Η Τουρκία έχει -εμφανώς πλέον- μετατραπεί σε μη βιώσιμο δούρειο ίππο των ανατολικών συμφερόντων εντός της Δύσης, βλ.:
Αυτό που γίνεται πλέον συνειδητότητα παγκοσμίως είναι πως η Τουρκία, όχι ως πολιτικό προσωπικό αλλά στα σημερινά της γεωγραφικά όρια, δεν ανήκει και δεν μπορεί ποτέ να ανήκει στη Δύση, σε σημείο που μπορεί να κλυδωνίσει ισορροπίες και στρατηγικά σχέδια επενδύσεων 100ετίας.
Ζούμε την εποχή της αντικατάστασης της συνθήκης Sykes-Picot. H Τουρκία, που γιγαντώθηκε με τη βούληση της Ανατολής και με την ανοχή της Δύσης, εκφράζει με τον πιο αυθεντικό τρόπο τη βούληση των νεοΜπολσεβίκων του κατεστημένου της Ευρωπαϊκής Εταιρίας Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΕΣΔ) και της πολιτικο-επιχειρηματικής ολιγαρχίας της τέως ΕΣΣΔ. Η Σέχτα των «νέων Gustav Krupp» δεν ανέχονται την επανάληψη, μετά από 50 χρόνια, του υποδείγματος F.Roosevelt-IbnSaud, η οποία βρίσκεται ante portas με βάση τη στρατηγική συνεργασία Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ.
Ως θιασώτες του Rimlandισμού θέλουν να επιβάλλουν πληθυσμιακή Ρομαποίηση σε Ελλάδα και Ισραήλ, μεταφέροντας το κέντρο του ισλαμικού φονταμενταλισμού στις προαιώνιες πύλες της Δύσης, στην Ελλάδα, αφού πρώτα θα έχουν πετύχει την ομογενοποίηση, δηλαδή αποΔυτικοποίηση, όλοι του ανατολικού τόξου μέχρι εκεί. ΕΕ και νεοΟθωμανισμός ως ένα, ενάντια στη Δύση. Δεν θέλει και πολύ φαντασία για να καταλάβει κανείς πως υποκινούνται από γερμανορωσικά στρατηγικά συμφέροντα, με κάποιο τρόπο «εκδικούμενοι» για την επικράτηση του Mark Sykes επί του Sergey Sazonov στην εν λόγω συνθήκη και στην Διακήρυξη του Balfour που ακολούθησε.
Το εύρος των νεοΟθωμανικών επιχειρήσεων ξεκινά από ψυχολογική προπαγάνδα για (σκοπίμως εκπαιδευόμενο να είναι) εξαιρετικά χαμηλού πνευματικού επιπέδου πληθυσμό, όπως λ.χ. θρησκευτικά φανατικούς ανατολίτες ή δυτικούς τηλεθεατές θεαμάτων τύπου My Style Rocks και Big Brother, επεκτείνεται σε κάθε τύπου πολεμικό τραμπουκισμό τύπου «θα με αφήσεις να σε κακοποιώ, ειδάλλως η -φυσιολογική και εύλογη- αντίδρασή σου θα προκαλέσει πόλεμο, άρα εσύ θα φταις», και φτάνει ως την εκμετάλλευση λόμπυ σε δυτικά κέντρα λήψης αποφάσεων και soft power μέσω Tika, η οποία φτιάχτηκε καθ’εικόνα και με βοήθεια της GIZ (τέως GTZ).
Μελετώντας τα αντίστοιχα manual επιχειρήσεων των υπηρεσιών της Ανατολικής Γερμανίας και, αντιστοίχως της Μόσχας, είναι εξαιρετικά εύκολο να δει κανείς την αλληλουχία ενεργειών του επιτελούς (Ρωσία), του χειριστή (Γερμανία) και του asset (Τουρκία). Ομοίως και σε επίπεδο φυσικών προσώπων λ.χ. στα κράτη-μέλη της ΕΕΣΔ, στην Ελλάδα για παράδειγμα: τους αποφοίτους της Γερμανικής Σχολής Αθηνών και των πάσης υφής εκφάνσεων του κομμουνισμού («Ρήγας», ΚΝΕ, κλπ). Δεν υπάρχουν αναπάντητα ερωτήματα για τη στοχοθεσία του συστήματος επιτελών που κοσκινίζει το πολιτικό προσωπικό και αποφασίζει για τους εκπροσώπους του (assets), πάντοτε υπό την επίβλεψη των χειριστών τους.
Η αλλαγή των κανόνων εμπλοκής από τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις (από-χαμστεροποίηση της αντίδρασης και αντίστοιχη, με Μέτρα Ισοδύναμου Στρατηγικού Αποτελέσματος, αμφισβήτηση της εθνικής υπόστασης του επιτιθέμενου) έφεραν αμηχανία στο εν λόγω σύστημα και έβγαλαν τον Τούρκο ομόλογό τους εκτός εαυτού, μιας και είχε προαποφασιστεί το εύρος της στημένης εμπλοκής και οι αναγκαίες ενέργειες των συμμάχων για τη λήξη της, με tabula rasa προσφυγή σε «όποιος δεν έχει τίτλους ιδιοκτησίας πουλάει φθηνότερα» δικαστήριο.
Τώρα το εγχώριο αμάγαλμα των foreign assets του πολιτικού προσωπικού και της πλιατσικοκρατικής ολιγαρχίας ψάχνεται να βρει λύση που να το διατηρεί εντός της νέας Συνθήκης, άρα με τον Sykes εκτός. Γιαυτό και η Γερμανία πιέζει για διαπραγματεύσεις, δηλαδή για συζητήσεις επί της εκχώρησης ελληνικής εθνικής κυριαρχίας στην μπροστινή του γερμανορωσικού (εθνικο)σοσιαλιστικού κατεστημένου.
Στους εγχώριους «έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι άλλο» wannabe dealmakers, μυρμήγκια που εργάζονται άοκνα υπέρ της αντικατάστασης της Sykes-Picot από μια Συμφωνία Alexander von Benckendorff, θα μου επιτρέψουν να σημειώσω in a nutshell ότι «αυτό είναι παιχνίδι για μεγάλα παιδιά». Οι επί δεκαετίες παντοδύναμοι Σαντάμ Χουσεΐν και Μοαμάρ Καντάφι την είχαν δει και αυτοί επίσης στρατηγιστές αντικατάστασης του δολαρίου από παγκόσμιο αποθετικό νόμισμα και οι εξελίξεις τους πρόλαβαν. Ας μην βιάζονται λοιπόν να στηρίξουν τις συμφωνίες της TPAO με τη Shell και όσα άλλα σχέδια στηρίζονται σε αυτή τη λογική.
Όσο για τη Ρωσία, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα σπεύσει να στηρίξει το asset της, όπως κάνει ιστορικά: μόλις το δει σε μη αναστρέψιμη αδυναμία (δηλαδή προς κατάσταση fragile state προς τριχοτόμηση), θα σπεύσει να το κατασπαράξει.
