Γράφει ο Κωνσταντίνος Τερζής
Η πληροφορία είναι ένα «αγαθό» ανεκτίμητο. Είναι, μάλιστα, εκείνο το «αγαθό» το οποίο μπορεί με την ποιότητα και την ταχύτητα μεταφοράς του, να καθορίσει πολιτικούς, διπλωματικούς, οικονομικούς και στρατιωτικούς πολέμους, τιμές χρηματιστηρίων, επιτυχίες ή αποτυχίες επιχειρήσεων (όλων των επιπέδων), να καθορίσει τον σχεδιασμό στρατηγικής πολυεθνικών επιχειρήσεων και να (εξ)ασφαλίσει την ακεραιότητα ή και την ύπαρξη ολόκληρων κρατών.
Αξίζει να αναφέρουμε την ρήση του Κινέζου στρατηγού και φιλόσοφου Sun Tzu ο οποίος στο περίφημο έργο του "Η Τέχνη του Πολέμου" και πιο συγκεκριμένα στο τελευταίο κεφάλαιο (στο 13) το οποίο αφιερώνει εξ ολοκλήρου στη χρησιμότητα των κατασκόπων αναφέρει χαρακτηριστικά:
Όποιος έχει λοιπόν έγκαιρη πρόσβαση και γίνει κάτοχος της κατάλληλης πληροφορίας, μπορεί να εξασφαλίσει πρώτα την "άμυνά" του, αλλά και να εξασφαλίσει την ήττα του αντιπάλου του. Και αυτή ακριβώς η δύναμη, της πληροφορίας, έγινε η αιτία για την δημιουργία του ιδιαίτερου (από την αρχαιότητα) χώρου των κατασκόπων, οι οποίοι χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να μπορέσουν να έχουν έγκαιρη πρόσβαση στην κατάλληλη πληροφορία, για να εξασφαλίσουν τα συμφέροντα των εργοδοτών τους. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονιστεί πως σήμερα, οι ιδιωτικές εταιρείες «συλλογής» πληροφοριών είναι κατά πολύ περισσότερο άρτια στελεχωμένες τόσο σε έμψυχο προσωπικό όσο και σε τεχνολογικό υλικό, σε σχέση με τις κρατικές υπηρεσίες πληροφοριών, οι οποίες λειτουργούν με βάση τη νομική κάλυψη που τους προσφέρει η χώρα τους και είναι υποχρεωμένες να κινούνται πολύ επικίνδυνα στα όρια μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας.
Αυτό συμβαίνει, τουλάχιστον, σε χώρες που οι διεθνείς συνθήκες γίνονται σεβαστές και οι κυβερνήσεις τους δεν τολμούν να παραβιάσουν θεμελιώδη διεθνή δικαιώματα των πολιτών τους ή άλλων χωρών. Δυστυχώς, όμως, η γειτονική Τουρκία, του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, έχει ήδη ξεφύγει από τις διεθνείς νόρμες – κανόνες λειτουργίας και σύμφωνα με την μετεξέλιξη της ΜΙΤ (κρατική υπηρεσία πληροφοριών) μεταβάλλεται σε ένα κράτος το οποίο ελέγχεται σε όλους τους τομείς και σε όλα τα επίπεδα (πλην του προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας) από τις μυστικές υπηρεσίες, οι οποίες δεν είναι υπόλογες στα δικαστήρια της χώρας και λειτουργούν πάνω από το νόμο! Μάλιστα, τα επίσημα κρατικά κονδύλια για τις δράσεις της ΜΙΤ είναι συνεχώς αυξανόμενα τα τελευταία χρόνια και έχουν φτάσει στα 600 εκατομμύρια ευρώ, καθιστώντας την συγκεκριμένη υπηρεσία πληροφοριών «κολοσσό» και ικανή να σχεδιάσει, να στηρίξει και να ολοκληρώσει επιχειρησιακές ανάγκες που είναι αδύνατο να προσεγγιστούν από άλλες χώρες τόσο της ευρύτερης Βαλκανικής, όσο και της Μέσης Ανατολής (εξαιρούνται από αυτές το Ισραήλ και το Ιράν).
