Δεν μπορώ να μην χαιρετίσω τις πρόσφατες ενέργειες Δένδια στην Πόλη και όπου αλλού πήγε.
Δεν μπορώ να μη χαιρετίσω τις δηλώσεις Γεωργιάδη (του υπουργού, όχι του άλλου, του καταδικασμένου παιδεραστή συμβούλου) περί υπεράσπισης της εθνικής κυριαρχίας.
«Μα καλά, τότε γιατί αντιδράς; Γιατί δεν λες ότι τους στηρίζεις;» με ρώτησε στενός φίλος που βρίσκεται κοντά στο... κονκλάβιο.
Είναι απλό: επιβεβαιώθηκα με τη στάση μου για το όνομα της Βόρεια της Μακεδονίας και δεν βλέπω το λόγο να αλλάξω προσέγγιση.
Θυμίζω ότι όταν ο -κατά δήλωσή του- μισθοφόρος του ΚΚΕ σύντροφος Κοτζιάς διαπραγματευόταν εν κρυπτώ, πλήθος.... προσωπικοτήτων έλεγαν «στηρίζω τον υπουργό εξωτερικών και θα τοποθετηθώ επί του αποτελέσματος». Δηλαδή έβαζαν πλάτη στις διαπραγματεύσεις επί μιας -νομοτελειακά, λόγω σοσιαλιστικής ιδεολογίας του Κοτζιά- προδοτικής συμφωνίας και μετά έκαναν το παγώνι: είτε εξαφανίστηκαν/λούφαξαν για να μην παραδεχτούν ότι έπαιξαν εθνικά καταστροφικό ρόλο, είτε έκαναν κάτι ακόμα πιο βρώμικο και ρυπαρό, στηρίζοντας με την ανυπαρξία τους και διαφωνώντας -εκ του ασφαλούς- με το αποτέλεσμα.
Τώρα τί γίνεται με την Τουρκία;
Ανακήρυξε η Ελλάδα ΑΟΖ; Όχι.
Γίνονται πολλά στο παρασκήνιο, ορισμένα εκ των οποίων πολύ ορθά.
Το αποτέλεσμα όμως παραμένει αρνητικό διότι η ουσία είναι πως η κυβέρνηση όχι μόνο δεν ανακήρυξε ΑΟΖ 5 λεπτά μετά από την ορκομωσία της, αλλά ούτε καν 5 μέρες μετά από την πειρατική συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης. Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση όχι μόνο δεν κάνει αυτό που πρέπει αλλά ούτε καν ακολουθεί τις εξελίξεις: σύρεται από αυτές στο παρασκήνιο. Αν δεν της βγει, το αποτέλεσμα θα είναι εθνικά τραγικό.
Σε αυτή τη στρατηγική ήρθε να προστεθεί η φιλολογία για τη Χάγη. Έχω τοποθετηθεί εδώ και δεκαετίες επί τούτου, αλλά θα υπενθυμίσω το πλαίσιο ώστε να μην υπάρξουν κενά μνήμης λόγω χρονικής απόστασης. Η Ελλάδα δεν πρέπει να πάει στη Χάγη για κανένα απολύτως θέμα. Χάγη σημαίνει υποχώρηση. Ένα φιαλίδιο αίμα σε ένα κτήνος είναι το πατέ για το ψωμί ως ορεκτικό: δεν θα σταματήσει σε τίποτα, θα καταβροχθίσει τα πάντα. Αυτό είπε και ο Άδωνις Γεωργιάδης σήμερα. Μένει να διαπιστώσουμε ότι το εννοεί. Γιατί αν το είπε απλά για να κατευνάσει και να κερδηθεί χρόνος ώστε να γίνει η Χάγη οι Πρέσπες της Νέας Δημοκρατίας, σημαίνει ότι είναι συνειδητά ηθοποιός.
Η παραπάνω εισαγωγή ήταν αναγκαία για να φτάσουμε στην πρόταση: Δαμανάκη για ΠτΔ.
Μετά το δημοψήφισμα του 1973, οι φοιτητές διαμαρτύρονταν για την καταπίεση της χούντας που μόλις είχε φύγει (υπήρχε μεταβατική κυβέρνηση που οδηγούσε τη χώρα σε εκλογές). Ήταν σαφές ότι δεν θα υπάρξει ξανά σοσιαλιστική κυβέρνηση, εκτός και αν γίνει πολιτειακό πραξικόπημα από τους σοσιαλιστές. Όπως και έγινε. Στο Χημείο, η κατάληψη των φοιτητών διαλύθηκε από τους οικοδόμους του ΚΚΕ, τα γνωστά ΚΝΑΤ. Στο Πολυτεχνείο, η κατάληψη των φοιτητών διαλύθηκε από την ΚΝΕ. Συντονισμένα έγινε το πραξικόπημα: ΚΚΕ, Ιωαννίδης, εθνική καταστροφή. Ο ρόλος της Δαμανάκη ήταν κομβικός. Ήταν η φωνή των υποκινητών του πολιτειακού πραξικοπήματος συντρόφων της. Συνεπώς δεν υπάρχει καταλληλότερο πρόσωπο για ΠτΔ σε περίπτωση που η Νέα Δημοκρατία θέλει εθνική καταστροφή μέσω Χάγης.
Προεκλογικά ένας πρόεδρος κόμματος θέλει ψήφους και μετεκλογικά χρόνο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έλεγε προεκλογικά ότι η μεταφορά μεταναστών από τα νησιά στην ενδοχώρα δεν είναι λύση. Έκανε ακριβώς αυτό, δηλαδή το αντίθετο από αυτό που υποστήριζε προεκλογικά. Σε αυτή τη βάση, τώρα κερδίζει χρόνο για να κάνει το αντίθετο από αυτό που λέει ο Άδωνις Γεωργιάδης. Μπορεί λοιπόν να βάλει ΠτΔ τον Διαμαντούρο ή κάποιο άλλο μέλος του SolidarityNOW, ακόμα και να πολιτογραφήσει Έλληνα τον Alexander Soros και να βάλει αυτόν. Μπορεί να ανανεώσει τον Σκόπια/15χρονα/«αν δεν γίνει πραξικόπημα παραιτούμαι και σας ρίχνω» Προκόπιο Παυλόπουλο. Αλλά η Δαμανάκη είναι σημείο αναφοράς, είναι η ιδανική για αυτή τη δουλειά εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας και ξέρει από πραξικοπήματα.
Anaconda
