Η τουρκική προπαγάνδα έχει φτάσει τα ύψη αυτές τις ημέρες, κάτι που προμηνύει πιθανότατα ότι η Άγκυρα ετοιμάζει να τεστάρει τα αντανακλαστικά της ελληνικής στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας στην Α.Μεσόγειο.
Στα πλαίσια αυτά ο Τούρκος Aξιωματούχος δήλωσε ότι η Ελλάδα πρέπει να απαλλαγεί από την αυταπάτη της αποκλειστικής ιδιοκτησίας στην Ανατολική Μεσόγειο, και να κατανοήσει ότι η περιοχή αυτή δεν είναι «ελληνική λίμνη»!
“Η Ελλάδα εκφοβίζει με την πολιτική της την Τουρκία χρησιμοποιώντας την διπλωματική οδό με αποτελεσματικό τρόπο στοχεύοντας σε Ισραήλ, Αίγυπτο και λοιπές χώρες για μια συμφωνία για τα θαλάσσια σύνορα.
Εμείς όμως μπορούμε να συμφωνήσουμε με το Ισραήλ όσο και με την Αίγυπτο για την ΑΟΖ, παρόλο που οι διμερείς μας σχέσεις αυτήν την περίοδο δεν είναι πολύ καλές, λαμβάνοντας υπόψη τα κοινά συμφέροντα.
Ο τρόπος συμφωνίας μας θα μπορούσε να συναφθεί με βάση την αρχή της μέσης γραμμής με την Αίγυπτο για παράδειγμα, μεταβάλλοντας ολόκληρο το σενάριο στην περιοχή και ακυρώνοντας έτσι όλες τις διμερείς συμφωνίες που έχει συνάψει η Κύπρος μέχρι στιγμής.
Μετά το 1829, όταν η Ελλάδα απέκτησε την ανεξαρτησία της από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ο στόχος της προσάρτησης όλων των ελληνόφωνων περιοχών ήταν η βάση της πολιτικής της Μεγάλης Ιδέας στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος, ως ένα από τα κύρια δομικά στοιχεία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.
Παρά το γεγονός ότι τα σύνορα του ελληνικού κράτους έχουν επεκταθεί σχεδόν τρεις φορές μετά την ημερομηνία αυτή και η Ελλάδα ''κατέλαβε'' σχεδόν σε όλα τα νησιά του Αιγαίου, συμπεριλαμβανομένων των Δωδεκανήσων, τα οποία περιλάμβαναν σημαντικό τουρκικό πληθυσμό, οι Έλληνες δεν είναι ικανοποιημένοι.
Η Ελλάδα ήθελε την ενσωμάτωση της περιοχής της Βόρειας Ηπείρου, η οποία βρίσκεται εντός των συνόρων της Αλβανίας, καθώς και της Κύπρου που είναι το τρίτο σε μέγεθος μεγαλύτερο νησί της Μεσογείου.
Παρά τον περιορισμένο πληθυσμό και την έκταση αλλά και την στρατιωτική και οικονομική δύναμη, η Ελλάδα ακολουθεί μια επεκτατική πολιτική στην Ανατολική Μεσόγειο, χρησιμοποιώντας τα νησιά που είναι το μεγάλο ατού της.
Η ελληνική πλευρά υποστηρίζει στο θέμα της ΑΟΖ με την Τουρκία, ότι η θαλάσσια δικαιοδοσία πρέπει να καθοριστεί σύμφωνα με την αρχή της «μέσης γραμμής», και ότι τα νησιά έχουν τα δικά τους χωρικά ύδατα.
Από την άλλη πλευρά, η Τουρκία θέλει να επιβάλει το καθεστώς των ημίκλειστων θαλασσών βάσει του διεθνούς δικαίου σχετικά με τον περιορισμό των θαλασσών στην Ανατολική Μεσόγειο, μεταξύ όλων των ενδιαφερομένων χωρών και των δικαιωμάτων όλων των μερών και συμφερόντων, υποστηρίζοντας ότι αυτό πρέπει να καθοριστεί βάσει των αρχών της ισότητας.
