Η πρόσφατη απόφαση που εξεδόθη από Διοικητικό Εφετείο Αθηνών και έδωσε ένα ΟΡΙΣΤΙΚΟ ΤΕΛΟΣ σε πρακτικές αυθαιρεσίας εκ μέρους της Διοίκησης υπηρεσιών όπως η ΕΥΠ, αποτελεί ορόσημο για την εθνική νομολογία καθώς προέκρινε το θέσφατο της τήρησης του Συντάγματος και των νόμων της Πολιτείας.
Είναι γνωστές οι πρακτικές που εφήρμοσαν κατά καιρούς οι εκάστοτε κυβερνητικοί/κομματικοί επίλεκτοι “διοικητές” προκειμένου να ασκήσουν διώξεις σε ανεπιθύμητους ή μη αρεστούς υπαλλήλους της υπηρεσίας επικαλούμενοι -πάντα-το απόρρητο της υπηρεσίας και το εθνικό συμφέρον, χωρίς αυτό βεβαίως να ανταποκρίνεται πάντοτε στην αλήθεια.
Στο συγκεκριμένο σημείωμα μας ενδιαφέρει όχι η αγιοποίηση ή η προσωποπαγής αναφορά σε εξοστρακισθείσες προσωπικότητες αλλά η επισήμανση των δομικών χαρακτηριστικών αυτής της περίεργης υπόθεσης του Μαΐου 2018..
Σύμφωνα με την θεωρία των επιστημών ασφαλείας η διαμόρφωση και εγγύηση ενός υψηλού και ποιοτικού επιπέδου ασφάλειας για τη Χώρα μας, το οποίο αποτελεί σταθεροποιητική βάση για την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή της, καθώς και για την έγκυρη παρουσία και συμμετοχή της στο παγκόσμιο περιβάλλον, αποτελεί διαχρονικά μόνιμο και σταθερό στόχο για όλες τις κυβερνήσεις αλλά και, ευρύτερα, για όλες τις πολιτικές δυνάμεις του Τόπου μας. Ο σχεδιασμός μιας στρατηγικής εθνικής ασφάλειας, που θα εξασφαλίζει και θα αξιοποιεί ένα αποτελεσματικό σύστημα ενημέρωσης, συλλογής, επεξεργασίας και αξιοποίησης πληροφοριών στην άσκηση των επιμέρους πολιτικών της Χώρας, κυρίως σε διεθνές επίπεδο, είναι σήμερα όσο ποτέ άλλοτε αναγκαίος.
Είναι προφανές ότι οι σύγχρονες απαιτήσεις στο πεδίο των Υπηρεσιών Πληροφοριών και, ως εκ τούτου, και στην Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών επιβάλλουν τον ουσιαστικό μετασχηματισμό και τη μετεξέλιξή της, όχι μόνο σ’ επίπεδο οργανωτικής δομής, αλλά ιδίως σ’ επίπεδο λειτουργικότητας και προσανατολισμού της αποστολής και των δράσεών της.
Έχοντας υπόψη τα παραπάνω και γνωρίζοντας τα όσα εκυοφορούντο νωρίτερα και υλοποιήθηκαν 18 μήνες πριν, αναρωτιέται κανείς ποιός επιθυμούσε το “σφράγισμα” της ΕΥΠ στην Θράκη (με την υπολειτουργία του κλιμακίου της Κομοτηνής) αλλά και ποιοί συνέβαλαν στην μεθόδευση, εκτέλεση και πραγματοποίηση του σχεδίου αυτού;
Ως προς το πρώτο ερώτημα θα ήταν προφανής η αναφορά στο “Σύστημα ΣΥΡΙΖΑ” στη Θράκη καταδεικνύοντας τον ρόλο εκείνων των μηχανισμών οι οποίοι απαιτούσαν το κλείσιμο και την απαξίωση της ΕΥΠ στη Θράκη, κάτι που -άλλωστε-είχε συμπεριληφθεί ως δέσμευση στο προεκλογικό φυλλάδιο του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο οι μουσουλμάνοι υποψήφιοι βουλευτές και διένειμαν, στην τουρκική μάλιστα γλώσσα πριν τις εκλογές του 2015.
Προφορικές μαρτυρίες μας μετέφεραν την δημόσια παραδοχή του κ. Χουσεΐν Ζεϊμπέκ για την συμβολή του στον “αποκεφαλισμό”της προϊσταμένης της υπηρεσίας στη Θράκη, διότι “πίεζε ασφυκτικά τον Μουφτή Ξάνθης” (τον υπόδικο για αντιποίηση θρησκευτικής αρχής κ. Αχμέτ Μετέ και ευνοούμενο ακραίων δομών του πολιτικού ισλάμ που δραστηριοποιούνται στην περιοχή μας).
