Οι τελευταίες ημέρες έντασης στην Ανατολική Μεσόγειο έκανα ξεκάθαρα δύο πράγματα: Πρώτον, οι φιλοδοξίες της Τουρκίας την απομακρύνουν από τη Δύση και δεύτερον η ψυχραιμία των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων δείχνει ότι ξέρουν καλά να χειρίζονται τα τουρκικά «ξεσπάσματα».
Η παρέμβαση της Τουρκίας στη Λιβύη συνδέεται άρρηκτα με την προσπάθειά της να «βάλει χέρι» στα αποθέματα υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου. Πρώτη στάση η κυπριακή ΑΟΖ, εκεί όπου η Άγκυρα ισχυρίζεται ότι ο τουρκοκυπριακός βορράς έχει αποκοπεί από τα ενεργειακά σχέδια της Λευκωσίας. Οι φιλοδοξίες του Ερντογάν στη Μεσόγειο δεν είναι καινούργιο φαινόμενο, αλλά η συστηματική παραβίαση διεθνών κανόνων και η υπονόμευση της διπλωματίας έχει αφετηρία το τουρκολιβυκό μνημόνιο. Ερντογάν και Σάρατζ ουσιαστικά σχεδίασαν από την αρχή το χάρτη.
Ο καθηγητής του Αμερικανικού Πανεπιστημίου Ulaş Doğa Eralp έχει μία ενδιαφέρουσα άποψη, όπου ισχυρίζεται ότι ο κύριος στόχος της Τουρκίας με αυτές τις θαλάσσιες επιθέσεις-διεκδικήσεις δεν είναι απαραίτητα να βρει αποθέματα υδρογονανθράκων, αλλά να εμποδίσει την Ελλάδα, την Αίγυπτο, το Ισραήλ και την Κύπρο, καθώς και μεγάλες εταιρείες γεώτρησης να τα εκμεταλλευτούν, με την ελπίδα ότι θα διαπραγματευτεί τα κέρδη.
«Η Άγκυρα έχει αναγάγει τις παραβιάσεις σε διεθνή πολιτική», τόνισε ο καθηγητής σε συνέντευξη του στην Ahval. «Λένε, είμαστε εδώ. Μπορεί να μην θέλετε να μας δείτε, αλλά εμείς εδώ είμαστε – και χωρίς εμάς στο τραπέζι δεν πρόκειται να διαπραγματευτείτε», πρόσθεσε. «Αλλά αυτό που αρνούνται να παραδεχθούν είναι ότι όταν σε ένα παιχνίδι δεν έχεις «μάρκες», δεν έχεις και λόγο. Η Άγκυρα μόνο χαμένη θα βγει από αυτή την ιστορία».
Σύμφωνα με τον Τούρκο αναλυτή, η Ελλάδα και η Τουρκία βρίσκονται πιο κοντά από ποτέ σε ένα θερμό επεισόδιο, αλλά αυτό δεν θα έπρεπε να ανησυχεί την Ελλάδα, η Τουρκία «ρισκάρει πολλά περισσότερα». Στη Συρία οι αντιδράσεις ήταν χλιαρές, στη Λιβύη ο Ερντογάν βλέπει έναν συνασπισμό να σχηματίζεται εναντίον του, στην Ελλάδα «το διακύβευμα και οι συμμαχίες ξεπερνούν κάθε όριο». «Αίγυπτος, Ισραήλ, Γαλλία, είναι παραδοσιακοί σύμμαχοι της Ελλάδας με κοινές διεκδικήσεις στη Μεσόγειο, η Τουρκία δεν μπορεί να τα βάλει με όλους».
«Στη Μεσόγειο, τα ενεργειακά θέματα και τα ζητήματα ασφάλειας είναι θεμελιώδους σημασίας. Μετατρέπονται σε αντικείμενο διαμάχης από δυνάμεις που αναδεικνύονται ολοένα και περισσότερο και απέναντι στις οποίες η Ευρωπαϊκή Ένωση ασκεί ακόμη ελάχιστη επιρροή. Η Ευρώπη οφείλει να προασπίσει την κυριαρχία της», ανέφερε την περασμένη εβδομάδα ο Γάλλος πρόεδρος, Εμμανουέλ Μακρόν, σε μήνυμα του στα ελληνικά (!), προσθέτοντας: «Ας μην αφήσουμε την ασφάλειά μας στη Μεσόγειο στα χέρια άλλων παραγόντων. Για μια ακόμη φορά, θέλω να εκφράσω την πλήρη αλληλεγγύη της Γαλλίας προς την Κύπρο και την Ελλάδα απέναντι στις τουρκικές παραβιάσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων τους. Δεν πρέπει να δεχτούμε να απειλείται ο θαλάσσιος χώρος ενός κράτους μέλους της ΕΕ.
Στη Λιβύη, δεν μπορούμε να αφήσουμε άλλες δυνάμεις να παραβιάζουν το εμπάργκο όπλων. Η επιχείρηση Irini αποτελεί μια από τις απαντήσεις της Ευρώπης. Είναι απαραίτητο να ενισχυθεί περαιτέρω».
Μία τέτοια δήλωση και μάλιστα στα ελληνικά ξεπερνά τα όρια του ξύλινου διπλωματικού λόγου, άλλωστε η Γαλλία έδειξε ότι αυτή η διαμάχη δεν θα γίνει… by the book. Η Αλ Ουατίγια ήταν η προειδοποιητική «βολή», όπως όλα δείχνουν.
