Ύποπτο και καταχθόνιο σχέδιο έχει θέσει σε εφαρμογή η Τουρκία στο Αιγαίο με ένα σύμπλεγμα ραντάρ που θα το παρακολουθούν κάθε στιγμή.
Η Τουρκία εγκαθιστά 11 σταθμούς ραντάρ επιφανείας ως μέρος της πρώτης φάσης του Συστήματος Ραντάρ Ακτοφυλακής (SGRS), με στόχο τον πλήρη έλεγχο του Αιγαίου στον τομέα έρευνας και διάσωσης CSAR, ενώ ουσιαστικά αποβλέπει σε κάτι ακόμα χειρότερο.
Η Τουρκία έχει σχεδιάσει και υλοποιεί συστηματικά χωρίς καμία απολύτως παρέκκλιση, ανεξάρτητα του ποια πολιτική δύναμη είναι στην εξουσία, μία πολιτική που αποσκοπεί στην διχοτόμηση του ελληνικού Αρχιπελάγους.
Με αυτόν τον τρόπο αποζητά συγκυριαρχία και ακρωτηριασμό της ελληνικής ΑΟΖ πριν αυτή ακόμα ανακηρυχτεί.
Τώρα η Άγκυρα φέρεται να περνά στο επόμενο στάδιο, όπου η υλοποίηση της πολιτικής της δημιουργεί πλέον τετελεσμένα σε πραγματικό επίπεδο.
Μιλάμε για την εγκατάσταση δεκάδων ραντάρ και ηλεκτρο-οπτικών αισθητήρων τα οποία θα παρακολουθούν το Αιγαίο κάθε δευτερόλεπτο.
Όλα αυτά αφορούν το γνωστό πρόγραμμα UZUN UFUK («Μακρινός Ορίζων»), το οποίο στην πράξη διχοτομεί το Αιγαίο.
Επίσημα η τουρκική κυβέρνηση ομιλεί για σύστημα κατά της παράνομης δραστηριότητας στη θάλασσα, όπως το λαθρεμπόριο μεταναστών και την λαθροθηρία ιχθύων.
Ανεπίσημα και οι δύο αυτοί τομείς ευρίσκονται υπό τουρκική κρατική μέριμνα και έλεγχο, μιας και αποφέρουν δεκάδες εκατομμύρια κάθε χρόνο στην Άγκυρα. Άρα άλλος είναι ο στόχος και αφορά τουρκικές επιδιώξεις ελέγχου του Αιγαίου.
Το έργο αυτό ει αναλάβει η Havelsan μαζί με την Υποεπιτροπή Αμυντικών Βιομηχανιών (SSB) και τέθηκε σε ισχύ με την υπογραφή συμφωνίας το 2013.
Μιλάμε για ένα δίκτυο ραντάρ Βραχέων Κυμάτων Επιφανείας (HFSWR) μεγάλης εμβέλειας, ικανό να ανιχνεύει στόχους επιφανείας, όπως και εναερίους στόχους σε απόσταση πέραν των 200 ν.μ.
Τα δεδομένα των ραντάρ εμπλουτίζονται από ταυτοποίηση στόχων μέσω ADS (Automatic Dependant Surveillance, ταυτοποίηση μέσω transponders, π.χ. AIS ή IFF), όπως και από πληροφορίες συλλεγόμενες από περιπολικά σκάφη, επικοινωνίες, υποχρεωτικές διαδικασίες αναφορών για τα πλοία κ.ά.
Οι πληροφορίες αυτές συσχετίζονται με τα ίχνη των ραντάρ, ώστε να παρουσιάζεται μια εικόνα της επικρατούσας κατάστασης πραγματικού χρόνου εντός της ΑΟΖ.
Η πρώτη φάση του σχεδίου καλύπτει μια περιοχή από τις ακτές της θάλασσας του Μαρμαρά έως την περιοχή στη νοτιοδυτική επαρχία Muğla.
Τα δεδομένα θα συλλέγονται σε ειδική βάση στην Άγκυρα και θα διαμοιράζονται στη συνέχεια στο πολεμικό ναυτικό, την Ακτοφυλακή, το Υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών, το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Πολεοδομίας, στο Υπουργείο Γεωργίας, στο Υπουργείο Τελωνείων και Εμπορίου και στη Γενική Διεύθυνση Μετεωρολογίας.
Εάν μια παράνομη δραστηριότητα επιβεβαιωθεί στη θάλασσα, τότε ομάδες τουρκικών ταχέων πλοιαρίων από την Ακτοφυλακή θα αποστέλλονται στο Αιγαίο πέλαγος.
Η Ελλάδα φυσικά δεν διαθέτει τέτοιο σύστημα ραντάρ έτσι οι Τούρκοι θα επιλαμβάνονται των περιστατικών στο Αιγαίο πρώτοι και καλύτεροι, παρακάμπτοντας την ελληνική ακτοφυλακή.
Το αποτέλεσμα σταδιακά θα είναι η απώλεια ελέγχου ζωτικών περιοχών στο ελληνικό αρχιπέλαγος και ο έλεγχος τους από τους Τούρκους.
Κράτη που μπορούν να παρακολουθούν επί 24ώρου βάσεως τον περιβάλλοντα χώρο, μπορούν να χρησιμοποιούν και τα οπλικά τους συστήματα με ακρίβεια και από απόσταση.
Η επιτήρηση θα πρέπει να είναι συνεχής. H αεράμυνα, με τα συμβατικά σημερινά ραντάρ, δεν μπορεί να αντιληφθεί την απειλή εάν πετά σε χαμηλό ύψος, ακολουθώντας το ανάγλυφο ή εάν ακολουθεί βαλλιστική τροχιά.
Σήμερα, οι νέοι τύποι ραντάρ, στις ζώνες συχνοτήτων HF καθιστούν εφικτή τη συνεχή επιτήρηση σε μεγάλες αποστάσεις και επί κάθε είδους στόχων και η Ελλάδα δεν διαθέτει την δυνατότητα αυτή σε σχέση με την Τουρκία.
Αυτό όμως το σύστημα των Τούρκων με τα ραντάρ, θα κρίνει πολλά μέσα σε λίγα χρόνια στο Αιγαίο και δεν δύναται να μείνουμε πίσω σε καμία περίπτωση από την Τουρκία.
Ο κίνδυνος αφορά την διχοτόμηση και τον έλεγχο του μισού Αιγαίου από την Τουρκία και κάτι τέτοιο δεν γίνεται αποδεκτό από τους Έλληνες ποτέ.
