Παρ’ όλο που οι ανά την υφήλιο συγκρούσεις έχουν νεκρώσει ελέω κορονοϊού (με την εξαίρεση της Συρίας), στη Λιβύη κλιμακώνονται ενώ η εύθραυστη εκεχειρία του Ιανουαρίου καταρρέει.
Στις 25 Μαρτίου, ο GNA εξαπέλυσε μια αιφνιδιαστική επίθεση (Επιχείρηση “Θύελλα Ειρήνης”) εναντίον της αεροπορικής βάσης Watya στα δυτικά (πλησίον των συνόρων με την Τυνησία) με αιχμή του δόρατος τους τζιχαντιστές εκ Συρίας (Μεραρχίες Hamza και Sultan Murad) και το στρατιωτικό υλικό εκ Τουρκίας (TOMΠ ACV-15 και BMC Kirpi).
Η επίθεση απέτυχε εξαιτίας της έλλειψης εγγύς αεροπορικής υποστήριξης (6 UAV Bayraktar TB2 είχαν απολεσθεί την 4η εβδομάδα του Φεβρουαρίου μόνον!!!) και της υποτίμησης της ισχύος της φρουράς.
Ο LNA αντεπιτέθηκε και άλωσε τις πόλεις Al Jumayl, Rigdaleen, Al Assah, Zaltan και Abu Kemash εντός ωρών. Πλέον, ο Χάφταρ απειλεί τη συνοριακή πύλη Ras Ajdir πλησίον της Τυνησίας και απομονώνει την Zuwarah – την μοναδική πόλη της Λιβύης με πετροχημική βιομηχανία εκτός του άμεσου ελέγχου της Κυβέρνησης του Τομπρούκ.
Υπενθυμίζεται πως ο Χαφτάρ έχει διατάξει το κλείσιμο της στρόφφιγας στο 90% της Λιβυκής πετροχημικής βιομηχανίας και, ως εκ τούτου, έχει στραγγαλίσει τον Σάρατζ οικονομικώς (εφόσον οι έως τώρα απώλειες των εσόδων υπερβαίνουν τα 3.5 δις δολάρια).
Στις 27 Μαρτίου, διεξήχθησαν σφοδρότατες συγκρούσεις πέριξ του AbuGrian (ανατολικό μέτωπο ή μέτωπο της Misrata). Ο LNA αρχικώς κυρίευσε τις κωμοπόλεις Fukhiyah, Qaddahiyah και Wādī Zamzam και απείλησε το AbuGrian, όμως μια αντεπίθεση του GNA (χάρη σε εγγύς αεροπορική υποστήριξη από Τουρκικά UAVs) ακύρωσε τα εδαφικά κέρδη του LNA.
Οι απώλειες των αντιμαχομένων ήταν βαρύτατες (για τα δεδομένα της Λιβυκής Κρίσης): 65 νεκροί (44 Λίβυοι, 19 Σύριοι και 1 Τούρκος) και 167 τραυματίες (89 σε κρίσιμη κατάσταση) για τον GNA ενώ 31 νεκροί και 29 τραυματίες για τον LNA.
Ο Τούρκος ήταν ένας Γκρίζος Λύκος εθελοντής από την Σμύρνη (ο Murat Polat) και αποδεικνύει την ύπαρξη ενός διόλου ευκαταφρόνητου αριθμού «βασιβουζούκων» εντός της Τουρκίας.
Η αναζωπύρωση της εν λόγω εστίας, όπως έχω υποστηρίξει επανειλημμένως, ήταν απλά θέμα χρόνου αφού αμφότεροι εμπόλεμοι είχαν αρνηθεί να δεσμευτούν ειλικρινώς σε έναν οδικό χάρτη για την ειρήνη – εν μέρει κατόπιν σχετικών παραινέσεων από τους έξωθεν προστάτες τους. Ο Χάφταρ εκμεταλλεύεται την αδυναμία της Τουρκίας να ενισχύσει τον Σάρατζ (στρατιωτικώς και οικονομικώς) δια θαλάσσης, ενόσω ο ίδιος ανεφοδιάζεται δια ξηράς και αέρος από τα Εμιράτα και την Αίγυπτο ανελλιπώς.
Ο κορονοϊός, παρά τις περί του αντιθέτου δηλώσεις των αξιωματούχων στην Άγκυρα, έχει εξαπλωθεί εντός της επικράτειας της Τουρκίας και εντός των υπό κατοχή εδαφών στη βόρεια Συρία (Αζάζ + Αφρίν + Ιντλίμπ) σαν πυρκαγιά.
Ως εκ τούτου, οι ΤΕΔ έχουν προσβληθεί από τον κορονοϊό και οι δυνατότητές τους για στρατιωτική δράση έχουν περιοριστεί δραστικώς. Συν τοις άλλοις, η εκκίνηση της Επιχείρησης «Irini» της ΕΕ (εν πολλοίς χάρη στις πρωτοβουλίες και προτάσεις της Ελλάδας) για την επιτήρηση του εμπάργκου όπλων του ΟΗΕ στη Λιβυκή Κρίση έχουν ήδη αποδώσει τους πρώτους καρπούς: προ ημερών, ένα φορτηγό πλοίο (ονάματι Pray) έμφορτο στρατιωτικού υλικού για την Κυβέρνηση της Τρίπολης ανέκρουσε πρύμνα και ανακατευθύνθηκε προς την Τουρκίας.
Παράλληλα, το BBC πραγματοποίησε ένα ειδικό αφιέρωμα (το Turkey’s Ghost Ships) για τις παραβιάσεις του εμπάργκο όπλων από την Τουρκία· η Άγκυρα χάνει και την μάχη της δημοσιότητας σιγά σιγά.
Ο «πόλεμος δια υποκαταστάτων» (surrogate warfare) της Τουρκίας στην Λιβύη δεν έχει αποδώσει τα αναμενόμενα. Η στρατιωτική αρωγή της Τουρκίας (άνω των 6.000 τζιχαντιστών από τη βόρεια Συρία συν ΤΟΜΠ ACV-15, αυτοκινούμενα πυροβόλων T155 Firtina, ΤΟΜΠ BCM Kirpi, ρυμουλκούμενα πυροβόλα GDF-003 και αντιεροπορικό πυροβόλα KORKUT) δεν έχει ανακόψει την προέλαση του Χάφταρ.
Συν τοις άλλοις, οι τζιχαντιστές συνεχίζουν τις αιματηρές έριδές τους εντός της Λιβύης (ο διοικητής της Μεραρχίας Hamza, ονόματι Abu Hussein Hindawi, δολοφονήθηκε από την Μεραρχία Sultan Murad προ ημερών) και υποφέρουν από χαμηλό ηθικό και χαμηλή αποτελεσματικότητα (έχουν άλλωστε ήδη απωλέσει το 1/7 της αρχικής ισχύος τους στο πεδίο των μαχών).
Σε αυτόν τον πόλεμο φθοράς, ο Χάφταρ κερδίζει έδαφος αργά αλλά σταθερά.
Σπύρος Πλακούδας
