«Η επέτειος της κρίσης των Βραχονησίδων Ίμια ( Κardak αναφέρει ο ίδιος), δεν είναι κατάλληλη να ασκηθεί μεγάλη κριτική για όλα αυτά που ζήσαμε το 1996, σήμερα, ασκώντας δραστηριότητες που σχετίζονται με αυτήν, και να δημιουργήσουμε μια νέα κρίση.
Εμείς ως Τουρκία όμως ενώ αγωνιζόμαστε ενάντια στην τρομοκρατία, η επιθυμία των γειτόνων μας ( Ελλήνων) είναι να αλιεύουν ψάρια σε « γκρίζα νερά» και δεν είναι ποτέ σωστή. Δεν το χαιρετίζουμε αυτό αλλά ως Τουρκία και λαμβάνουμε ως συνήθως, τις προφυλάξεις μας. Κανείς δεν πρέπει να ανησυχεί για αυτό», δήλωσε ακριβώς ο ίδιος .
Στην ουσία έχουμε επίδειξη δύναμης την οποία έκανε ο Τούρκος πρωθυπουργός ενθυμούμενος την κρίση των Ιμίων κατά την συνάντηση του με ξένο ηγέτη .
Ενώ απείλησε την Ελλάδα, λόγω της στρατιωτικής εισβολής στο συριακό έδαφος , δείχνοντας ότι η Άγκυρα «λαμβάνει τα μέτρα της », και εφόσον κρίνει ότι απειλείται θα κινηθεί ανάλογα όπως στην Συρία και στα Ίμια.
Κρίση των Ιμίων ονομάζεται συμβατικά η ένοπλη αμφισβήτηση της Ελληνικής θαλάσσιας κυριαρχίας που έλαβε χώρα τον Ιανουάριο του 1996 από την Τουρκία, με αφορμή την προσάραξη πλοίου στις βραχονησίδες των Ιμίων. Κατά την διάρκεια της ολιγοήμερης αυτής κρίσης, οι δύο χώρες μετέφεραν στρατιωτικές δυνάμεις (κυρίως ναυτικές) γύρω από τα Ίμια και τις ανέπτυξαν φτάνοντας κοντά στην ένοπλη σύρραξη. Τελικά με την παρέμβαση του ΝΑΤΟ, και κυρίως των ΗΠΑ, η ένταση εκτονώθηκε και οι δύο χώρες απέσυραν τους στόλους τους.
Υπενθυμίζεται ότι την εποχή της κρίσης αυτής πρωθυπουργός της Ελλάδας ήταν ο Κωνσταντίνος Σημίτης, (που λόγω ασθενείας του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου εκλέχθηκε εσπευσμένα από την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ στις 18 Ιανουαρίου του 1996). Υπουργός Εξωτερικών ήταν ο Θεόδωρος Πάγκαλος, υπουργός Εθνικής Αμύνης ο Γ. Αρσένης και Αρχηγός ΓΕΕΘΑ ο ναύαρχος Χ. Λυμπέρης, ενώ πρωθυπουργός της Τουρκίας ήταν η Τανσού Τσιλέρ και υπουργός Εξωτερικών ο Ονούρ Οϊμέν.
Περί τις τελευταίες ώρες της κρίσης, τρεις Έλληνες αξιωματικοί, του Πολεμικού Ναυτικού έχασαν την ζωή τους όταν το ελικόπτερο όπου επέβαιναν κατέπεσε στην θάλασσα. Το ατύχημα αποδόθηκε σε τεχνικά αίτια και την κόπωση του πληρώματος. Η τουρκική πλευρά δεν ανέφερε απώλειες.
Καθ’όλη τη διάρκεια της κρίσης φάνηκε η μεγάλη δυσπιστία του Σημίτη προς την ηγεσία της ΕΥΠ και των Ενόπλων Δυνάμεων. Όπως γράφει Το Βήμα: «Οι αξιωματικοί αυτοί είχαν μάθει να λειτουργούν με τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος λάτρευε τις συσκέψεις με στρατιωτικούς, τις υπηρεσίες από κλειστές πηγές και τη διαχείριση κρίσεων όπως εκείνη του Μαρτίου του 1987. Ο κ. Σημίτης τους θεωρούσε «ανδρεϊκούς», ξένους στη δική του κουλτούρα και ύποπτους για το στήσιμο παγίδων τις κρίσιμες εκείνες ώρες.»
Από αυτή την κρίση ν βγήκε κερδισμένη η Τουρκία , που από τότε «γκριζάρισε» εκατοντάδες νησιά και βραχονησίδες με την αιτιολογία ότι της ανήκουν, ενώ η Ελλάδα αναγκάστηκε να αποσύρει τους στρατιώτες της και την σημαία από ελληνικές βραχονησίδες. Τα αποτελέσματα εκείνης της πολιτικής επηρεάζουν σήμερα την χώρα μας.
Υπενθυμίζουμε ότι χθες, Τρίτη (23.01.2018), ο υπουργός Δικαιοσύνης της Τουρκίας υπέβαλς νέο αίτημα έκδοσης των οκτώ Τούρκων αξιωματικώ.
