Όπως έχουμε κατ'επανάληψη γράψει για το ναυάγιο στο Σκοπιανό έτσι ακόμα μια φορά μετά τις "πρωτοβουλίες" Νίμιτς του ειδικού διαμεσολαβητή του ΟΙΗΕ για το ζήτημα είναι πλέον 100% βέβαιο ότι οδηγείται στις καλένδες καθώς το μεγάλο εμπόδιο για μία λύση προκύπτει πρωτίστως από την πρόταση για “σαλαμοποίηση” του προβλήματος, που έχει προτείνει ο ίδιος ο Μάθιου Νίμιτς, αλλά και την διαφαινόμενη αδυναμία (ή απροθυμία) του σκοπιανού πρωθυπουργού Ζόραν Ζάεφ να αναλάβει σοβαρές δεσμεύσεις για την εξάλειψη των αλυτρωτισμών της γείτονος σε βάρος της Ελλάδας.
Στην πραγματικότητα η Αθήνα "βγαίνει" προς την διεθνή κοινότητα – ΕΕ και ΗΠΑ δηλαδή – ώστε να αναλάβουν εκείνοι την ευθύνη και να πιέσουν την πλευρά των Σκοπίων, εφόσον “καίγονται” για μία λύση, που θα διασφαλίσει την σταθερότητα στα Δυτικά Βαλκάνια και το σημερινό στάτους.
Έγκυρες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο κ. Νίμιτς έχει προκρίνει μία λύση, σύμφωνα με την οποία πρέπει να υπάρξει πρώτα μία λύση του ονόματος – στη βάση των πέντε προτάσεων που έχει κάνει – και στη συνέχει να τεθεί επί τάπητος το θέμα των αλλαγών στο σύνταγμα των Σκοπίων, ώστε να απαλειφθούν οι αλυτρωτικές αναφορές.
Κάτι τέτοιο φαίνεται να το έχει απορρίψει η κυβέρνηση αλλά και η αντιπολίτευση, όπως προκύπτει από τις ενημερώσεις των πολιτικών αρχηγών από τον Αλέξη Τσίπρα.
Είναι ενδεικτικό ότι ο πρωθυπουργός δήλωσε στο Νταβός, μετά τη συνάντηση με τον κ. Ζάεφ, αλλά και πριν πάει σε αυτή, ότι μία συμφωνία έχει βασική και κρίσιμη προϋπόθεση της εγκατάλειψη των αλυτρωτισμών από τα Σκόπια.
Έτσι κι αλλιώς και πέρα από το ονοματολογικό, είναι σαφές ότι η ελληνική πλευρά, στο σύνολό της ουσιαστικά, ζητά όχι μόνο να αποκηρυχθούν τα αλυτρωτικά στοιχεία στο σκοπιανό Σύνταγμα, αλλά να δοθούν εγγυήσεις και ότι δεν θα επανέλθουν στο μέλλον.
