Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με αφορμή την επέτειο της μάχης του Ματζικέρτ, που θεωρείται η «γενέθλιος μάχη» των Τούρκων στην Μικρά Ασία, όταν το 1071 μ.Χ. νίκησαν στην ομώνυμη τοποθεσία τον βυζαντινό-ελληνικό στρατό του αυτοκράτορα Ρωμανού Δ' Διογένη (προδόθηκε από τους συμμάχους του Αρμένιους) δήλωσε ότι «Καθώς αντιμετωπίζουμε τις επιθέσεις εναντίον της τουρκικής οικονομίας σήμερα, η μεγαλύτερη εγγύησή μας είναι η δέσμευσή και η αποφασιστικότητα του κάθε ανθρώπου του λαού μας να προστατεύσει την ανεξαρτησία, το έθνος και το μέλλον του».
Ο Τούρκος πρόεδρος σε δύο ξεχωριστές ανακοινώσεις που εξέδωσε η προεδρία με την ευκαιρία της επετείου της Μάχης του Μαντζικέρτ, το 1071, και για την Ημέρα της Νίκης δήλωσε ακόμα ότι «Κανείς δεν θα εμποδίσει την Τουρκία να πετύχει τους στόχους της για το 2023, το 2053 και το 2071 – δηλαδή τις επετείους των 100 ετών από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, των 600 ετών από την άλωση της Κωνσταντινούπολης και των 1000 ετών από τη μάχη του Μαντζικέρτ αντίστοιχα»!
Είναι οι τρεις μεγάλες νίκες των Τούρκων κατά των Ελλήνων! Συμπτωματικό;
Αυτό για κάποιους στην κυβέρνηση που ονειρεύονται «νέες εποχές στις ελληνοτουρκικές σχέσεις», επειδή απελευθέρωσαν τους δύο ομήρους αιχμαλώτους στρατιωτικούς!
Η τουρκική λίρα έχει σταματήσει να υποχωρεί, μετά την «ένεση» των 15 δισ. δολ. του Κατάρ σε σχέση με το δολάριο από τις αρχές του έτους αλλά διατηρεί απώλειες της τάξης του 38%, έστω και αν αυτό ευνοεί τις εξαγωγές και τον τουρισμό.
Η μάχη του Μαντζικέρτ μεταξύ της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και των Σελτζούκων έλαβε χώρα στις 26 Αυγούστου του 1071, κοντά στο Μαντζικέρτ (σημερινό Μαλαζγκίρτ στην Τουρκία).
Ο αυτοκράτορας Ρωμανός Δ' Διογένης ηττήθηκε, από τον ηγέτη της μογγολικής φυλής των Σελτζούκων Τούρκων Αλπ Αρσλαν, αιχμαλωτίστηκε και απελευθερώθηκε μετά την καταβολή λύτρων, ενώ η βυζαντινή αυτοκρατορία υποχρεώθηκε στην καταβολή ετήσιου φόρου και την παραχώρηση μερικών φρουρίων στους Σελτζούκους.
Αυτή η πανωλεθρία των βυζαντινών στρατευμάτων και, κυρίως, η εσωτερική πολιτική παράλυση που ακολούθησε, λόγω και της προδοσίας που υπέστη στο πεδίο της μάχης ο Ρωμανός, επέτρεψε τη μόνιμη εγκατάσταση των Τούρκων στη Μικρά Ασία.
