Με την οικονομία της να βρίσκεται στο χείλος της αβύσσου, με εξαφανισμένα τα συναλλαγματικά αποθέματα, η συμπεριφορά της Τουρκίας δείχνει ολοένα και περισσότερο ακατανόητη. Συμπεριφέρεται με σκαιότητα όχι μόνο απέναντι στην Ελλάδα την οποία απειλεί διαρκώς με γελοία επιχειρηματολογία που διαστρέφει το διεθνές δίκαιο τόσο κραυγαλέα, που αποφεύγουν να την στηρίξουν ακόμα και οι υποτιθέμενοι φίλοι της (Κατάρ, Αζερμπαϊτζάν… ισλαμικό κράτος και άλλες εξτρεμιστικές ισλαμιστικές οργανώσεις), αλλά και τη Γαλλία και τη Ρωσία. Ιδιαίτερα την τελευταία, που υποτίθεται ότι είναι στρατηγική σύμμαχος…
Ήδη στις δηλώσεις του ο Ερντογάν φαίνεται πως τελεί σε διαρκή κρίση μεγαλείου. Είπε ανοικτά ότι η χώρα του είναι περιφερειακή και παγκόσμια δύναμη και η Ελλάδα… ένα τίποτα, μια μαριονέτα δυνάμεων που την βάζουν να προκαλεί την Τουρκία. Εξαπολύει διαρκώς επιθέσεις εναντίον της “αποικιοκρατικής” Γαλλίας, επειδή το Παρίσι δεν κάνει στους Τούρκους τεμενάδες παραδίδοντάς τους τον έλεγχο της Μεσογείου και στέλνει το αεροπλανοφόρο “Charles De Gaulle”, υποστηρίζοντας την Ελλάδα.
Εξίσου αυτοκαταστροφικός και ακατανόητος όμως είναι και ο τρόπος που συμπεριφέρεται απέναντι στη Ρωσία, στην οποία επιτέθηκε επειδή υποδέχθηκε στη Μόσχα τους Κούρδους, ενώ τους επετέθη για μια ακόμη φορά με αφορμή το θέμα των Τατάρων της Κριμαίας.
Μοναδική εξήγηση, πέραν της ψυχιατρικής, είναι η ταχεία αποδόμηση της εικόνας του Ερντογάν στο εσωτερικό, με τρόπο που του αφήνει τις εξωτερικές περιπέτειες ως μοναδική διέξοδο για να συσπειρώσει όσο μπορεί τους Τούρκους γύρω του.
Μια στρατηγική υψηλότατου ρίσκου, διότι η εθνικιστική ρητορεία δεν γεμίζει το στομάχι του φτωχού Τούρκου που τον ψηφίζει, ενώ την ίδια στιγμή η φαμίλια Ερντογάν -με όρους μαφίας χρησιμοποιείται ο όρος- έχει καταληστέψει το τουρκικό κράτος, διαθέτοντας περιουσία που ανέρχεται σε δισεκατομμύρια δολάρια. Τα ίδια ισχύουν και για τους πολλούς από τους απατεώνες ισλαμιστές συνεργάτες του Ερντογάν στο ισλαμιστικό AKP και στην κυβέρνηση.
Αν βέβαια συμβεί “ατύχημα” στη Μεσόγειο που δεν θα καταλήξει με τον τρόπο που πιστεύει ο “νεοσουλτάνος”, ίσως χρειαστεί να ξεσκονίσουμε τα βιβλία της ιστορίας όπου περιγράφεται η τύχη του Μεντερές… Με δεδομένα τα ανωτέρω, είναι πιθανό να η πραγματική θέση του Ερντογάν στην Τουρκία να είναι πολύ πιο δύσκολη από όσα αντιλαμβανόμαστε, με αποτέλεσμα να τα παίζει όλα για όλα…
Αρχικά, με ανακοίνωσή του, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών εξέφρασε “ανησυχία” για το επίπεδο της υποδοχής από τις ρωσικές επίσημες αρχές, αντιπροσωπείας Κούρδων της Συρίας στην Μόσχα. Ο επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας, Σεργκέι Λαβρόφ, συναντήθηκε με στελέχη του Κόμματος Δημοκρατικής Ένωσης της Συρίας (PYD). Το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών σε ανακοίνωσή του αναφέρει ότι ανησυχεί βλέποντας πρόσωπα που ανήκουν στο “Δημοκρατικό Συμβούλιο της Συρίας”, κατά πλειοψηφία από το PKK / YPG να γίνονται δεκτά σε τόσο υψηλό επίπεδο από στη Ρωσική Ομοσπονδία.
Στην ανακοίνωση του τουρκικού ΥΠΕΞ προστίθεται δεικτικά, ότι “η καταπολέμηση της τρομοκρατίας σε όλες τις μορφές και εκδηλώσεις, και η αντιπαράθεση με αυτονομιστικές ατζέντες που αποσκοπούν στην υπονόμευση της εδαφικής ακεραιότητας της Συρίας, καθώς και στην απειλή της εθνικής ασφάλειας των γειτονικών χωρών, αποτελούν κοινές δεσμεύσεις που κατοχυρώνονται στα κοινά ανακοινωθέντα των συνεδριάσεων υψηλού επιπέδου της Αστάνα μέχρι σήμερα”.
Δεν πέρασαν παρά λίγες ώρες και το τουρκικό ΥΠΕΞ επανήλθε με αφορμή τη “νέα καταπίεση”, όπως αναφέρει, των Τατάρων της Κριμαίας, που καταλήφθηκε από τη Ρωσία το 2014: “Παρακολουθούμε με ανησυχία τις επιδρομές στα σπίτια Τατάρων της Κριμαίας και τις συλλήψεις το πρωί… είναι το τελευταίο παράδειγμα της συστηματικής εκστρατείας καταπίεσης και εκφοβισμού εναντίον των Τατάρων της Κριμαίας μετά την προσάρτηση το 2014”.
