Αρθρογράφος: Θεόφραστος Ανδρεόπουλος

«Μπορούμε να διεισδύσουμε ανοήτως μόνο τρία χιλιόμετρα στο Ντόνμπας» δήλωσε ο διοικητής τη 93ης Μηχανοκίνητης Ταξιαρχίας των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, η οποία είναι και η κύρια ουκρανική δύναμη που παραμένει στην πρώτη γραμμή εδώ και επτά χρόνια από τότε που οι ρωσόφωνοι του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσγκ, αυτονομήθηκαν.

Ανησυχία για τις απωλειες

Αυτό που απασχολεί τους Ουκρανούς διοικητές είναι το αποτέλεσμα μια μετωπικής ενέργειας στο Ντόνμπας το οποίο μπορεί να καταλήξει σε βαρύτατες απώλειες.

Κι όμως η ηγεσία τους θέλει να προχωρήσει σε μια επιχείρηση τύπου «Κράινα».

Μαζική επίθεση με σκοπό την άμεση διάσπαση των γραμμών των ρωσόφωνων, ώστε να καταλυθούν οι δύο αυτοαποκαλούμενες «Δημοκρατίες του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσγκ».

Τι θα γίνει με τον ρωσόφωνο  πληθυσμό;

Το ερώτημα που ανακύπτει είναι τι θα γίνει και με τον ρωσόφωνο πληθυσμό. Οι περιοχές αυτές έχουν αποκλειστικά Ρώσους κατοίκους. Δεν θέλουν το ουκρανικό κράτος.

Θα τους εκδιώξουν; Με τις ευλογίες της Δύσης;

Μιλώντας σε ουκρανικό μέσο ο Ουκρανός διοικητής είπε πως «Από τότε (το 2014) πάντα προωθούμαστε, αλλά πολλοί ξεχνούν πως υπάρχει μια ανακωχή και αυτοί (οι Ρωσόφωνοι) δεν μπορούν να αρχίσουν πυρ και αυτό συνεχίζεται.

Αλλά η ουσία είναι διαφορετική. Κάποιος από την στρατιωτική ηγεσία με τον οποίο έπρεπε να επικοινωνήσω, δεν θα πω το όνομά του, μου είπε «Ποιο θα είναι το τίμημα για μια τέτοια κίνηση; Πρέπει να το ζυγίσουμε. Τι θα μας προσφέρει; Αξίζουν αυτά τα πέντε μέτρα τον θάνατο των στρατιωτών μας; Ακόμα κι αν έχεις εκτελέσει την αποστολή σου ακόμα σκέφτεσαι αν αξίζει να ελέγχεις αυτή την περιοχή και αν αξίζει τις ανθρώπινες ζωές που θα χαθούν.

Στην τελική, άνδρες θα πεθάνουν και η ευθύνη για αυτό βρίσκεται σε σένα. Αξίζει; Δεν αξίζει; Ή μήπως δεν ήταν αναγκαίο;».

Πάντως, αξίζει να θυμόμαστε πόσοι νεκροί και ανάπηροι υπάρχουν στο Donbass, οι οποίοι κρύβουν τις πραγματικές τους απώλειες, συμπεριλαμβανομένου και των αμάχων, από εκρήξεις των δικών τους ναρκών.

Ο Ταξίαρχος Bryzhinsky σημειώνει «Τώρα είναι πολλοί που έχουν παραμείνει από το 2014, στρατιώτες συμβολαίου και εθελοντές που ήρθαν στο στρατό, αλλά ο πόλεμος δεν είναι όπως ήταν πριν. Γίνεται διαφορετικός κάθε χρόνο και πρέπει να μένεις ενήμερος όχι κολλημένος στο παρελθόν

Γενικά είμαι υποστηρικτής της ιδέας ότι ο εχθρός δεν πρέπει να εκτοπίζεται με μετωπικές επιθέσεις, αλλά με υπερκέραση από τα νώτα και τα πλευρά για να τον συμπιέζουμε, ώστε να μην μπορεί με ασφάλεια να πηγαίνει στην θέση του και να μην μπορεί να μεταφέρει τα αναγκαία.

Μπορούμε ανοήτως να κινηθούμε τρία χιλιόμετρα μπροστά, αλλά τότε θα ανακύψει το ερώτημα της εκκένωσης των τραυματιών, της τροφοδοσίας των πυρομαχικών…

Έτσι λοιπόν κάποιος θα πρέπει να ζυγίσει, είναι δύσκολο να ξέρουμε τι θα έχουμε στο τέλος αν το κάνουμε».