- Τα παράνομα βήματα της Ελλάδας ανοίγουν για την Τουρκία νομικές οδούς. Οι ενέργειες της Αθήνας δείχνουν ότι δεν αποδέχεται υφιστάμενες συμφωνίες και πρέπει να καθίσουμε πάλι στο Τραπέζι των διαπραγματεύσεων...
Ο καθηγητής του πανεπιστημίου της Μεσογείου Εμετέ Γκιοζουγκιουζελί επιβεβαιώνει (για πολλοστή φορά εκ μέρους της χώρας του) αυτό που αρνείται να καταλάβει η ελληνική πολιτική ηγεσία. Ότι, δηλαδή, οι δάσκαλοι των γενοκτονιών θεωρούν την εκάστοτε προσφυγή μας στη Χάγη ως την έσχατη λύση συμμόρφωσής μας, καθώς εκεί εφαρμόζεται μονίμως σε βάρος μας και με επιτυχία το ''όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος''. Η ράβδος των ισχυρών κατά των ανίσχυρων, που δεν έχουν τη δύναμη να αντισταθούν στο δίκαιο της πυγμής τους...
Το γιατί αρνείται να καταλάβει η πολιτική ηγεσία μας αυτήν την πασιφανή για τους άλλους αλήθεια και συνεχίζει να εμμένει στην αυτοκτονική της απόφαση για προσφυγή της Ελλάδας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης προς επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών, κρύβεται στον λόγο του Τσώρτσιλ που εξηγεί λιτά και ξεκάθαρα την γενεσιουργό αιτία της επιζήμιας εθνικά Εξωτερικής πολιτικής μας.
- Ο καθένας ελπίζει ότι αν ταΐσει τον κροκόδειλο αρκετά, θα τον φάει τελευταίο...
Βάσει της λογικής αυτής προσπαθούμε, αναποτελεσματικά, να περιορίσουμε την ''νευρικότητα'' της Τουρκίας με την ''ψύχραιμη'' και ''κατευναστική'' στάση μας. Προσπαθούμε να καλοπιάσουμε το ''θηρίο'' με κορώνες... ισχύος που δεν το ''ακουμπούν'', γιατί αυτό στοχεύει στα εδαφικά ''ζαχαρωτά'' μας, που ήδη τα εκχωρούμε αργά αλλά σταθερά (απ' το '96 και μετά) με την erga omnes φοβική και πειθήνια στάση μας απέναντι στις πιέσεις και τις απειλές του.
Οι καλοί αγωγοί αυτής της ηττοπαθούς πολιτικής που είναι ξένη προς την Ελλάδα και τους Έλληνες έχουν κάνει ήδη αισθητή την παρουσία τους - μέσω των ΜΜΕ - την τελευταία πενταετία ομνύοντας πίστη στο kazan - kazan αλληλέγγυο πνεύμα, που ζητά να ανοίξουμε το σπίτι μας στους αναξιοπαθούντες ''φτωχούς συγγενείς'' της γειτονιάς μας (Αλβανούς, Σκοπιανούς και Τούρκους), για να μοιραστούμε μαζί τους τα όσια και τα ιερά μας.
Είναι οι παλιοί ''Ανανιστές'' οι οποίοι επανέρχονται με φιλειρηνική προβιά και με την παλιά λογική του ''μπάτε σκύλοι αλέστε'' στο Αιγαίο (που έτσι κι αλλιώς ''δεν έχει σύνορα''), αφού βίωσαν την ματαίωση του ''σχεδίου Ανάν'' μετά το ''ΟΧΙ'' του Τάσσου Παπαδόπουλου στην Κύπρο.
Επανέρχονται σε απόλυτο συντονισμό μεταξύ τους (''ψύχραιμοι'' διπλωμάτες, τουρκολόγοι-διεθνολόγοι, “πανεπιστημιακοί” και λοιποί ''διανοούμενοι''), υπό την μπαγκέτα της πολιτικής τάξης (Μπακογιάννη, Παπανδρέου, Καιρίδη, Ντόκου, κλπ), που προσέρχεται - με πνεύμα Ζουράρι - ενωμένη, στο πλευρό της εθνομηδενιστικής και νεοφιλελεύθερης ελίτ της Αθήνας, για να περάσει την ''φιλειρηνική'' προπαγάνδα της παρά τις ιδεολογικές διαφορές της.
