Τελικά έπιασε τόπο η κόντρα της κόντρας μεταξύ Ολλανδίας και Τουρκίας, αφού ο Μάρκ Ρούτε επικράτησε στις εκλογές που έγιναν και όπως όλα δείχνουν θα σχηματίσει κυβέρνηση η οποία θα κινείται στη γραμμή της Μέρκελ. Η Γερμανίδα καγκελάριος ήταν αυτή που έριξε λάδι στη… φωτιά της κόντρας μεταξύ Ολλανδίας και Τουρκίας για τους δικούς της καθαρά λόγους.
Εκείνο όμως που επιχειρούν να κρύψουν είναι πώς οι δυνάμεις που μέχρι σήμερα κατείχαν την εξουσία υπέστησαν σημαντικές απώλειες και μπορεί το κόμμα του Χέιρτ Βίλντερς να μην επικράτησε, αλλά κέρδισε τις εντυπώσεις, πήρε επιπλέον 5 έδρες και έβαλε ακόμη πιο γερές βάσεις για την επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Όπως είπε και ο ίδιος χθες το βράδυ «ο Ρούτε δεν θα απαλλαγεί εύκολα από εμένα». Κι έχει δίκιο γιατί το μεταναστευτικό πρόβλημα θα οξύνεται στην Ε.Ε. και αν η Γερμανία επιμείνει επίσης στην ίδια πολιτική λιτότητας τότε μία νίκη αργότερα μπορεί να είναι και συντριπτική.
Για να αφήσουμε τις κορόνες που χρησιμοποιούν από το πρωί ορισμένοι, απλά να καταγράψουμε τα αποτελέσματα αναφέρουμε πώς το Λαϊκό Κόμμα (Φιλελεύθεροι) του Μάρκ Ρούτε κέρδισαν 33 έδρες με απώλεια 8 εδρών, το Κόμμα Ελευθερίας του Χέιρτ Βίλντερς ανέβηκε στις 20 έδρες από τις 15 που είχε και το Εργατικό Κόμμα του γνωστού σε εμάς Γερούν Ντάισελμπλουμ καταποντίστηκε χάνοντας συνολικά 29 έδρες. Από τις 38 που είχε έπεσε στις 9.
Μία πρώτη εξήγηση που μπορεί να δοθεί είναι ότι ταυτίστηκε με την πολιτική της Γερμανίας τόσο στα θέμα της οικονομίας όσο και του μεταναστευτικού, το οποίο φαίνεται πώς έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ψήφο των Ολλανδών. Τελευταία στιγμή με την πόλωση που καλλιεργήθηκε μεταξύ Ολλανδίας-Τουρκίας ο Ρούτε κατάφερε να γυρίσει το παιχνίδι και να εμφανιστεί εκείνος ως ο πολιτικός που πάει κόντρα στην αυταρχική Τουρκία, με τον Βίλντερς να έχει ούτως ή άλλως λόγο να το κάνει ως εθνικιστικό κόμμα.
Η πορεία στις σχέσεις των δύο χωρών θα δείξει αν και πόσο στημένη ήταν η κόντρα. Εκτιμάται πάντως πώς δεν πρόκειται να πέσουν οι τόνοι μεταξύ Τουρκίας και χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γιατί όπως είπαμε πίσω απ’ αυτή βρίσκεται η Γερμανία. Θέλει και η κ. Μέρκελ να παίξει a la Ρούτε σε μία προσπάθεια να πάρει «κεφάλι» από τον Μάρτιν Σούλτς. Πάντως και ο κ. Σούλτς είναι κερδισμένος από την νίκη του Ρούτε και όχι μόνο η Γερμανίδα καγκελάριος.
Με το ξημέρωμα πάντως στην Ολλανδία υπήρξε έστω μια μικρή ανακούφιση στις δυνάμεις που υποστηρίζουν την παγκοσμιοποίηση και δεν θέλουν ανατροπές όπως αυτή που έγινε στις ΗΠΑ με τον Ντόναλντ Τραμπ. Ήδη, η Άνγκελα Μέρκελ έχει έναν μεγάλο πονοκέφαλο που ακούει στις σχέσεις της με τις ΗΠΑ και τη Ρωσία και δεν θα ήθελε και άλλον εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πέραν βεβαίως της απόφασης εξόδου της Μεγάλης Βρετανίας, την οποία το Βερολίνο θεωρεί διαχειρίσιμη.
Σε αυτό το πλαίσιο άλλωστε εντάσσονται και οι αντιδράσεις όχι μόνο από το Βερολίνο, αλλά και από τις Βρυξέλλες, το Παρίσι και τη Ρώμη. Ήττα των αντιευρωπαϊστών «καλά νέα», θεωρούν. Πρόκειται όντως για ένα ιδανικό διάλειμμα, όπως τουλάχιστον το ερμηνεύουν συγκεκριμένες πρωτεύουσες, σε μια πορεία προς την απαξίωση της Ε.Ε. που ξεκίνησε από το Brexit και έφτασε στο όριο στις εκλογές στην Αυστρία. Ιδανικό μεν, διάλειμμα δε. Ακολουθούν εκλογικές αναμετρήσεις σε πολλές και μεγάλες χώρες της Ε.Ε.
Ο συμβολισμός των εκλογών για την Ε.Ε. είναι πολύ ισχυρός. Μια από τις χώρες της BENELUX, μια από τις ιδρυτικές χώρες της Ε.Ε. απέρριψε τις αντιευρωπαϊκές κορώνες. Προς το παρόν τουλάχιστον. Να δούμε αν αυτό θα συμβεί και στη Γαλλία με την Μαρίν Λεπέν.
