα για τους Τούρκους της Ρόδου και της Κω .

Ποια είναι τα δικαιώματα των Τούρκων της Ρόδου και της Κω και που ορίζονται από τις διεθνείς συνθήκες;

Η Ελλάδα ισχυρίζεται ότι τα δικαιώματα των Τούρκων που ζουν στη Ρόδο και την Κω στα Δωδεκάνησα διέπονται μόνο από τη Συμφωνία του Παρισιού του 1947. Ωστόσο, αυτή η συμφωνία έρχεται σε αντίθεση με άλλες διεθνείς συνθήκες που έχει υπογράψει η Ελλάδα (εδώ πρέπει να προσθέσουμε πως οι Τούρκοι προχωρούν σε μέγιστο ατόπημα καθώς μια Συνθήκη ή μέρος αυτής αντικαθίσταται από μία νεότερη συνεπώς αυτό που λένε δεν στέκει νομικά).

Πώς διαστρεβλώνουν την ερμηνεία των Συνθηκών οι Τούρκοι

Τα δικαιώματα των Τούρκων της Ρόδου και της Κω που απορρέουν από διεθνείς συνθήκες προστατεύονται από τέσσερις ομάδες κειμένων. Αυτά είναι:

« Πρωτόκολλο αριθ. 3 βάσει της Συνθήκης των Αθηνών του 1913

Δεδομένου ότι το πρωτόκολλο αριθ. 3 σύμφωνα με τη Συνθήκη των Αθηνών του 1913 ίσχυε για «όλα τα εδάφη της Ελλάδας » τη στιγμή της υπογραφής του , ισχύει ακόμη σήμερα και είναι δεσμευτικό για τα Δωδεκάνησα.

Το άρθρο 15 της Σύμβασης της Βιέννης του 1978 σχετικά με τη διαδοχή των κρατών σχετικά με τις συνθήκες ορίζει ότι οι συνθήκες στις οποίες το κράτος που κατέχει μια επικράτεια ήταν συμβαλλόμενο μέρος θα εφαρμόζονται σε αυτά τα εδάφη, αρχής γενομένης από την ημερομηνία διαδοχής.

Στην απόφαση του ICJ του 1978 (Διεθνές Δικαστήριο), αναφέρεται ότι η έννοια του «καθεστώτος της επικράτειας της χώρας» πρέπει να ερμηνευθεί ώστε να μην καλύπτει τα εδάφη της χώρας κατά τη στιγμή της συμφωνίας, αλλά και τα εδάφη που η χώρα απέκτησε αργότερα.

Όσον αφορά το θέμα των σχολείων, το Πρωτόκολλο αναγνωρίζει με το άρθρο 15, ότι οι πηγές εισοδήματός των μουσουλμανικών ιδιωτικών σχολείων θα γίνονται σεβαστές και ότι η εκπαίδευση θα διεξαχθεί στα τουρκικά (*).

10 Αυγούστου 1920 Ελληνική Συνθήκη των Σεβρών

10 Αυγούστου 1920 Η Συνθήκη των Σεβρών είναι επίσης δεσμευτική για τα Δωδεκάνησα, καθώς αναφέρει ότι η Συνθήκη θα εφαρμοστεί σε όλα τα ελληνικά εδάφη και ότι ισχύει επίσης για “τα εδάφη που θα αποκτήσει η Ελλάδα από τώρα και στο εξής”.

Σύμφωνα με το άρθρο 8, η μουσουλμανική μειονότητα έχει το δικαίωμα να ιδρύει, να διαχειρίζεται και να εποπτεύει σχολεία όπου μπορούν να χρησιμοποιούν ελεύθερα τη μητρική τους γλώσσα.

Στο άρθρο 9, αναφέρεται ότι το κράτος θα παράσχει τις απαραίτητες διευκολύνσεις για τους μουσουλμάνους να λάβουν εκπαίδευση στη δική τους γλώσσα στους τόπους όπου είναι παρόντες και ένα μερίδιο των πόρων θα διατεθεί από τους γενικούς και τοπικούς προϋπολογισμούς.

30 Ιανουαρίου 1923 Συμφωνία ανταλλαγής, άρθρα 37-45 της Συνθήκης της Λωζάνης, 1926 Αθήνα και 1930 και 1933 Συνθήκες της Άγκυρας

1923 “Πολιτικοί Όροι” της Συνθήκης της Λωζάνης με το όνομα Ι., “Προστασία των μειονοτήτων” και σχετικών ζητημάτων 37-44, καλύπτει τους όρους που καθορίζουν το καθεστώς των μη μουσουλμανικών μειονοτήτων στην Τουρκία.

