Η φρενίτις της Τουρκίας κατά των μειζόνων συμφερόντων της πατρίδας μας ενδημεί απαράλλακτος, διεκδικεί αδιαλείπτως, επιδιώκει να αναβιώσει το καθημαγμένο φρόνημα της Τουρκίας, ένεκεν της σωρείας των εσωτερικών της προβλημάτων, πλην όμως αποδεικνύει ότι δεν ορρωδεί έναντι ουδενός, πρωτίστως εκδηλώνει σεβασμό προς την ιστορία και τον πολιτισμό της, διατηρώντας το αλαζονικό όραμα και το άσβεστο πάθος εις τις καρδιές των πολιτών της, ήτοι τον μύθο της νεοοθωμανικής αυτοκρατορίας.
Εξ αντιδιαστολής με την Ελλάδα, η οποία μισεί τον εαυτό της, ακρωτηριάζεται από τα ανδραγαθήματα των πεσόντων ηρώων του παρελθόντος της, απεμπολεί την ιστορική συνείδηση του λαού της, συκοφαντεί την εθνική υπόσταση του έθνους, καταλύει τον υπέρτατο Νόμο του Κράτους, ήτοι τη συνταγματική έννομη τάξη, λοιδορεί το πανθομολογούμενο μεγαλείο της ελληνικής γλώσσας, εν ολίγοις καταβαραθρώνει τον πυρήνα του Ελληνισμού, στρέφοντας εξ οικείων τα βέλη προς τα δομικά στοιχεία της εθνικής ιδιοπροσωπίας της.
Η Ελλάς λίαν παρανόμως δηλονότι αντιβαίνει προς το Σύνταγμα έχει μετατραπεί σε ένα ουδετερόρθησκο και ουδετεροεθνές κράτος, σε μία χώρα δίχως ουδεμία θεσμική εκπροσώπηση με εγγενές μίσος προς το ελληνικό έθνος. Η χώρα, από το δικαστικό σώμα έως και την Προεδρία της Δημοκρατίας, έχει απολέσει την εθνική ταυτότητα, απουσιάζει το συλλογικό όραμα για την εξανάσταση του Γένους, ο άρρηκτος ομφάλιος λώρος με τη διαχρονική πολιτισμικής μας παράδοση, εξ αυτού του λόγου, ήσαν ήπιες έως και ανύπαρκτες οι αντιδράσεις, υπό το Κοινοβούλιο, διά το ιστορικό πλήγμα της βάρβαρης μεταβολής της Αγίας Σοφίας σε ισλαμικό τέμενος, καθότι δυστυχώς η πατρίς μας έχει μετασχηματισθεί σε χώρο όπου διοικείται από ελληνώνυμους διαχειριστές, ωσεί ανωνύμου εταιρίας. Ο αφελληνισμός κυριαρχεί παντού, το φρόνημα του Ελληνα καθίσταται ανυπερθέτως παρηκμασμένο, έχει αλλοτριωθεί εις αίσχιστο βαθμό, και δρα ως ένα άβουλο καταναλωτικό ον, πνευματικά ευνουχισμένο, απολαμβάνοντας με απονεκρωμένα αντανακλαστικά τη χειραγώγηση από την εγκαθιδρυθησόμενη παγκοσμιοποίηση, έχει πεισθεί ότι δεν έχει νόημα η εθνική ανεξαρτησία.
Ουδείς καταδίκασε τον εθνικισμό της Τουρκίας, παρά μόνον λοιδορούνται οι Ελληνες πατριώτες από τους εντός των πυλών εχθρών, η ανάνηψις των Ελλήνων επιβάλλεται στανικά, προτού είναι ήδη αργά, ήδη η κατάσταση ευρίσκεται προ τετελεσμένου.Το επίπεδο της αποσυνθέσεως καθίσταται ψηλαφητό προς όλους τους τομείς: Η ανθελληνική προπαγάνδα του συστήματος, η καλλιέργεια ηττοπαθούς φρονήματος, η έλλειψη υγιών προτύπων και η φαιά μονομερή προπαγάνδα υπέρ συγκεκριμένων νοσηρών ιδεολογιών, οι οποίες οδηγούν τον άνθρωπο προς τον μηδενισμό, τον αδιέξοδο καταναλωτισμό και προς τη μαζική κατάθλιψη. Ο Ελληνας δέον όπως εξανδραποδιστεί να καταστεί ένα συνεταγμένο άθυρμα προς τις επιταγές της ψευδεπίγραφης αριστεράς, δίχως επαναστατικό όραμα, αλλά και όπως ενδύεται κατά περίσταση τον ρόλο του χρήσιμου ευήθους, του εκάστοτε δήθεν αριστερού ανυπόστατου οράματος.
Εν κατακλείδι η μυωπική προσκόλληση εις τη σισύφεια αιχμαλωσία της τυχοδιωκτικής και ουτιδανής αριστεράς δημιουργεί ανθρώπους διανοητικά λοβοτομημένους, ανελεύθερους, δίχως ίχνος εθνικής αξιοπρέπειας προς διεκδίκηση των υψηλών ιδεωδών του πνεύματος, τους εξοστρακίζει εξ ορισμού το όραμα να καταστούν μύστες του τρίτου ελληνικού πολιτισμού, ήτοι του ελληνοχριστιανικού, απλώς μετεξελίσσονται σε πολιτικούς «νάνους» (συνδικαλιστές, προπαγανδιστές, ιθύνοντες ερυθρών ταγμάτων εφόδου κατά των αντιφρονούντων), οι οποίοι διεκδικούν χαμερπώς καταξίωση, αποκλειστικά μέσω της σκανδαλώδης νομής της εξουσίας, της ατιμωτικής συκοφαντίας και της όζουσας διαφθοράς.