Επιπλέον, η Ελλάδα είναι αντίπαλος της Τουρκίας και στην Λιβύη, ενώ έχει απέναντι της προς το παρόν περιφερειακούς αντιπάλους, όπως η Αίγυπτος, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ), η Γαλλία και η Ρωσία που βοηθούν τον στρατηγό Χαλίφα Χαφτάρ.
Μια πτώση της κυβέρνησης της Τρίπολης και των Κατεχομένων θα αύξανε την πολιτική πίεση στην Τουρκία και σε άλλα θέματα.
Επιπλέον, σημαντική είναι και η παρουσία του τουρκικού πληθυσμού στη Λιβύη, ο οποίος παίζει βασικό ρόλο στη διαδικασία αναδιάρθρωσης της χώρας", τονίζει ο ίδιος μεταξύ άλλων.
Οι εφιάλτες της Άγκυρας είναι πολλοί και αφορούν κυρίως στον μεσογειακό άξονα Ελλάδος-Αιγύπτου-Ισράηλ-Κύπρου, ο οποίος τους θέτει εκτός παιχνιδιού από την περιοχή και ενδεχομένως υπό προϋποθέσεις και από την Λιβύη.
Η Τουρκία θα κάνει τα πάντα στην κυριολεξία για επιβάλει την ΑΟΖ που υπέγραψε με την Λιβύη, να υφαρπάξει τα τερματικά του λιβυκού πετρελαίου στην Σύρτη ακυρώνοντας κάθε προσπάθεια από οποιαδήποτε πλευρά, ενώ ΕΕ και ΝΑΤΟ δεν ασχολούνται με το ζήτημα ουσιαστικά.
Νομίζουμε ότι για να μην γινόμαστε κουραστικοί, ότι το κλειδί στις εξελίξεις από εδώ και στο εξής στην Α.Μεσόγειο θα είναι η αποφασιστικότητα για κάθε είδους δράση από όλα τα ενδιαφερόμενα κράτη κατά των τουρκικών κινήσεων.
Η σημερινή δήλωση του Αιγύπτιου προέδρου Αλ Σίσι για παράδειγμα είναι προς την ορθή κατεύθυνση διότι παράγει "αποτελέσματα" προς την Τουρκική πλευρά και την κυβέρνηση της Τρίπολης.
“Η Ελλάδα εκφοβίζει με την πολιτική της την Τουρκία χρησιμοποιώντας την διπλωματική οδό με αποτελεσματικό τρόπο στοχεύοντας σε Ισραήλ, Αίγυπτο και λοιπές χώρες για μια συμφωνία για τα θαλάσσια σύνορα.
Εμείς όμως μπορούμε να συμφωνήσουμε με το Ισραήλ όσο και με την Αίγυπτο για την ΑΟΖ, παρόλο που οι διμερείς μας σχέσεις αυτήν την περίοδο δεν είναι πολύ καλές, λαμβάνοντας υπόψη τα κοινά συμφέροντα.
Ο τρόπος συμφωνίας μας θα μπορούσε να συναφθεί με βάση την αρχή της μέσης γραμμής με την Αίγυπτο για παράδειγμα, μεταβάλλοντας ολόκληρο το σενάριο στην περιοχή και ακυρώνοντας έτσι όλες τις διμερείς συμφωνίες που έχει συνάψει η Κύπρος μέχρι στιγμής.
Μετά το 1829, όταν η Ελλάδα απέκτησε την ανεξαρτησία της από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ο στόχος της προσάρτησης όλων των ελληνόφωνων περιοχών ήταν η βάση της πολιτικής της Μεγάλης Ιδέας στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος, ως ένα από τα κύρια δομικά στοιχεία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.
Παρά το γεγονός ότι τα σύνορα του ελληνικού κράτους έχουν επεκταθεί σχεδόν τρεις φορές μετά την ημερομηνία αυτή και η Ελλάδα ''κατέλαβε'' σχεδόν σε όλα τα νησιά του Αιγαίου, συμπεριλαμβανομένων των Δωδεκανήσων, τα οποία περιλάμβαναν σημαντικό τουρκικό πληθυσμό, οι Έλληνες δεν είναι ικανοποιημένοι.
