Τα παιδιά αποτελούν τον στόχο του Τούρκου ηγέτη για να αλλάξει την τουρκική κοινωνία σε μια ιρανικού τύπου δημοκρατία .
Κατά την πρόσφατη ομιλία του στην βουλή ο Τούρκος ηγέτης Ρ. Ν. Ερντογάν παρακίνησε ενώπιον όλου του τουρκικού κοινοβουλίου ένα μικρό παιδί να μην κλαίει και να συνεχίσει να απαγγέλλει εθνικιστικό οθωμανικό εμβατήριο λόγω των βλέψεων του κατά της Ελλάδος .
«Μη κλαίς, συνέχισε », παραγγέλνει ο Ερντογάν σε ένα μικρό κορίτσι στην Βουλή της Τουρκίας καθώς το παιδάκι ξέχασε ένα στοίχο του πολεμοχαρούς εμβατηρίου του και ξέσπασε σε κλάματα .
Το ίδιο παρακινούμενο από τον δικτάτορα Ερντογάν απαγγέλλει στην συνέχεια :
«Τα τζαμιά είναι οι στρατώνες μας, οι θόλοι τα κράνη μας, οι μιναρέδες οι ξιφολόγχες μας και οι πιστοί οι στρατιώτες μας».
Yενθυμίζουμε ότι χτες ο Ρ.Τ.Ερντογάν είπε:
«Εχουμε τον Αλλάχ με το μέρος μας ακόμη και αν η Δυση έχει πυραύλους, άρματα μάχης, πυροβολικό, τεχνολογία και διαστημόπλοια. Δεν υπάρχει νίκη παρά μόνο ο Αλλάχ».
«Διαταχθήκαμε (από ποιους άραγε;) να διεξάγουμε πολεμική εκστρατεία από τον Θεό (τον δικό τους Θεό φυσικά), η νίκη ανήκει στον Αλλάχ»
«Και μην ξεχνάτε αυτό. Τι λέει ο Αλλάχ στο Κοράνι; Βοήθεια από τον Αλλάχ και η νίκη είναι επικείμενη (Quran 61:13)»
Η Δύση αναμεταξύ «κάθεται» και τον κοιτά αμήχανα χωρίς να κάνει τίποτα εφαρμόζοντας μια πολιτική με λογική » Πόντιου Πιλάτου» αγνοώντας την επερχόμενη «θύελλα».
O Τούρκος ηγέτης εφαρμόζει την ίδια λογική με αυτήν των Γερμανών ναζί πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, όταν άνδρες των ειδικών ταγμάτων του Αδόλφου ανέτρεφαν με εθνικοσοσιαλιστικές ιδέες νεαρά παιδιά, τα οποία έφταναν στο σημείο να καταδίδουν τους γονείς τους στις αρχές.
Αυτό θέλει αυτό επιδιώκει ο ηγέτης της σημερινής Τουρκίας μόνο που ξεχνάει ποιο θα είναι το τέλος του .
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ίδιος παρακινεί παιδιά τα οποία πολύ συχνά, ειδικά τώρα τελευταία, χρησιμοποιεί για εθνικιστικούς λόγους, θέλοντας να εξεγείρει τις «πατριωτικές συνειδήσεις» εκατομμυρίων Τούρκων ενόψει των τουρκικών προκλητικών κινήσεων στον Έβρο , ειδικά μετά το αδιευκρίνιστο περιστατικό με την ομηρία δύο Ελλήνων στρατιωτικών.
Ο Τούρκος πρόεδρος ως ένας άλλος «Μουσολίνι» γεμάτος έπαρση αλαζονεία και κυρίως θρησκευτικό φανατισμό προσπαθεί απεγνωσμένα να «σπρώξει» ενδεχομένως τον λαό του που μετρά τις πληγές του από την Αφρίν , σε νέες περιπέτειες πιθανόν κατά της Ελλάδος.
Έχοντας χάσει το μέτρο , χωρίς λογική ο σουλτάνος νιώθει παντοδύναμος θεωρώντας ότι τώρα είναι η ευκαιρία να «τελειώνει» με τους Έλληνες μια και καλή.
Δεν γνωρίζει όμως πόσοι άλλοι σαν και αυτόν προσπάθησαν κατά την μακραίωνη ιστορίας μας να μας εξαφανίσουν , και έκαναν το «απονενοημένο» για να βρεθούν στην συνέχεια στο γκρεμό και την καταστροφή …προφανώς ο ίδιος έχει μείνει ΄κολλημένος» στο 1922 , όπως και οι σύμβουλοι του, όταν όλοι οι σύμμαχοι μας…μας πρόδωσαν και μας άφησαν στα νύχια του Κεμάλ .
Δεν είναι «κάθε ημέρα τα ίδια» Ρετζέπ διότι ο ελληνικός στρατός δεν είναι οι κακομοίρηδες Κούρδοι στην Αφρίν , αλλά το σίγουρο είναι ότι «κάποιοι» του ετοιμάζουν παγίδα σαν και αυτή που έστησαν στον Σαντάμ Χουσείν για να διαλύσουν την χώρα αυτή που μόνο δεινά έχει να προσφέρει στον παγκόσμιο πολιτισμό.