Και η προπαγάνδα αυτή στοχεύει στην πλύση εγκεφάλου των Ελλήνων, τους οποίους διαχωρίζει σε πατριώτες και μη με τους δικούς της ραγιαδίστικους όρους. Όρους που κατατάσσουν την πλειοψηφία των Ελλήνων πατριωτών διακομματικά στους επιπόλαιους, γραφικούς, δημαγωγούς, λαϊκιστές και ακροδεξιούς πολίτες.
Στους πολίτες που ''έχουν απαρχαιωμένες αντιλήψεις του περασμένου αιώνα'' (κατά την πρωθυπουργική αδελφή), αφού δεν συνάδουν αυτές με τον... ρεαλισμό της σύγχρονης πραγματικότητας. Δε συνάδουν με το κατά Καιρίδην ''Ευαγγέλιο'' (που θέλει τους Τούρκους με δικαιώματα στο Αιγαίο και την Α. Μεσόγειο), και με την πολιτική Παπανδρέου, Ντόρας και Ντόκου (οι οποίοι θεωρούν μονόδρομο τη λύση της Χάγης για τη ''συνεκμετάλλευση'' του Αιγαίου, με συνακόλουθο τον εδαφικό ακρωτηριασμό μας).
Θεωρούν μονόδρομο τη ''δίκαιη μοιρασιά'' του Διεθνούς Δικαστηρίου, που - παραβλέποντας τις συνθήκες και την Ιστορία - θα δώσει σε τουρκικά χέρια, φερ' ειπείν, το Καστελόριζο (με την ΑΟΖ του), τα Ψαρά, τις Οινούσσες, την Αντίπαρο, το Φαρμακονήσι και ποιος ξέρει ποια άλλα απ' τα μικρονήσια και τις βραχονησίδες μας, με... αντάλλαγμα την ''κατοχύρωση'' των μεγάλων (Ρόδου, Λέρου κλπ), όπως φαντάζεται πως θα γίνει η πρώην ΥΠΕΞ της κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή...
Βλέπουν σαν δίκαιο και ρεαλιστικό να δώσουμε ''μια φούχτα νησάκια'' στον άρπαγα εξ Ανατολών μας για να περιορίσουμε τις βουλιμικές διαθέσεις του, ώστε να μη φτάσει να μας ζητά και τον... Παρθενώνα, μετά το Αιγαίο και τη Θράκη (στην οποία ακούστηκαν, ήδη, οι πρώτες ''τουφεκιές'' προειδοποίησης απ' τον νόμιμο μουφτή Κομοτηνής - που είχε καταδικάσει την μετατροπή της Αγια Σοφιάς σε τζαμί - για κίνδυνο επικείμενων συγκρούσεων μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων).
Φευ!..Τα παθήματα της Κύπρου το '74 και τα τελευταία γεγονότα στον ευρύτερο χώρο της Μεσογείου (Συρία, Κύπρο, Λιβύη, Αιγαίο) δεν έγιναν και δε γίνονται μαθήματα στην πολιτική μας σκηνή, δυστυχώς, με αποτέλεσμα οι υποχωρήσεις των ηγετών μας (οι οποίοι επηρεάζονται ανησυχητικά από ανιστόρητους συμβούλους και εξωκοινοβουλευτικούς παράγοντες) να βάζουν σε κίνδυνο την εθνική ανεξαρτησία μας.
Ενδεικτικό παράδειγμα της επιπολαιότητας που χαρακτηρίζει κάποιους συμβούλους του νυν πρωθυπουργού είναι οι πρόσφατες σχετικά δηλώσεις του Θάνου Ντόκου για την ''συνεκμετάλλευση'' του Αιγαίου και τη λάθος επένδυση της κυβέρνησης στον Χαφτάρ, που την πήραν οι Τούρκοι και την έκαναν σημαία τους στέφοντας πρόωρα νικητή τον Πρόεδρό τους.
Το ίδιο επιζήμια ήταν και δήλωση του επικεφαλής του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας Αλέξανδρου Διακόπουλου ότι δεν έχουμε σαν χώρα κουλτούρα συμβιβασμών (βλ. εδαφικών παραχωρήσεων, άρα ακρωτηριασμών) κι ότι αυτοί ''είναι απαραίτητοι, αν θέλουμε να καταλήξουμε σε συμφωνίες με την Τουρκία ή άλλους γείτονες...''
