Φοβούνται ορισμένοι την εμφάνιση ενός Έλληνα Σαλβίνι και παρουσιάζουν με μελανά χρώματα ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Στις αναλύσεις τους, που εσχάτως εκφράζονται και δημόσια, προβλέπουν τη ραγδαία πολιτική εξέλιξη ενός κόμματος με χαρακτηριστικά όμοια του αντίστοιχου ιταλικού, εξαιτίας της ανεξέλεγκτης διάστασης που λαμβάνει το λαθρομεταναστευτικό. Αντί να αγωνιούν για τον εποικισμό της Ελλάδας, αναλώνονται σε σχεδιασμούς για την εξόντωση πιθανών νέων αντιπάλων που θα ανατρέψουν τις σημερινές ισορροπίες.
Ο Σαλβίνι παρουσιάζεται στην Ελλάδα ως ακραίος και ρατσιστής, όμως όσα προώθησε στην Ιταλία εξακολουθούν να εφαρμόζονται κατά γράμμα. Οι Ευρωπαίοι τον δυσφημούν, αλλά δεν έχουν τίποτα ουσιαστικό να προτείνουν για τον περιορισμό των εισβολέων. Η Ιταλία ακολουθεί ως «Ευαγγέλιο» τη στρατηγική της μηδενικής ανοχής που υιοθέτησε.
Μήπως λοιπόν αντί να ξορκίζουμε τα σενάρια για τον Έλληνα Σαλβίνι θα πρέπει να παρακαλάμε να επιβεβαιωθούν; Μήπως αυτή είναι η μόνη λύση για την πατρίδα αυτή τη στιγμή; Ο,τι κι αν λένε οι υπερασπιστές της «πολιτικής ορθότητας», που είδαμε ως τώρα πού μας οδήγησε.
Από την άλλη, παρότι είναι ευνοϊκές οι συνθήκες για την ανάδειξη ενός πολιτικού σχήματος με «σαλβινικά» χαρακτηριστικά, έως σήμερα δεν έχει φανεί να υπάρχει στον ορίζοντα τέτοιο ενδεχόμενο. Δεν έχει αναδειχθεί κάποιο νέο πρόσωπο που με σοβαρότητα και αποφασιστικότητα θα αρθρώσει πατριωτικό λόγο ευρείας απήχησης, με προοπτική την κατάληψη της εξουσίας.
Εκτός κι αν κάνει την έκπληξη ο Κυριάκος Βελόπουλος, που η αλήθεια είναι ότι πορεύεται με τέτοιο τρόπο και έχει παρόμοια χαρίσματα με τον Ιταλό πρώην υπουργό.
Έως τώρα η απήχησή του είναι μικρή, αλλά ποιος ξέρει τι μπορεί να γίνει αν φουντώσει κι άλλο η οργή για το Μεταναστευτικό. Η τόλμη του, οι καθαρές κουβέντες, οι προτάσεις που έχει για όλα τα θέματα και η δυναμική που αναπτύσσει καθιστούν μια τέτοια εξέλιξη πιθανή.
Το βασικό πρόβλημα που έχει ο επικεφαλής της Ελληνικής Λύσης είναι ότι δεν είναι ούτε νέος στην πολιτική ούτε άφθαρτος. Όσο, όμως, δεν εμφανίζεται μια προσωπικότητα με τέτοιες «περγαμηνές», ο κ. Βελόπουλος μπορεί βάσιμα να ελπίζει ότι θα εκφράσει στο μέλλον συνολικά τον συντηρητικό χώρο στην Ελλάδα, αλλά και όσους νιώθουν προδομένοι από τα μεγάλα συστημικά κόμματα.
Το Μεταναστευτικό λαμβάνει τόσο σοβαρές διαστάσεις που πιθανόν να οδηγήσει στην αναδιάρθρωση του πολιτικού τοπίου, όπως έγινε επί Μνημονίων. Το ζήτημα είναι ποιος θα εκφράσει αυθεντικά τους Ελληνες πολίτες και θα πιάσει τον σφυγμό της κοινωνίας. Διότι, αν η Ν.Δ. συνεχίσει όπως ξεκίνησε, θα κληθούν άλλοι να καλύψουν το κενό που αφήνει.
