Νέος διοικητής στην 4η Στρατιά του Τουρκικού Στρατού, τοποθετήθηκε με τις κρίσεις της στρατιωτικής ηγεσίας της 22ας Αυγούστου ο Αντιστράτηγος Αλί Σιβρί. Η 4η Στρατιά είναι αυτή που διατηρείται έναντι του Αιγαίου και σε περίπτωση πολεμικής αναμετρήσεως με την Ελλάδα θα υλοποιήσει τα πολεμικά σχέδια των χερσαίων δυνάμεων εναντίον ελληνικών νησιωτικών εδαφών.
Η απειλή της 4ης Στρατιάς έχει αναβαθμισθεί τελευταίως, λόγω του μετασχηματισμού δύο Μηχανοποιημένων Ταξιαρχιών του (11η και 19η) σε Ταξιαρχίες Καταδρομών. Αυτές, μαζί με την 7η Ταξιαρχία Καταδρομών, συνιστούν την αιχμή των δυνάμεων που προορίζονται για επιχειρήσεις στο Αιγαίο. Η μετάπτωση των δύο προαναφερομένων Μηχανοποιημένων Ταξιαρχιών έγινε, επειδή η εμπειρία δείχνει ότι υπάρχει σημαντική διαφορά στην απόδοση των μονάδων πεζικού εν σχέσει με τις μονάδες καταδρομών. Την υποστήριξη των επιχειρήσεων στο Αιγαίο, θα αναλάβει η 57η Ταξιαρχία Πυροβολικού.
Εάν συνυπολογισθεί η Ταξιαρχία Πεζοναυτών, τότε οι τουρκικές δυνάμεις που είναι άμεσα προσανατολισμένες για επιχειρήσεις στο Αιγαίο συμποσούνται σε τέσσερις επίλεκτες Ταξιαρχίες.
Ο Αντιστράτηγος Σιβρί ήταν προηγουμένως διοικητής του 4ου Σώματος Στρατού, το οποίο συγκεντρώνει την “στρατηγική εφεδρεία” των τουρκικών χερσαίων δυνάμεων. Αυτή περιλαμβάνει την 1η Ταξιαρχία Καταδρομών (Αλεξιπτωτιστές) στην Καισάρεια, την 2α Ταξιαρχία Καταδρομών (Μπολού), την 28η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία Πεζικού (Μαμάκ) και την 58η Ταξιαρχία Πυροβολικού (Πολατλί).
Η επιλογή αξιωματικών προερχομένων από τις μονάδες καταδρομών, για την διοίκηση της 4ης Στρατιάς, όσο και η ποιοτική ενίσχυση αυτής με δύο νέες ταξιαρχίες καταδρομών, είναι ενδεικτική των εκπονηθέντων σχεδίων εναντίον ελληνικών νήσων, που βασίζονται κατά τα φαινόμενα σε αεροκίνητες επιχειρήσεις με ελικόπτερα. Οι προερχόμενοι εκ των μονάδων καταδρομών αξιωματικοί, έχουν μεγαλύτερη εμπειρία σε συνδυασμένες επιχειρήσεις που απαιτούν συνεργασία με δυνάμεις άλλων Όπλων και Κλάδων.
Παρόμοια είναι η αντίληψη στην περίπτωση της ΑΣΔΕΝ, που έχει την ευθύνη αμύνης των νησιωτικών εδαφών στο Αιγαίο, όπως μαρτυρεί η επιλογή κατά προτίμηση αξιωματικών προερχομένων εκ των Ειδικών Δυνάμεων, για την συγκεκριμένη διοίκηση. Όμως, σε αντίθεση με την απειλή της 4ης Στρατιάς που διαρκώς αναβαθμίζεται ποιοτικώς κι ενισχύεται, στην περίπτωση της ΑΣΔΕΝ δεν παρατηρείται ανάλογη πρόοδος, όσον αφορά τις οργανικές δυνάμεις της.
Γενικό μέτρο που μπορεί να αποδώσει βραχυπρόθεσμα, είναι η αύξηση της στρατιωτικής θητείας ενώ η πρόσληψη ΕΠΟΠ για την ενίσχυση των μονάδων Ειδικών Δυνάμεων μπορεί να αποδώσει μεσοπρόθεσμα. Η έμφαση στις Ειδικές Δυνάμεις, ενισχύεται ως “μονόδρομος” για το ΓΕΣ και το ΓΕΕΘΑ, από την εξέλιξη της τουρκικής απειλής, υπόθεση στην οποία μπορεί να συντελέσει θετικώς ο σχεδιασμός του ΓΕΕΘΑ που αφορά την συγκρότηση Διοικήσεως Ειδικού Πολέμου.
