Θα λάβουν την μορφή «χιονοστιβάδας» οι νέες κυρώσεις των εξαγριωμένων Αμερικανών αξιωματούχων προς την Τουρκία, όχι μόνο για την επικείμενη αγορά των ρωσικών πυραύλων S-400, άλλα και για άλλα πιο σοβαρά θέματα που «χωρίζουν» τις δύο χώρες, όπως ο αγωγός Turk Stream που ήδη φέρεται να περατώθηκε το χερσαίο κομμάτι του και τώρα ετοιμάζεται να «πατήσει» Βαλκάνια και μετά Ευρώπη.
Τουρκικός και ρωσικός τύπος ανέφεραν το προηγούμενο διάστημα τις ελληνικές προθέσεις για τον αγωγό αυτόν, αλλά και για το αγωγό Poseidon.
Σύμφωνα με τον ΥΦΕΞ, κ.Κατρούγκαλο, η Αθήνα ενδιαφέρεται να δει τον αγωγό TurkStream σε ελληνικό έδαφος με σκοπό να μεταφέρει ρωσικό φυσικό αέριο στην Ευρώπη.
Ο ίδιος πρόσθεσε σε ρωσικό ΜΜΕ ότι η Ελλάδα αναμένει επίσης σημαντικές ρωσικές επενδύσεις.
«Το δυναμικό μας είναι πολύ υψηλότερο σε πολλούς τομείς, ειδικά τώρα που η ελληνική οικονομία έχει ανακάμψει πλήρως από μια βαθιά οικονομική κρίση. Το τελευταίο τρίμηνο του έτους έχουμε άνοδο κατά 2,2% και η πρόβλεψη για το 2019 είναι ακόμη καλύτερη, φτάνοντας το 2,5%.
Ο νέος αναπτυξιακός νόμος προβλέπει σημαντικές εγγυήσεις και κίνητρα για τους επενδυτές. Δεν υπήρξαν ποτέ ευνοϊκότεροι όροι για επενδύσεις στη χώρα μας», πρόσθεσε ο Κατρούκαλος.
Αυτά όλα όμως νομίζουμε ότι αποτελούν ευσεβείς πόθους μιας και η αμερικανική πολεμική μηχανή έχει επικεντρωθεί τώρα στην Μαύρη θάλασσα και στην διένεξη Ρωσίας-Ουκρανίας και οποιαδήποτε ρωσική παρουσία στα Βαλκάνια θα «πολεμηθεί» ασφυκτικά.
Αυτή είναι η πολιτική των ΗΠΑ και δεν πρόκειται να αλλάξει στον αιώνα τον άπαντα.
Επίσης εφόσον από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης θα μετακινείται αμερικανικό υγροποιημένο αέριο και θα είναι σε ισχύ ο αγωγός East Med, τότε η παρουσία του Turk Stream για τις ΗΠΑ αποτελεί «απαγορευμένο φρούτο» για Έλληνες, Τούρκους , Βούλγαρους και λοιπούς.
Το σημαντικότερο είναι ότι οι ΗΠΑ θέλουν ανεξαρτητοποιήσουν την Ευρώπη από τους ρωσικούς αγωγούς, διεξάγοντας εκτός όλων των άλλων και μια τεράστια κόντρα με την Ρωσία στον ενεργειακό τομέα.
Το έργο του αγωγού TurkStream προβλέπει την κατασκευή ενός αγωγού φυσικού αερίου που θα αποτελείται από δύο σκέλη, που το καθένα θα έχει την ικανότητα να μεταφέρει 15,7 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα (554 δισεκατομμύρια κυβικά πόδια) φυσικού αερίου ετησίως. Ο αγωγός πρόκειται να μεταφέρει φυσικό αέριο απευθείας από την Τουρκία σε χώρες του νοτίου και νοτιοανατολικού τμήματος της Ευρώπης.
Ο ενεργειακός γίγαντας της Ρωσίας Gazprom, υπεύθυνος για την κατασκευή του αγωγού, εξετάζει επιλογές επέκτασης του δεύτερου σκέλους του αγωγού μέσω της Βουλγαρίας και Σερβίας ή μέσω της Ελλάδας και της Ιταλίας, αλλά βλέπουν τους Αμερικανούς να τους κλείνουν συνεχώς τον δρόμο.
Οι Ρώσοι γνωρίζουν το πώς ακριβώς «παίζεται» το παιχνίδι από τις ΗΠΑ στον ενεργειακό πόλεμο στα Βαλκάνια.
Τα Βαλκάνια κρατούν το ¨κλειδί” των εξελίξεων στην περιοχή. Για αυτό και το όψιμο ενδιαφέρον των ΗΠΑ για την Ελλάδα.
Είναι ηλίου φαεινότερων ότι η Ουάσιγκτον δεν πρόκειται να επιτρέψει ποτέ να διέλθει ο αγωγός αυτός από την ΠΓΔΜ, την Βουλγαρία και φυσικά την Ελλάδα.
Για αυτό και «αντικαταστάθηκαν» οι πολιτικές ηγεσίες σε Αλβανία, Βουλγαρία, ΠΓΔΜ, ενώ στην Ελλάδα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ υλοποιεί κατά γράμμα τις εντολές της Ουάσιγκτον.
Ο αγωγός εάν «φτάσει», πράγμα δύσκολο, έως τα ελληνικά σύνορα, που θα πάει στην συνέχεια;
Το σενάριο σε μία τέτοια περίπτωση, οδηγεί πιθανόν, στην Ιταλία (δια θαλάσσης), λόγω των μεγάλων οικονομικών προβλημάτων της χώρας αυτής.
Εάν δεν ήταν στο προσκήνιο η Ελλάδα αυτή την περίοδο πιθανότατα θα ήταν η Ιταλία. Όπως και να έχει, η κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου «Turk Stream», διαγράφεται πολύ δύσκολη έως αδύνατη, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε νέα ακύρωση του έργου.
Κύριος σκοπός όπως εκτιμούν Έλληνες αμυντικοί αναλυτές είναι η πραγμάτωση των ενεργειακών σχεδίων σύμφωνα με τα δυτικά συμφέροντα.
Ότι θα λάβει χώρα όμως, θα γίνει τα επόμενα 5 χρόνια, διαμορφώνοντας μια κατάσταση άκρως ελεγχόμενη, για περάσει στην συνέχεια ο αγωγός EAST MED, αλλά και άλλοι αγωγοί προς την Ευρώπη εξοβελίζοντας τους ρωσικούς.
Ρωσία και ΗΠΑ θα συγκρουστούν πιθανόν στην περιοχή αυτή μιας και η Μόσχα δεν θέλει τον ενεργειακό και γεωστρατηγικό «στραγγαλισμό της» σε μια περιοχή που προνομιακά κινείται εδώ και πολλές πολλές δεκαετίες.
