To τουρκικό Casus Belli κατά της Ελλάδας «αναλύει» σημερινό πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της φιλοκυβερνητικής εφημερίδας Aydinlik, επαναλαμβάνοντας τις πάγιες προκλητικές θέσεις της Άγκυρας και ερμηνεύοντας το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας, σύμφωνα με τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις της Τουρκίας στο Αιγαίο Πέλαγος και στην Ανατολική Μεσόγειο.

Το δημοσίευμα υποστηρίζει πως η Ελλάδα μετά την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. στο Ιόνιο Πέλαγος πριν από ένα χρόνο, ετοιμάζει παρόμοια κίνηση και στην «Θάλασσα των Νησιών», όπως αποκαλούν πλέον οι Τούρκοι το Αιγαίο, αναφέροντας δηλώσεις του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη πως πρόκειται για αναφαίρετο δικαίωμα της χώρας μας, σύμφωνα με άρθρο του Π.Σαββίδη από το

Η εφημερίδα υπενθυμίζει το Casus Belli της τουρκικής βουλής του 1995, εφόσον η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ, από 6 ν.μ. που είναι σήμερα. «Η απόφαση αυτή εξακολουθεί να ισχύει» τονίζει, σχολιάζοντας την πρόσφατη αναφορά Μητσοτάκη από την Σόφια στην απειλή κήρυξης πολέμου από την Τουρκία.

Αναφορά γίνεται στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS), που η Ελλάδα έχει υπογράψει και είναι μέρος, αλλά όχι η Τουρκία, τονίζοντας πως η μοναδική συμφωνία που είναι σε ισχύ είναι η Συνθήκη της Λωζάνης, σύμφωνα με τα οποία τα χωρικά ύδατα στα νησιά του Αιγαίου, καθορίστηκαν στα 3 ν.μ. «Το 1936, χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία την απειλή του Μουσολίνι, η Ελλάδα αύξησε μονομερώς τα χωρικά της ύδατα στα 6 μίλια (…)

Σήμερα, σύμφωνα με το καθεστώς των 6 ν.μ η ανοιχτή θαλάσσια περιοχή είναι 49%. Εάν η Ελλάδα αυξήσει στα 12 ν.μ, το ποσοστό των περιοχών ανοιχτής θάλασσας μειώνεται στο 20%» σημειώνει το δημοσίευμα.

Παράλληλα τονίζει πως «δεδομένου πως η Τουρκία δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος στη Σύμβαση UNCLOS, δεν έχει συμβατική υποχρέωση που απορρέει από το άρθρο 3. Λαμβάνοντας υπόψη την ειδική κατάσταση της ‘Θάλασσας των Νησιών’, φαίνεται ότι οι θαλάσσιοι περιορισμοί εδώ πρέπει να γίνουν με κοινή συμφωνία», δηλαδή μοιράζοντας το Αιγαίο, σύμφωνα με τις τουρκικές επιδιώξεις και όχι με όσα ορίζει το Δίκαιο της Θάλασσας.

«Η εφαρμογή 12ν.μ στη «Θάλασσα των Νησιών», όπου υπάρχουν σχεδόν 3.000 νησιά, νησίδες και βράχοι, κλείνει όλες τις περιοχές μετάβασης στην περιοχή και φυλακίζει την Τουρκία στη Θάλασσα του Μαρμαρά. Σε μια τέτοια εφαρμογή, στην οποία δεν είναι δυνατό να προσεγγίσει κανείς τη Μεσόγειο χωρίς να διέλθει ελληνικά χωρικά ύδατα, η ανοιχτή θαλάσσια περιοχή στη Θάλασσα των Νησιών, που είναι πλέον 49%, πέφτει κάτω από το 20% (…) επάνω από τον διεθνή εναέριο χώρο επάνω από την ανοιχτή θάλασσα, ξένα αεροσκάφη μπορούν να πετούν ελεύθερα, ενώ ο εναέριος χώρος πάνω από τα χωρικά ύδατα είναι υπό την αποκλειστική κυριαρχία του παράκτιου κράτους και δεν έχει δικαίωμα αθρόας διέλευσης από τον εναέριο χώρο του. Και πάλι, ενώ όλα τα κράτη έχουν την ελευθερία να διέρχονται από ανοιχτές θαλάσσιες περιοχές, εάν αυτές οι περιοχές μετατραπούν σε χωρικά ύδατα ενός κράτους, όλα τα δικαιώματα στο βυθό θα περάσουν στο παράκτιο κράτος.

Ενώ όλα τα κράτη έχουν την ελευθερία να τοποθετούν υποθαλάσσια καλώδια και σωλήνες σε ανοιχτές θαλάσσιες περιοχές, άλλα κράτη δεν έχουν τέτοιο δικαίωμα στα χωρικά ύδατα εκτός από το παράκτιο κράτος. Επιπλέον, τα υποβρύχια που διέρχονται από τα χωρικά ύδατα ενός ξένου κράτους πρέπει να πλέουν πάνω από το νερό και το παράκτιο κράτος μπορεί να αναστείλει το δικαίωμα αθρώας διέλευσης όταν το κρίνει απαραίτητο για να διατηρήσει την ασφάλειά του.

Με άλλα λόγια, το καθεστώς των 12 ν.μ. είναι απόλυτη παραβίαση της κυριαρχίας της Τουρκίας. Είναι η μετατροπή της τουρκικής υφαλοκρηπίδας σε ελληνικά χωρικά ύδατα. Δεν διαφέρει από την απόβαση Ελλήνων στρατιωτών στη Σμύρνη» αναφέρει προκλητικά το δημοσίευμα.

Η Aydinlik τονίζει προκλητικά πως: «δεν υπάρχει καμία στρατιωτική, νομική ή ιστορική βάση για τις απαιτήσεις της Ελλάδας» κατηγορώντας την χώρα μας πως… «πενταπλασίασε τα σύνορά της χωρίς να κερδίσει στον πόλεμο» και πως διεκδικεί νησιά που κέρδισε η Τουρκία από τη Βενετία και τους Γενουάτες».

Το δημοσίευμα προβάλλει προκλητικό χάρτη που κατέθεσε στον ΟΗΕ και στον Διεθνή Υδρογραφικό Οργανισμό (IHO) η Τουρκία το 2010, για τον διαχωρισμό του Αιγαίου Πελάγους από την Ανατολική Μεσόγειο, με μια νοητή γραμμή που ξεκινάει από την Ρόδο, Κάρπαθο, Κρήτη και καταλήγει στα Κύθηρα.

Türkiye’nin 3 Aralık 2010’da Uluslararası Hidrografi Organizasyonu (IHO)’na deklare ettiği haritada gösterildiği üzere Doğu Akdeniz ve Adalar Denizi ayrımı; Büyük Çuha, Küçük Çuha, Girit, Kaşot, Kerpe ve Rodos adalarının Akdeniz’e bakan uçlarından Akyar Burnu’na ulaşacak şekilde oluşturulan hattı kapsıyor.