Αυτό που συνέβη στη Τουρκία στις 27 Φεβρουαριου με το θάνατο δεκάδων Τούρκων επιδρομέων στη Συρία- οι νεκροί μπορεί να ξεπεράσουν τους πενήντα- είναι δείγμα κάθε επιδρομικού κράτους.
Είναι και διαχρονικό χαρακτηριστικό των ιμπεριαλιστών. Θέλουν να σκοτώνουν χωρίς να σκοτώνονται. Όλοι τους- επιδρομείς και ιμπεριαλιστές- πολεμούν και σκοτώνουν επιτελώντας “ανθρωπιστικό”, “εκχριστιανικο” έργο, ή “τζιχάντ”. Παλιά σκότωναν για να “εκπολιτίσουν” αυτούς που είχαν διαφορετικό χρώμα επιδερμίδας, μεγάλα μέτωπα, χοντρά χείλη ή σχιστά μάτια. Σήμερα σκοτώνουν για να επιβάλουν την “ειρήνη”, για “ανθρωπιστικούς” λόγους, ή για τη “δόξα” του Αλλάχ.
Παλιά τους τέχνη κόσκινο. Διαβάζουμε στον έργο Agricola (98 π.χ.). του Ρωμαίου γερουσιαστή και ιστορικού Tacitus, αναφορικά με τον ιμπεριαλισμό των Ρωμαίων:
Πριν το θάνατο δεκάδων Τούρκων επιδρομέων στη Συρία, είχαν σκοτωθεί μαζικά και άλλοι οκτώ επιδρομείς. Τότε, το νέο παιδί-θαύμα της τουρκικής προπαγάνδας και πρωτοσύμβουλος του Μεγάλου Ηγέτη (Μπουγιούκ Ρεΐς) Fahrettin Altun, δήλωνε μέσω του Twitter:
Προφανές προσεύχεται και για αυτούς που “μαρτύρησαν” στις 27 Φεβρουαρίου, ο Altun. Σύσσωμη δε η τουρκική ηγεσία παρακαλεί τους Ατλαντικούς της συμμάχους για αλληλεγγύη και βοήθεια. Και όχι μόνο. Επικαλούνται και τη διεθνή αλληλεγγύη αφού αυτοπροσδιορίζονται ως παραγωγοί διεθνούς ειρήνης στη Συρία και σε ολόκληρη την περιοχή.
Αυτά είχε να πει ο εκπρόσωπος τύπου του κυβερνώντος ισλαμιστικού κόμματος, Omar Celik: “Αυτή δεν είναι επίθεση μόνο εναντίον της Τουρκίας. Είναι επίθεση ενάντια στη διεθνή κοινότητα”. Έτσι. Οι επιδρομικές δυνάμεις βομβαρδίζουν, λεηλατούν, βιάζουν, σκοτώνουν μέσα στην επικράτεια μιας άλλης χώρας. Αλλά δεν πρέπει να σκοτώνονται. Όταν αυτό συμβαίνει οι αμυνόμενοι όχι μόνο εγκληματούν. Διαπράττουν και εγκλήματα κατά της ειρήνης και της διεθνούς κοινότητας!
Από το 1987 και με πρόσχημα τους Κούρδους, η Τουρκία εισβάλλει περιοδικά στη Συρία. Αντί οι διαδοχικές τουρκικές κυβερνήσεις να υλοποιήσουν πολιτική ενσωματώσης των Κούρδων, σεβόμενες την διαφορετικότητάς τους, προσπαθούν με το γινάτι να τους εκτουρκίσουν.
Τη δεκαετία το 1990 ισοπέδωσαν πάνω από 4000 κουρδικά χωριά μέσα στην Τουρκία. Και μόλις πριν δυο χρόνια ισοπέδωσαν, βομβαρδίζοντας, πολλές αστικές περιοχές σε πόλεις της νοτιοανατολικής Τουρκίας, στο Ντιαρπαρκίρ και άλλου.
Από το 2018 επιτίθενται μετωπικά κατά της Συρίας. Το πράττουν παραμυθιαζόμενοι πως έτσι θα “λύσουν” το δικό τους εσωτερικό πρόβλημα των εκατομμυρίων Κούρδων μέσα στη χώρα τους. Οι Κούρδοι της Τουρκίας ξεπερνούν το ένα τρίτο του συνολικού πληθυσμού. Το πρόβλημα του τουρκικού ισλαμοφασισμού δεν μπορεί να εξαφανιστεί με το γινάτι.
