Η Αγκυρα τεντώνει το σκοινί της έντασης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις τόσο ώστε εύλογα αναρωτιέται κανείς για τη βαθύτερη πρόθεση της τουρκικής διπλωματίας.
Ασφαλείς προβλέψεις δεν μπορεί να γίνουν και αναλύσεις με βάση όσα ίσχυαν μέχρι τώρα στα ελληνοτουρκικά δεν είναι ρεαλιστικές.
Γιατί υπάρχουν νέες παράμετροι που ανατρέπουν αυτά που ξέραμε και δεν επιτρέπουν ερμηνείες στηριγμένες στα διαχρονικά στερεότυπα.
Οι νέες παράμετροι είναι:
- Η εξόρυξη υδρογονανθράκων στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου.
- Το προσφυγικό που δίνει τη δυνατότητα στην Άγκυρα να ασκεί πίεση στην Αθήνα και τις Βρυξέλλες.
- Η προοπτική διακοπής της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας την οποία προωθεί ο Μακρόν.
- Οι προσωπικοί-οικονομικοί δεσμοί Τραμπ-Ερντογάν.
- Ο αυταρχισμός του Ρ.Τ. Ερντογάν που ξεπερνά κάθε προηγούμενο στην ιστορία της σύγχρονης Τουρκίας.
Ο Τούρκος υπουργός Αμυνας Χ. Ακάρ ήταν αποκαλυπτικός όταν είπε ότι «το πιο εύκολο πράγμα που μπορεί να γίνει είναι ο διαμοιρασμός με δίκαιο τρόπο και σύμφωνα με το δίκαιο κάθε είδους πηγής και πλούτου που υπάρχει στο Αιγαίο, την ανατολική Μεσόγειο και την Κύπρο». Η διακήρυξή του δεν συζητήθηκε πολύ, όμως συνοψίζει με απλό και λιτό τρόπο την τουρκική στρατηγική, όπως τη βλέπουμε να εξελίσσεται.
Είναι πλέον ορατή η τουρκική επιδίωξη για διμερή διάλογο σχετικά με τα ενεργειακά συμφέροντα της Άγκυρας σε θαλάσσιες περιοχές ελληνικού και κυπριακού ενδιαφέροντος.
Και το πιθανότερο είναι ότι οι τουρκικές προκλήσεις θα κλικακωθούν όσο χρειαστεί για να στηθεί το τραπέζι του διαλόγου, όπως η Άγκυρα τον εννοεί.
Το τι, πότε και το πώς θα φανεί στην πράξη.
Αγγελική Σπανού
