Αρθρογράφος: Θεόφραστος Ανδρεόπουλος

Σε μια αποκαλυπτική δήλωση προχώρησε ο Χένρι Κίσινγκερ προειδοποιώντας τον Μπάιντεν, ότι «οι ΗΠΑ πρέπει να βρουν μια αμοιβαία κατανόηση με την Κίνα για μια νέα παγκόσμια τάξη σταθερότητας, ειδάλλως ο πλανήτης θα αντιμετωπίσει μια επικίνδυνη περίοδο σαν αυτήν πριν τον Α’ ΠΠ».

Ο κίνδυνος μιας παγκόσμιας σύρραξης

Δηλαδή ο Κίσινγκερ, η «αλεπού» της διπλωματίας, προειδοποιεί ότι η πολιτική Μπάιντεν να εμπλακεί επιθετικά έναντι και των δύο έτερων παγκόσμιων υπερδυνάμεων, θα οδηγήσει τον κόσμο σε μια παγκόσμια σύρραξη

Ο Κίσινγκερ είναι τώρα 97 ετών και έχει επηρεάσει κάποιες από τις πιο σημαντικές «στροφές» της δεκαετίας του ’70 όταν ήταν ο ΥΠΕΞ των κυβερνήσεων του Richard Nixon και του Gerald Ford.

Μιλώντας σε μια εκδήλωση στο Chatham House event στο Λονδίνο διαμέσου Zoom, ο Kissinger είπε ότι το μεγαλύτερο ερώτημα είναι εάν οι ΗΠΑ και οι δυτικοί σύμμαχοί της μπορούν να αναπτύξουν μια κατανόηση με την Κίνα για μια νέα παγκόσμια τάξη.

«Εάν αυτό δεν το καταφέρουμε και εάν δεν έχουμε κατανόηση με την Κίνα, τότε σε αυτό το σημείο θα βρισκόμαστε σε μια κατάσταση τύπου «προ Α’ ΠΠ» όπως ήταν τότε στην Ευρώπη, όπου θα υπάρχουν περιφερειακές συγκρούσεις που θα λύνονται σε άμεση βάση αλλά μια από αυτές θα βγει εκτός ελέγχου» είπε εννοώντας πως έτσι ξεκίνησε ο «Μεγάλος Πόλεμος» του 1914.

«Είναι πολύ πιο επικίνδυνα τώρα από ότι ήταν τότε» είπε ο Κίσινγκερ, τα όπλα υψηλής τεχνολογίας και στις δύο πλευρές μπορούν να οδηγήσουν σε μια πολύ θανάσιμη σύγκρουση.

Το να χειροτερεύουν οι σχέσεις μεταξύ Κίνας και Δύσης σε μια γκάμα θεμάτων από τα ανθρώπινα δικαιώματα μέχρι το εμπόριο στο Hong Kong, δίνει ώθηση στο Πεκίνο να αναπτύξει τις επιθετικές του ικανότητες στην Ταϊβάν προς απομόνωση του νησιού το οποίο διεκδικούν οι Κινέζοι ως δικό τους.

Ο Kissinger είπε ότι οι ΗΠΑ θα το βρούν δύσκολο να διαπραγματευτού με έναν αντίπαλο όπως η Κίνα ο οποίος σύντομα θα είναι μεγαλύτερος και πιο προηγμένος σε κάποιους τομείς.

Το άλλο ερώτημα, είπε, «είναι αν η Κίνα θα δεχτεί τη νέα τάξη».

Ο Kissinger εγκωμίασε το ταλέντο της Κίνας να οργανώνεται για τεχνολογική πρόοδο κάτω από κρατικό έλεγχο.

Αλλά η Δύση έπρεπε να έχει εντείνει το δικό της παιχνίδι.

«Η Δύση πρέπει να πιστέψει στον εαυτό της, αυτό είναι το εσωτερικό μας πρόβλημα δεν είναι κινεζικό πρόβλημα».

Πρόσθεσε πως «η οικονομική εξουσία της Κίνας δεν σημαίνει αυτομάτως ότι θα είναι ανώτερη σε όλους του τομείς της τεχνολογίας αυτού του αιώνα».

