Δύο σημαντικά άρθρα που διαχρονικά διασφάλιζαν τα συμφέροντα του ελληνικού κράτους αφαιρεί από τον νέο Ποινικό Κώδικα που κατέθεσε στη Βουλή η κυβέρνηση. Πρόκειται για τα άρθρα 150 και 151 του Ποινικού Κώδικα που αφορούν το μεν πρώτο τη «Νόθευση αποδεικτικών» και το μεν δεύτερο την «Κατάχρηση πληρεξουσιότητας».
«Όποιος με πρόθεση νοθεύει, καταστρέφει ή κρύβει έγγραφα ή άλλα αντικείμενα που μπορούν να χρησιμεύσουν για την απόδειξη δικαιωμάτων ή την υποστήριξη συμφερόντων του ελληνικού κράτους ή συμμάχου του απέναντι σε άλλο κράτος, τιμωρείται με κάθειρξη».
Το άρθρο 151 προβλέπει ότι:
«Όποιος ως πληρεξούσιος του ελληνικού κράτους ή συμμάχου του, διεξάγει με κάποια άλλη κυβέρνηση υποθέσεις του εντολέα του με πρόθεση κατά τέτοιο τρόπο που να μπορεί να προκύψει βλάβη για τον εντολέα, τιμωρείται με κάθειρξη».Νομικοί κύκλοι προχωρούν σε δύο διαφορετικές ερμηνείες της κίνησης αυτής. Σύμφωνα με ορισμένους, η πλήρης απάλειψη των συγκεκριμένων άρθρων από τον νέο Ποινικό Κώδικα αποσκοπεί στο να προστατευτούν άτομα που ενεπλάκησαν στις διαπραγματεύσεις για τη «Συμφωνία των Πρεσπών» και τα οποία δεν προστατεύονται από τον νόμο περί ευθύνης υπουργών. Μια άλλη προσέγγιση είναι πως ενδέχεται η διαγραφή των άρθρων αυτών να αποσκοπεί και στο να καλυφθούν ευθύνες σχετικές με τη διαπραγμάτευση του τρίτου Μνημονίου. Σε κάθε περίπτωση ο υπουργός Δικαιοσύνης Μιχάλης Καλογήρου θα εξηγήσει τους λόγους απάλειψης από το νέο Ποινικό Κώδικα δύο κοβικών άρθρων, που τα τελευταία 70 χρόνια είχαν λειτουργήσει υποστηρικτικά στη διασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος. Το ρεζιλίκι δεν έχει τέλος: Καταπέλτης η «Διεθνής Αμνηστία» για τον ορισμό του βιασμού στο νέο Ποινικό Κώδικα «Απαράδεκτο» χαρακτηρίζει η Διεθνής Αμνηστία το άρθρο 336, που εμπεριέχει τον νομικό ορισμό του βιασμού, στο σχέδιο του νέου Ποινικού Κώδικα. Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της, «ο νέος ορισμός στο σχέδιο του νέου Ποινικού Κώδικα, δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για το σοβαρό αυτό έγκλημα». Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, «κύριο ζήτημα αποτελεί το γεγονός ότι ο βιασμός εξακολουθεί να ορίζεται με βάση τη βία και όχι με βάση την απουσία συναίνεσης». «Ο νομικός ορισμός του βιασμού με επίκεντρο τη βία ή την αντίσταση, όπως αυτός που περιλαμβάνεται στο νέο σχέδιο Ποινικού Κώδικα, σηματοδοτεί ότι μια σειρά εγκλημάτων βιασμού, στα οποία δεν φαίνεται η άσκηση ή η απειλή σωματικής βίας, ή η απόδειξη ή αδυναμία αντίστασης, ή δεν τεκμαίρεται εξαναγκασμός σε γενετήσια πράξη μετά από απειλή με παράνομη πράξη (όπως προβλέπεται στην παράγραφο 5), δεν θα διώκονται ως τέτοιοι. Επιπλέον, υιοθετείται ένας ακόμα πιο περιοριστικός από τον υπάρχον, ορισμός της απειλής», συμπληρώνει η Διεθνής Αμνηστία. Ακόμη, όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση, «δεν υιοθετείται ο ορισμός ενός φάσματος επιβαρυντικών περιστάσεων», όπως επίσης κι «ένας σαφής ορισμός της πράξης του βιασμού». «Στην πραγματικότητα, το υπουργείο δεν συμπεριέλαβε κανένα από τα σημεία που έχουν τεθεί στο πλαίσιο της δημόσιας διαβούλευσης, τόσο από τη Διεθνή Αμνηστία, με επίσημο υπόμνημα που καταθέσαμε, όσο και από όλους τους υπόλοιπους φορείς και οργανώσεις, και το γυναικείο κίνημα», αναφέρεται χαρακτηριστικά. Καταλήγοντας, η Διεθνής Αμνηστία σημειώνει: «Επαναλαμβάνουμε ότι ο μόνος ορισμός του βιασμού που μπορεί να γίνει αποδεκτός είναι αυτός που θα συνδέεται με την απουσία συναίνεσης. Καλούμε το υπουργείο Δικαιοσύνης, έστω και αυτή την ύστατη στιγμή, να αποσύρει το άρθρο 336 και να αντικαταστήσει τον ορισμό του βιασμού, έτσι ώστε αυτός να ορίζεται με βάση την απουσία συναίνεσης».
