Ο εμφύλιος πόλεμος στη Λιβύη θα μπορούσε να είναι ένα στιγμιότυπο από τη νέα κανονικότητα του 21ου αιώνα γράφει ο Ισαάν Θαρόρ στην Ουάσινγκτον Πόστ . Είναι σαφές πως η διεθνής κοινότητα είχε μέχρι πρόσφατα αφήσει στη μοίρα τους τους Λίβυους. Η κρίση στο Ιράν, ο πόλεμος στη Συρία και το Ιράκ συγκέντρωναν το ενδιαφέρον τόσο των Ηνωμένων Πολιτειών όσο και της Ευρώπης . Η Ουάσινγτον έστελνε συγκεχυμένα μηνύματα στις αντιμαχόμενες πλευρές στη Λιβύη και η Ευρωπαϊκη Ένωση παρακολούθούσε αμήχανη ενώ προσπαθούσε να διαχειριστεί το Brexit αλλά και να βρει τα πατήματα της μετά τον διορισμό της νέας Κομισιόν και του νέου υπουργού της των εξωτερικών Χοσέπ Μπορέλ.
Από τον Απρίλιο όμως οι μάχες μαίνονται και ο στρατάρχης Χαλίφα Χαφτάρ βρίσκεται μία ανάσα από την Τρίπολη . Ο πόλεμος έχει αναγκάσει τουλάχιστον 140.000 ανθρώπους να φύγουν από τα σπίτια τους ενώ έχουν κλείσει δεκάδες σχολεία και νοσοκομεία σε όλη τη χώρα . Η φύση δεν αγαπάει το κενό και η αδιαφορία που επέδειξε η Δύση όλο αυτό το διάστημα άφησε το πεδίο ελεύθερο στην Τουρκία και τη Ρωσία να παρέμβουν . Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και Βλαντιμίρ Πούτιν κάλεσαν όλες τις αντιμαχόμενες πλευρές να κηρύξουν κατάπαυση του πυρός από τα μεσάνυχτα της 12ης Ιανουαρίου και μπορεί να μην εισακούγονται εμφανίζονται όμως να πρωταγωνιστούν σε μια ακόμα εμφύλια διαμάχη μετά τη Συρία.
Πρόσφατα ρώσοι μισθοφόροι οι οποίοι έχουν στενές σχέσεις με το Κρεμλίνο τάχθηκαν στο πλευρό των δυνάμεων του Χαφτάρ και η Άγκυρα όχι μόνο υπογράφει συμφωνίες με την κυβέρνηση της Τρίπολης , ορκισμένο εχθρό του Χαφτάρ , αλλά έχει αρχίσει να στέλνει και στρατιωτικές δυνάμεις στη Λιβύη για να την στηρίξουν. Το στρατηγικό χάος που επικρατεί στη Λιβύη θυμίζει άλλες εποχές όταν οι μεγάλες δυνάμεις κονταροχτυπιόντουσαν για το ποιά θα ασκήσει τη μεγαλύτερη επιρροή από την άλλη σε χώρες που ήταν πλούσιες σε κοιτάσματα και στις οποίες επικρατούσε πολιτική αστάθεια.
Οι Ευρωπαίοι από την άλλη αγωνίζονται να επιβάλουν την ειρήνη και να πείσουν τις δύο πλευρές πως πρέπει να συμφιλιωθούν αλλά όλες οι προσπάθειες τους έχουν αποβεί άκαρπες . Ο γερμανός υπουργός των εξωτερικών Χάικο Μας δήλωσε πρόσφατα πως πρέπει πάσει θυσία να αποφευχθεί τρίτοι να διεξάγουν το δικό τους πόλεμο στο έδαφος της Λιβύης. Ο κ. Μας τόνισε πως δεν μπορεί η ΕΕ να επιτρέψει η Λιβύη να γίνει μία δεύτερη Συρία . Το ζήτημα είναι τι μπορεί να κάνει μια που και σε αυτό το ζήτημα υπάρχουν διαφωνίες και η Γαλλία φαίνεται πως στηρίζει τον Χαφτάρ και όχι την κυβέρνηση όπως ενδεχομένως να επιθυμούσε το Βερολίνο. Είναι σαφές πως Πούτιν και Ερντογάν έριξαν το γάντι σε Ευρώπη και Αμερική και ετοιμάζονται να πρωταγωνιστήσουν και στη Λιβύη αφού πέτυχαν την απόλυτη κυριαρχία τους στη Συρία.