Στο 45ο άρθρο “Με τις διατάξεις αυτού του μέρους που αναγνωρίζονται τα δικαιώματά των μη μουσουλμανικών μειονοτήτων της Τουρκίας , η Ελλάδα είναι επίσης γνωστό ότι έχει μουσουλμανική μειονότητα” και καλείται από τις αρχές της Συνθήκης της Λωζάνης στα άρθρα 40-41 να έχει τα ίδια δικαιώματα για τη μουσουλμαική μειονότητα όπως αναφέρεται και στα άρθρα 8 και 9 των 1920 της Συνθήκης των Σεβρών.

1947 Συνθήκη του Παρισιού

Η Συνθήκη Ειρήνης του Παρισιού του 1947 εξακολουθεί να ισχύει σήμερα, χωρίς να αφήνει περιθώρια συζήτησης.Το γεγονός ότι το άρθρο φέρνει αρηντική διατύπωση σε ότι αφορά τα δικαιώματα υπηκοότητας δεν είναι ένα ζήτημα που εξαλείφει τα θετικά δικαιώματα (δικαιώματα μειονότητας) που αναφέρονται στις προαναφερθείσες τρεις ομάδες διεθνών κειμένων. “

Συνοπτικά, η Ελλάδα πρέπει να αποδεχτεί την τουρκική πολιτιστική ταυτότητα των Τούρκων της Ρόδου και της Κω, καθώς και των Τούρκων της Δυτικής Θράκης.

Η Ελλάδα πρέπει να παραχωρήσει τα κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα των μειονοτήτων που ζουν στη χώρα της, τα οποία κατοχυρώνονται στο Συμβούλιο της Ευρώπης, την Ευρωπαϊκή Ένωση, τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη, τα Ηνωμένα Έθνη, τις Διεθνείς Συνθήκες και Ελληνικό Σύνταγμα, επειδή έχει υπογράψει αυτές τις συνθήκες σύμφωνα με το δικό της Σύνταγμα.

Είναι ευθύνη μιας σύγχρονης παγκόσμιας χώρας η προστασία και ανάπτυξη των πολιτιστικών ταυτοτήτων.

Πρέπει να τα εξηγήσουμε όλα αυτά στην Ελλάδα.

(*) Διεθνές Δικαστήριο (ICJ): Είναι το κύριο δικαστικό όργανο των Ηνωμένων Εθνών. Επιλύει νομικές διαφορές μεταξύ κρατών και παρέχει νομικές συμβουλευτικές υπηρεσίες στα Ηνωμένα Έθνη και τους ιδιωτικούς οργανισμούς του.

Ο Χάρτης του αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Η έδρα του βρίσκεται στη Χάγη.

Εκτός από όλα τα ζητήματα που έθεσαν τα κράτη στο Δικαστήριο, τα θέματα που καθορίζονται στη Συνθήκη των Ηνωμένων Εθνών και σε άλλες διεθνείς συμφωνίες και συμβάσεις εμπίπτουν στην αρμοδιότητα του Δικαστηρίου.»

Η ανάλυση των Τούρκων τελειώνει ακριβώς εκεί που το αποκρύπτουν.

Στην Συνθήκη των Παρισίων.

Που «τελειώνει» το τουρκικό αφήγημα

Ως η νεότερη Συνθήκη αυτή ισχύει σε ότι αφορά τους κατοίκους μουσουλμανικού θρησκεύματος σε Ρόδο και Κω.

Είναι Έλληνες πολίτες μουσουλμανικού θρησκεύματος και τίποτε άλλο και δεν θεωρούνται ούτε καν θρησκευτική μειονότητα όπως συμβαίνει στην Θράκη.

Υπενθυμίζεται ότι με το άρθρο 19 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων του 1947 και με την ένταξη των Δωδεκανήσων στον εθνικό κορμό, οι Μουσουλμάνοι, Έλληνες πολίτες, που ζουν σε Ρόδο και Κω, τυγχάνουν της ίδιας μεταχείρισης, εν σχέσει με τον σεβασμό των δικαιωμάτων τους, με τους άλλους Έλληνες.

Με βάση τη Συνθήκη της Λωζάνης, η μόνη, αναγνωρισμένη νομικά, μειονότητα είναι η Μουσουλμανική Μειονότητα στη Θράκη.

Θα προσθέσουμε επίσης ότι ουδέποτε υπήρξε πρόβλημα σε Ρόδο και Κω μεταξύ των Ελλήνων πολιτών διαφορετικού θρησκεύματος. Οι μουσουλμάνοι των νησιών ζουν κανονικά, εργάζονται κανονικά και προοδεύουν κανονικά όπως και οι υπόλοιποι Ορθόδοξοι πολίτες.