Σε εκείνες τις πρώτες και δύσκολες μέρες του 2015 ο Αλέξης Τσίπρας έστειλε τον ξάδελφο Γιώργο και λοιπούς εξ απορρήτων συνεργάτες σε αποστολές σε Πεκίνο, Μόσχα και Τεχεράνη. Ηταν τότε, κύριε Πρόεδρε, που η νέα κυβέρνηση πίστευε ότι η χώρα θα μπορούσε να «αγοράσει» χρόνο από άλλες «αγορές» και να «απειληθεί» με αυτόν τον τρόπο η Ε.Ε. με μια μεγάλη εσωτερική κρίση και τελικώς να υποχρεωθεί να ενδώσει. Δηλαδή να διαγράψει το χρέος μας, εξασφαλίζοντας έτσι ότι δεν πρόκειται να αλλάξουν οι γεωπολιτικές ισορροπίες στην περιοχή. Είναι αλήθεια ότι πήγαμε για μαλλί και βγήκαμε κουρεμένοι...
Πριν σπεύσετε, κύριε Πρόεδρε, να μιλήσετε για αφέλεια, θα πρέπει να θυμίσω ότι αυτή η ιδέα δεν ήταν του Αλέξη Τσίπρα. Δεν ήταν ο Αλέξης αυτός που ξεκίνησε αυτό το μεγαλοφυές «σχέδιο» των νέων «αγορών». Την ίδια ακριβώς διαδρομή, Πεκίνο - Τεχεράνη - Μόσχα, την είχαν κάνει και οι σύμβουλοι του Γιώργου του Παπανδρέου. Οτι Βαρουφάκης και Κοτζιάς είχαν προλάβει να περάσουν και από την αυλή του Γιωργάκη προτού καταλήξουν σε αυτή του Αλέξη, προφανώς και δεν είναι σύμπτωση! Και πριν από την περίοδο του Γιώργου Παπανδρέου, στο ίδιο μήκος κύματος είχαν βρεθεί και στελέχη της κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή!
Η ουσία είναι ότι η βοήθεια που πήραμε από τις τρεις αυτές χώρες ήταν σχεδόν μηδαμινή και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Πρόκειται επί της ουσίας για έναν άλλο κόσμο. Η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει κάτι από την Κίνα, το Ιράν και τη Ρωσία. Στο σημείο αυτό να θυμηθούμε την αναφορά Ολάντ σε τηλεφωνική του επαφή με τον πρόεδρο Πούτιν, όπως αναφέρεται στο βιβλίο των Davet και Llomme «Ενας πρόεδρος δεν πρέπει να τα λέει αυτά»:
«Πούτιν: Πρέπει να σου δώσω μια πληροφορία (...) Η Ελλάδα μας ζήτησε να τυπώσουμε δραχμές στη Ρωσία, γιατί δεν έχουν πια εκτυπωτήρια για να το κάνουν». Και ο Πούτιν συνεχίζει: «Ηθελα να σου δώσω αυτή την πληροφορία για να καταλάβεις ότι δεν είναι κάτι που επιθυμούμε».
Και η ανάλυση του Ολάντ, όπως γράφεται στο βιβλίο:
«Διερωτήθηκα γιατί μου είπε αυτό το πράγμα. Ισως για να μη θεωρηθεί υπεύθυνος ότι έσπρωξε την Ελλάδα στην έξοδο από την Ε.Ε. και δεύτερον για να μου πει -και δεν ήταν κακή ιδέα- ότι κατά την άποψή του το Grexit ήταν ένας κίνδυνος που έπρεπε πάση θυσία να αποφευχθεί».
Το πίστευε πράγματι ο Αλέξης αυτό; Οτι θα μπορούσε να πάρει την Ελλάδα από την Ευρώπη και να αναζητήσει ένα νέο λιμάνι κάπου αλλού; Κρίνοντας εκ των υστέρων, θα σας πούμε πως αυτή η πιθανότητα υπήρχε μόνο στο εγχειρίδιο του καλού Κνίτη. Και ότι αμέσως μετά τις επαφές του με τους Τεξανούς, ο κ. Τσίπρας απέκτησε «άστρο». Το πραγματικό ερώτημα, λοιπόν, για το τι συνέβη την εποχή εκείνη είναι αν ο κ. Τσίπρας ακολουθούσε κάποιο δικό του σχέδιο ή ένα σχέδιο τρίτων που είχαν ως πιθανό στόχο να αποσταθεροποιήσουν την Ευρώπη της... Μέρκελ!
Κύριε Πρόεδρε, υπάρχουν Αμερικανοί και Αμερικανοί. Σε εκείνη τη μεγάλη χώρα υπάρχουν πολλά κέντρα αποφάσεων και τις περισσότερες φορές με διαφορετικούς προσανατολισμούς το κάθε ένα. Για παράδειγμα, αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι οι Τεξανοί έχουν κοινά συμφέροντα με τον Βλαδίμηρο, τα οποία αφορούν τις τιμές του πετρελαίου. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι αναγκαστικά «σύμμαχοι». «Συνέταιροι» όμως σε κάποια projects μπορεί να είναι! Για να το πούμε και με έναν άλλον τρόπο, ο κόσμος μας τελικά είναι πολύπλοκος και δεν υπάρχουν μονοσήμαντες απαντήσεις. Ενα ναι ή ένα όχι δεν αποκαλύπτει την αλήθεια. Επειδή αυτή κρύβεται ανάμεσά τους..
Ο Βλαδίμηρος δεν είναι φίλος της Ελλάδας. Είναι ένας καλός εταίρος της Τουρκίας! Το ξανθό γένος πριν σώσει το ελληνικό έχει να πουλήσει όπλα αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων στους Ερντογάν. Η Κίνα είναι μια αυτοκρατορία, στα όρια της οποίας ομιλείται μια άλλη «γλώσσα», πολύ διαφορετική από εκείνη που έχουμε μάθει στον δικό μας χώρο. Και τέλος, οι επενδύσεις από την Τεχεράνη μπορούν να περιμένουν. Το πολύ πολύ η επόμενη ελληνική αποστολή να ξοδέψει και αυτή μερικές ακόμη χιλιάδες δολάρια στο παζάρι για την αγορά χαλιών.
Αυτό που προσπαθούμε να πούμε, κύριε Πρόεδρε, είναι ότι τα συμφέροντα της Ελλάδας είμαι μακριά από εκείνα των τριών αυτών χωρών. Το συμφέρον της Ελλάδας είναι ταυτισμένο με εκείνο των συμμάχων της.
Ναι, κάποιοι θα σπεύσουν να σας μιλήσουν για τις ίσες αποστάσεις. Ισες αποστάσεις στη δική μας περίπτωση δεν μπορούν να υπάρξουν. Οχι σε αυτή τη φάση. Και επιπλέον, αν χρειαστεί πρέπει να ρισκάρετε. Οχι για να γίνετε αρεστός σε κάποιο κίνημα δήθεν... αδεσμεύτων, αλλά για να βρεθείτε σε θέση να ζητήσετε ικανοποιητικά ανταλλάγματα για το μέλλον. Και προ παντός για το παρόν!
Θανάσης Μαυρίδης