Χωρίς την Τουρκία ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία θα είχε προ πολλού τερματιστεί, ενδεχόμενα και με αποχώρηση του Άσαντ. Από το 2012 έμμεσα, από το 2016 ενεργά και από το 2018 επιδρομικά, η Τουρκία προσπαθεί να ανατρέψει το συριακό καθεστώς. Κατά τις αμερικανικές υπηρεσίες πάνω από ογδόντα χιλιάδες τζιχαντιστές πέρασαν από την Τουρκία στη Συρία. Η Τουρκία χαρακτηρίστηκε ως η “λεωφόρος των τζιχαντιστών”.
Η Άγκυρα τους παρείχε όλων των μορφών την αρωγή: λεφτά, εξοπλισμό, περίθαλψη και στρατιωτική υποστήριξη. Συμμάχισε με τους αποκεφαλιστές του Ισλαμικού κράτους και όταν αυτοί ηττήθηκαν συμμάχισε με τη διάδοχη κατάσταση που ήταν οι σαλαφιστές της Αλ Κάιντα και της Αλ Νούστρα. Και το 2018 η Τουρκία εγκατέλειψε τα προσχήματα και εισέβαλε μαζικά μέσα στη Συρία.
Από το 2012 το τουρκικό κρατος λεηλατεί οργανωμένα τον πλούτο της Συρίας αρχίζοντας από τα πετρέλαιά της. Σε συνεργασία με τους τζιχαντιστές-αποκεφαλιστές, ξήλωσε και μετέφερε στη Τουρκία δεκάδες βιομηχανικά εργοστάσια ενώ, όταν δεν λεηλατεί, αγοράζει σε εξευτελιστικές τιμές εποχιακές παραγωγές όπως λάδι και σιτηρά. Τα κέρδη καταλήγουν στον Ερντογάν και τους ισλαμιστές αυλικούς του.
Το πιο ακραίο, αλλά προσφιλές έργο της Τουρκίας παραμένει η συστηματική εθνοκάθαρση των Κούρδων της Συρίας από τις περιοχές που κατέκτησε μετά την επίθεση του 2018. Εκεί ακολουθείται το μοντέλο εθνοκάθαρσης της Κύπρου του 1974-75. Σύριοι Κούρδοι καθώς και μη σουννίτες Άραβες εκτοπίζονται βίαια από τις πατρικές τους περιοχές, όπως το Αφρίν. Εκεί εγκαθιστούν Άραβες σουννίτες και τζιχαντιστές από όλα τα μέρη του κόσμου, πολλοί από τους οποίους είναι Ουιγούροι από την Κίνα.
Στις 27 Φεβρουαρίου γύρω στις 5 μ.μ. μια φάλαγγα Τούρκων επιδρομέων μέσα στη Συρία, αποτελούμενη από 400 περίπου άνδρες, κτυπήθηκε από μαχητικα αεροπλάνα. Τουρκικές πηγές υποστηρίζουν πως δυο από τα τέσσερα ήταν Ρωσικά. Την ίδια μέρα, από το μεσημέρι και μετά, Τούρκοι στρατιωτικοί προσπαθούσαν να καταρρίψουν ρωσικά αεροπλάνα εκτοξεύοντας εναντίον τους 15 περίπου αντιαεροπορικούς πυραύλους.
Ταυτόχρονα η μεγάλη ρωσική αεροπορική βάση Khmeimim δέχονταν συνεχείς επιθέσεις από πυροβολικό και μη επανδρωμένα αεροπλάνα. Όλα σταμάτησαν μετά τις 5 μμ. Οι Ρώσοι αρνήθηκαν άδεια στους Τούρκους να χρησιμοποιήσουν ελικόπτερα για την απομάκρυνση νεκρών και τραυματιών.
Στις 27 Φεβρουαρίου στη Συρία οι Τούρκοι επιδρομείς έμαθαν πως δεν μπορούν να σκοτώνουν χωρίς να σκοτώνονται.