Σαν να λέει στον γειτονικό μας περίγυρο: ''Χτυπήστε την πόρτα της κυριαρχίας μας και, αν έχουμε ρεαλιστική ηγεσία, μπορεί και να πάρετε όσα διεκδικείτε''. Μια τέτοια εθνοκτόνα πολιτική σκέψη δεν προσβάλει ασφαλώς μόνο τον πρωθυπουργό, που - εκ της θέσεώς του - έχει ορισθεί να φυλάει τις Θερμοπύλες της Επικράτειάς μας - αλλά όλους τους Έλληνες, που προσδοκούν απ' τις ηγεσίες τους να υπερασπίζονται τα εθνικά κεκτημένα τους κι όχι να τα εκθέτουν προς εκποίηση...
Γιατί σ' αυτήν την διάθεση προς ενδοτισμό προσβλέπουν οι εχθροί εκ Δυσμάς και εξ Ανατολών μας. Οι εχθροί που έχουν σχέδια υποχθόνια και... συνεργατικά εναντίον μας. Σχέδια που κάνουν τους ''Γκρίζους Λύκους'' της Θράκης να ονειρεύονται ''κυβέρνηση εν αυτονομία'' (υπό τον Φερούχ Οζκάν, πιθανότατα) και τους Τσάμηδες της Αλβανίας να διεκδικούν - με υποβολέα τον Τούρκο - γη και ύδωρ απ' την Ελλάδα (Γιάννενα-Πρέβεζα), ως θύματα της γενοκτονίας του... Ζέρβα κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (πρακτορείο Anadolu, 27/06/'20).
Οι δάσκαλοι των γενοκτονιών, όπως βλέπετε, θέλουν να μοιραστούν το αίμα της ιστορικής διαδρομής τους και περισφίγγουν με τα πλοκάμια τους την Ελλάδα απ' όλες τις μεριές εξαπολύοντας παράλληλα κύματα δυσφημιστικής εκστρατείας σε βάρος της με βάση την παραχάραξη ιστορικών γεγονότων.
Ο ασύμμετρος πόλεμος εναντίον μας σε Αιγαίο και Θράκη θα είναι μακρύς και επώδυνος με δεδομένο το τρέχον θέμα της λαθροεισβολής των μεταναστών που παίρνει διαστάσεις εποικισμού και απειλεί με αλλοίωση την εθνική μας ομοιογένεια, λαμβανομένων υπόψη και των αντιλήψεων της πολιτικής ηγεσίας.
Γι' αυτήν την τελευταία, ως φαίνεται, η τραυματική εμπειρία των Ιμίων ξεχάστηκε και γι' αυτό τροχοδρομεί οικειοθελώς στις ράγες της ηττοπάθειας των κυβερνήσεων μετά το 1996, που - υπό τον φόβο της τουρκικής απειλής:
1. Δεν τόλμησαν να ανακηρύξουν ΑΟΖ με την Αίγυπτο και την Κύπρο και να ενεργοποιήσουν στρατιωτικά το Δόγμα Ενιαίου Αμυντικού Χώρου με την τελευταία.
2. Δήλωσαν αδυναμία να επεκτείνουν τα 6 σε 12 μίλια (διατηρώντας αμετάβλητο το καθεστώς επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης απ' το 1936)
3. Κράτησαν σε παροπλισμό τους ρωσικούς S-300 στην Κρήτη σαν προϊόν λήξαν λόγω παλαιότητας (σύμφωνα με αμερικανικές πηγές), κι ας λένε απ' το '19 ότι βρίσκονται σε... επιχειρησιακή ετοιμότητα, για να καθησυχάζουν τον κόσμο.
Όλα αυτά και άλλα πολλά που δεν είναι δυνατόν να λεχθούν για εθνικούς λόγους, πιστοποιούν ότι και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας σκύβει το κεφάλι δουλοπρεπώς στις ορέξεις της αναθεωρητικής Τουρκίας και τείνει ευήκοον ους στις έξωθεν εντολές των ''προστατών'' μας, οι οποίοι διαμορφώνουν τις τύχες της χώρας μας παρασκηνιακά μεθοδεύοντας εν κρυπτώ την μη αντίδρασή μας στην επαναχάραξη των συνόρων μας, όπως θα επικυρωθούν αυτά μετά την υπογραφή μας στις δεύτερες ''Πρέσπες''...
Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