Η Ελλάδα ήθελε την ενσωμάτωση της περιοχής της Βόρειας Ηπείρου, η οποία βρίσκεται εντός των συνόρων της Αλβανίας, καθώς και της Κύπρου που είναι το τρίτο σε μέγεθος μεγαλύτερο νησί της Μεσογείου.
Παρά τον περιορισμένο πληθυσμό και την έκταση αλλά και την στρατιωτική και οικονομική δύναμη, η Ελλάδα ακολουθεί μια επεκτατική πολιτική στην Ανατολική Μεσόγειο, χρησιμοποιώντας τα νησιά που είναι το μεγάλο ατού της.
Η ελληνική πλευρά υποστηρίζει στο θέμα της ΑΟΖ με την Τουρκία, ότι η θαλάσσια δικαιοδοσία πρέπει να καθοριστεί σύμφωνα με την αρχή της «μέσης γραμμής», και ότι τα νησιά έχουν τα δικά τους χωρικά ύδατα.
Από την άλλη πλευρά, η Τουρκία θέλει να επιβάλει το καθεστώς των ημίκλειστων θαλασσών βάσει του διεθνούς δικαίου σχετικά με τον περιορισμό των θαλασσών στην Ανατολική Μεσόγειο, μεταξύ όλων των ενδιαφερομένων χωρών και των δικαιωμάτων όλων των μερών και συμφερόντων, υποστηρίζοντας ότι αυτό πρέπει να καθοριστεί βάσει των αρχών της ισότητας.
Επιπλέον, η Ελλάδα είναι αντίπαλος της Τουρκίας και στην Λιβύη, ενώ έχει απέναντι της προς το παρόν περιφερειακούς αντιπάλους, όπως η Αίγυπτος, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ), η Γαλλία και η Ρωσία που βοηθούν τον στρατηγό Χαλίφα Χαφτάρ.
Μια πτώση της κυβέρνησης της Τρίπολης και των Κατεχομένων θα αύξανε την πολιτική πίεση στην Τουρκία και σε άλλα θέματα.
Επιπλέον, σημαντική είναι και η παρουσία του τουρκικού πληθυσμού στη Λιβύη, ο οποίος παίζει βασικό ρόλο στη διαδικασία αναδιάρθρωσης της χώρας", τονίζει ο ίδιος μεταξύ άλλων.
Οι εφιάλτες της Άγκυρας είναι πολλοί και αφορούν κυρίως στον μεσογειακό άξονα Ελλάδος-Αιγύπτου-Ισράηλ-Κύπρου, ο οποίος τους θέτει εκτός παιχνιδιού από την περιοχή και ενδεχομένως υπό προϋποθέσεις και από την Λιβύη.
Η Τουρκία θα κάνει τα πάντα στην κυριολεξία για επιβάλει την ΑΟΖ που υπέγραψε με την Λιβύη, να υφαρπάξει τα τερματικά του λιβυκού πετρελαίου στην Σύρτη ακυρώνοντας κάθε προσπάθεια από οποιαδήποτε πλευρά, ενώ ΕΕ και ΝΑΤΟ δεν ασχολούνται με το ζήτημα ουσιαστικά.
Νομίζουμε ότι για να μην γινόμαστε κουραστικοί, ότι το κλειδί στις εξελίξεις από εδώ και στο εξής στην Α.Μεσόγειο θα είναι η αποφασιστικότητα για κάθε είδους δράση από όλα τα ενδιαφερόμενα κράτη κατά των τουρκικών κινήσεων.
Η σημερινή δήλωση του Αιγύπτιου προέδρου Αλ Σίσι για παράδειγμα είναι προς την ορθή κατεύθυνση διότι παράγει "αποτελέσματα" προς την Τουρκική πλευρά και την κυβέρνηση της Τρίπολης.