Επιπροσθέτως πρέπει να αναφερθεί, χωρίς να υπεισέλθουμε σε άλλες λεπτομέρειες, ότι κάποιες από τις (τελέσφορες) επιχειρήσεις της ΕΥΠ Θράκης είχαν “ενοχλήσει” εξωχώριες δομές των οποίων οι δραστηριότητες αποτελούν το ανώτερο στάδιο μιας κλιμακούμενης, από πλευράς επικινδυνότητας, μετεξελιγμένης “εθνικής απειλής”.
Ήδη από τα τέλη του 2017 είχαμε επισημάνει ότι εκτός από την αμφιλεγόμενη δραστηριότητα του ντόπιου εθνοσωτηρίου life style “βρίσκεται σε εξέλιξη μια «ενδοπατριωτική πόλωση» που όσο κι αν γίνονται προσπάθειες να περιορισθεί στο στενό κύκλο των πρωταγωνιστών της, κάποιοι βλέπουν πίσω από αυτήν κινήσεις «αναδιάταξης» των δομών που θα ασχολούνται με τον «κατευθυνόμενο κι ελεγχόμενο πατριωτισμό» στην περιοχή της Ελληνικής Θράκης.”
Εδώ ακριβώς, βρίσκεται και η απάντηση στο δεύτερο ερώτημα για τους “εκτελεστές του συμβολαίου και της δολοφονίας χαρακτήρων στην ΕΥΠ Θράκης”: με μία αγαστή παθητική ή και ενεργητική συνεργασία Χριστιανών και Μουσουλμάνων, με πνεύμα συνύπαρξης και αμοιβαίας διαφύλαξης κεκτημένων και από ό,τι φαίνεται με κέντρο αναφοράς την Ξάνθη και το εκεί “(υπερ/δι)εθνικό ιερατείο” αποφασίσθηκε το κλείσιμο του πιο νευραλγικού κλιμακίου της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφορίας, με τα γνωστά αποτελέσματα!
Ενδεικτικά , όμως, μπορούμε να αναφερθούμε σε κάποιους από τους επίδοξους “νεκροθάφτες” της ΕΥΠ και παρεμφερών κρατικών υπηρεσιών στην Θράκη, τονίζοντας τα εξής:
1. Τεράστια η ευθύνη του συστήματος ΑΝ.ΕΛ.στη Θράκη των οποίων ο ρόλος είχε επισημανθεί νωρίς (από την διεξαγωγή του δημοψηφίσματος 2015) και στη συνέχεια είχαμε αναφερθεί στο “εθνοσωτήριο παραγοντιλίκι” των τοπικών δομών του κόμματος που εν τέλει οδήγησε και στην διάσπασή των ΑΝ.ΕΛ. Ν.Ροδόπης.
2. Οι διασυνδετήριες σχέσεις των ΑΝ.ΕΛ. με δομές του ΥΠ.ΕΞ (λόγω Τέρενς Κουΐκ) αλλά και του ΥΕΘΑ (με ΥΠΕΘΑ τον ίδιο τον κ. Π. Καμμένο) έδωσαν την εντύπωση ότι στελέχη του υπουργείου εξωτερικών και του Δ’ΣΣ επέχαιραν αυτών των εξελίξεων.
3.΄Ποιός είχε εξουσιοδοτήσει συνταξιούχους κλητήρες κρατικών υπηρεσιών να παριστάνουν τους τιμητές πάντων και πασών και να διεκδικούν μερίδιο από τα μυστικά και φανερά κονδύλια παριστάνοντας τους “εξ απορρήτων” κεντρικών πολιτικών προσώπων;
4.Ποιοί υψηλόβαθμοι και υψηλά ιστάμενοι αξιωματούχοι συνέτρωγαν κρυφά ή/και φανερά με πράκτορες πολλαπλών συμφερόντων σε ταβέρνες και “Λέσχες”;
5. Ποιοί έτρεξαν να καλύψουν υποθέσεις όπως αυτή της Ηλιόπετρας απαιτώντας την καρατόμηση του κλιμακίου που είχε την ευθύνη για την συγκεκριμένη επιχείρηση;
6. Ποιοί ενοχλήθηκαν απο την ανάσχεση της επιρροής του τουρκικού προξενείου στον Έβρο;
7.Για ποιό λόγο τα τοπικά μέσα ενημέρωσης δεν ασχολήθηκαν ως ώφειλαν με το θέμα;
8. Ποιοί ήταν οι σύμβουλοι του τότε πρωθυπουργού για τα ζητήματα της Θράκης;
9. Ποιοί εκπρόσωποι της τοπικής πολιτικής σκηνής πρωταγωνίστησαν σε υπόγειες διαβουλεύσεις;
10. Ποιοί ήταν εκείνοι οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης σε ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα ενημέρωσης που λόγω της σχέσης τους με το pay roll συγκεκριμένων δομών συμμετείχαν σε αυτή τη “μαύρη επιχείρηση”;
Αντί επιλόγου, αναμένουμε απαντήσεις…