Ο Kissinger ήταν αυτός που διαπραγματεύτηκε για λογαριασμό του αείμνηστου προέδρου Nixon για να ανοιχτεί η Κίνα προς την Δύση το 1971 χωρίς να ενημερώσει τον μελλοντικό πρόεδρο George H.W. Bush (τον Πρεσβύτερο) για τις συνομιλίες, που ήταν τότε ο πρεσβευτής της Ουάσινγκτον στον ΟΗΕ.

Όταν ρωτήθηκε για το Brexit, ο Kissinger είπε ότι αρνήθηκε να προωθήσει την καμπάνια που ήταν ενάντια στην αποχώρηση από την ΕΕ διότι είδε έναν ρόλο για μια αυτόνομη Βρετανία ως «γέφυρα» μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΕ.

Η κυβέρνηση Μπάιντεν ομιλεί για την ανάγκη συμπαράταξης με τους συμμάχους της, ως προς το δίπολο «δημοκρατία – αυταρχισμός».

Δηλαδή επιχειρεί να «δαιμονοποιήσει» Κίνα και Ρωσία (βέβαια η Ρωσία έχει εκλεγμένες κυβερνήσεις σε αντίθεση με την Κίνα) δημιουργώντας μια κατάσταση πολύ πιο επικίνδυνη από τον ίδιο τον Ψυχρό Πόλεμο.

Η συνδυαστική δύναμη Ρωσίας και Κίνας που έχουν εξαγοράσει κυριολεκτικά και την προστατευτική για αυτούς «Rimland» που αποτελείται από Τουρκία, Ιράν, Πακιστάν, Βιετνάμ (οι διενέξεις του Ανόι με το Πεκίνο στον Ινδικό Ωκεανό είναι διαχειρίσιμες) είναι απαγορευτική για όλο το ΝΑΤΟ με τις ΗΠΑ μαζί.

Το δίλημμα της Ινδίας που «αλληθωρίζει» προς Ευρασία

Να μην αποκλειστεί η πιθανότητα σε αυτό τον άξονα να ενταχθεί και η Ινδία. Η Ινδία έχει εχθρικές σχέσεις με το Πακιστάν, δύσκολες έως εχθρικές με την Κίνα, αλλά πολύ καλές με την Ρωσία.

Οι δε ΗΠΑ τις απειλούν με κυρώσεις (!) με ιδιαίτερα αλαζονικό τρόπο σχετικά με μια πιθανή αγορά ρωσικών S-400, για να το «χωνέψουν» οι Ινδοί ως περήφανο αρχαιότατο έθνος είναι πολύ πιθανό να επιλέξουν τον ευρασιατικό άξονα διότι πέραν των συναισθημάτων τους είναι και ρεαλιστικό για αυτούς, καθώς τα συμφέροντά τους «κουμπώνουν» με των μεγάλων υπερδυνάμεων Κίνας και Ρωσίας.

Ρωσία και Κίνα θέλουν διέξοδο στον Ινδικό Ωκεανό και η Ινδία τους την προσφέρει, δηλαδή τα συμφέροντά τους είναι ομόρροπα αρκεί να υπάρξουν οι κατάλληλες συμφωνίες.

Δύσκολα οι Αμερικανοί θα τους πάρουν με το μέρος τους, πρώτον γιατί δεν τους χειρίζονται με το απαιτούμενο τακτ και δεύτερον ποιος θα τους προστατέψει αν είναι η μόνη χώρα εντός ενός εχθρικού ευρασιατικού μπλοκ, στο οποίο το Νέο Δελχί θα έχει «αμερικανική κατεύθυνση».

Γεωπολιτικά είναι ασύμφορο και πολύ δύσκολο να γίνει. Θεωρούμε ότι η Ινδία πιο εύκολα θα ακολουθήσει την πορεία όλων των αρχαίων εθνών που δεν έχουν ξεχάσει τις εμπειρίες τους (η Ελλάδα δυστυχώς είναι μια άλλη ιστορία) και θα κοιτάξει αυστηρώς τα δικά της συμφέροντα.

Στο μεταξύ η αναπροσαρμογή πολιτικής που προβλέπει το πόρισμα της επιτροπής σοφών για το ΝΑΤΟ του 2030, θα θέσει ασφυκτικά περιθώρια αυτόνομης πολιτικής των Ευρωπαίων έναντι της Κίνας.

Ανατολή ή Δύση;

Όλα δείχνουν πως οδεύουμε εκ νέου σε μια πραγματικότητα που θα ακούγεται η εξής φράση: «West or East»;