O Σταϊκούρας και ο Μητσοτάκης έπρεπε να είχαν βάλει βέτο τον Απρίλιο.
Έπρεπε να πάνε κόντρα στους Ολλανδογερμανούς απαιτώντας μέχρι τέλους την έκδοση ευρωομολόγου.
Εμείς είμαστε στη χειρότερη οικονομική κατάσταση, εμείς δεν έπρεπε να κάνουμε πίσω.
Το 2015 οι συνθήκες για τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν τελείως διαφορετικές.
Απέναντί του δεν είχε μόνο τη Γερμανία και τις χώρες των οποίων οι οικονομίες εξαρτώνται από τη γερμανική οικονομία, αλλά και όλους τους νότιους ηγέτες που αν η ελληνική κυβέρνηση κατάφερνε κάτι θετικό (που θα μπορούσαν να το διεκδικήσουν και για τις χώρες τους) τότε αυτοί θα έχαναν την εξουσία.
Και πάλι, αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πιο συντεταγμένος και δεν πήγαινε σαν παιδική χαρά (ο Ρινάλντι στο βιβλίο του τα λέει αυτά) μπορεί και να τα κατάφερνε.
Σήμερα, εννέα χώρες ήθελαν το ευρωομόλογο και παρόλο που υποχώρησαν ένα ελληνικό βέτο θα τους έφερνε προ των ευθυνών τους.
Δεν θα μπορούσαν να γυρίσουν Μακρόν και Κόντε στις χώρες τους αν δεν στηρίζαν ένα ελληνικό αποφασιστικό βέτο.
Τώρα, αμέσως μόλις βγούμε από την περιπέτεια της πανδημίας έχοντας πάρει χρήματα δανεικά (όπως και να τα παρουσιάσουν δανεικά είναι και θα ζητηθούν) που θα προστεθούν πάνω στο ήδη τεράστιο χρέος, θα μας περιμένει μια δημοσιονομική προσαρμογή της τάξης τουλάχιστον των οκτώ μονάδων.
Δηλαδή, νέο σκληρότατο μνημόνιο με σημείο έναρξης όχι το σχετικώς ανθηρό 2010 έτσι πως φαντάζει σήμερα, αλλά μια διαλυμένη από τα δεκαετή μνημόνια οικονομία.
Ο Μητσοτάκης θα βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του σε ένα νέο και απάνθρωπο μνημόνιο που θα γκρεμίσει ό,τι με κόπο έχει απομείνει όρθιο.
Μπορεί να μην είχαμε πολλούς νεκρούς από την πανδημία, αλλά κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πόσους νεκρούς θα έχουμε από την πείνα.
Δυστυχώς, αυτά που θα έρθουν θα κάνουν αδιάφορο το αν γίνουν εκλογές κι αν θα τις κερδίσει η ΝΔ.
Αυτό που έρχεται μπορεί να αποτελέσει την κυριότερη αιτία μιας τεράστιας κοινωνικής έκρηξης, η οποία θα περιμένει μια αφορμή που μπορεί να είναι οι κατασχέσεις της πρώτης κατοικίας που προετοιμάζονται.
Τότε, θα καταλάβουν κάποιοι ότι το να κυβερνάς προσκυνημένος και να διατηρείς τις εξαρτήσεις από ξένα εθνικά και ντόπια ιδιωτικά συμφέροντα για να εξασφαλίζεις μια σταθεροποίηση για τη χώρα η οποία όμως είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα, ενώ παράλληλα εξασφαλίζεις εαυτό και φαμίλια, είναι ένα προνόμιο που δίνεται μόνο σε συνθήκες ομαλότητας και κανονικότητας.
Η κρίση που θα επιδεινωθεί κι άλλο λόγω της τρίμηνης και βάλε οικονομικής στασιμότητας, δεν αφήνει τέτοια περιθώρια..
Εύχομαι ολόψυχα να κάνω λάθος...