Με δεδομένο τον προσανατολισμό της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, αλλά κυρίως της στόχευσης του τούρκου προέδρου κ. Ερντογάν, να μετατρέψει την Τουρκία σε νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία, που θα (ανα)καταλάβει εδάφη (ή μέρος αυτών) της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας τα οποία σήμερα για την Τουρκία αποτελούν «ζωτικούς χώρους», η θέση της Ελλάδας (στην οποία έχει γίνει πλήρως κατανοητή η τουρκική πολιτική και οι στοχεύσεις της, εκτός ελαχίστων ιδεοληπτικών ή μίας μερίδας επιχειρηματιών) δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως η καλύτερη. Για την ακρίβεια, δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ούτε ως «καλή», αφού μία σειρά από «παράγοντες» λειτούργησαν ως καταλύτες για την μέγιστη δυνατή αρνητική εξέλιξη της αντίστοιχης Ελληνικής Μυστικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, αποδυναμώνοντας έτσι στον μέγιστο δυνατό βαθμό την επιχειρησιακή ικανότητα της ΕΥΠ, η οποία λειτουργεί -ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια των μνημονίων- χωρίς να έχει την επαρκή οικονομική στήριξη από την πολιτική ηγεσία της χώρας, τα αρμόδια στελέχη της οποίας αποφάσισαν πως η συγκεκριμένη μυστική υπηρεσία πληροφοριών μπορεί να ικανοποιήσει τις σημερινές ανάγκες συλλογής πληροφοριών και ασφάλειας της χώρας, με το ετήσιο ποσό των 5 - 6 εκατομμυρίων ευρώ, τα μισά περίπου εκ των οποίων δίνονται σε μισθούς υπαλλήλων – στελεχών της ΕΥΠ που εργάζονται στο εξωτερικό και τα τελευταία χρόνια και σε ρουσφέτια των διοικητών της απ΄ ότι μαθαίνουμε…!!!
Εξάλλου, είναι πλέον γνωστό ότι τα τελευταία χρόνια η Ελληνική Μυστική Υπηρεσία Πληροφοριών έχει δεχθεί σωρεία πληγμάτων από πολιτικές αποφάσεις, αλλά και από κομματικές ομάδες που λειτούργησαν στο εσωτερικό της κατά των συμφερόντων τόσο της ίδιας της ΕΥΠ (διχάζοντας το προσωπικό της και εισάγοντας έριδες που οδήγησαν στην αποδυνάμωση του στελεχιακού της προσωπικού), όσο και της χώρας (η έρευνα του ανακριτή κ. Δ. Φούκα ήδη «αναδύει» μέρος της κομματικής δυσωδίας που ενεχυρίασε τα εθνικά συμφέροντα έναντι των κομματικών και άλλων συμφερόντων).
Πώς, λοιπόν, μπορεί η σημερινή ΕΥΠ να αντιδράσει επαρκώς στους δεδηλωμένους σχεδιασμούς της γειτονικής Τουρκίας; Πώς μπορεί η ΕΥΠ, χωρίς μάλλον λόγω μνημονίου, να έχει τη δυνατότητα να αυξήσει το υπάρχον προσωπικό της, να καλύψει χρηματοδοτικές ανάγκες εξασφάλισης πληροφοριών ή να συλλέξει πληροφορίες με χρήση απολύτως εξειδικευμένων ηλεκτρονικών μηχανισμών – συσκευών ή και άλλων μέσων εξασφάλισης της ήδη υπάρχουσας ικανότητας στο συγκεκριμένο τομέα, όταν η Τουρκία ανεβάζει συνεχώς το επίπεδό της, αλλά και τις μεθόδους (ποσοτικά και ποιοτικά) της λειτουργίας της απέναντι στους «ζωτικούς χώρους», μέρος των οποίων αποτελεί και η Ελλάδα;
Η αλήθεια, είναι τραγική. Σήμερα, η διοίκηση του κ. Κοντολέοντα έχει «να αντιμετωπίσει ένα θηρίο, κρατώντας οδοντογλυφίδα»! Οι προηγούμενες διοικήσεις που ανέλαβαν μετά τον Πρέσβη ε.τ. κ. Ιωάννη Κοραντή (ο Αντιεισαγγελέας κ. Δημήτρης Παπαγγελόπουλος που παρέδωσε στον επόμενο το 2009 έμεινε περίπου τρεις μήνες μόνο οπότε δεν μπορεί να πει κάποιος ότι άφησε το στίγμα του), που παρέδωσε μία πλήρους επιχειρησιακής απόδοσης ΕΥΠ η οποία τόσο επί του κ. Κ. Μπίκα (που έφερε την υπηρεσία στα πρόθυρα διάλυσης), όσο και επί του κ. Θ. Δραβίλλα (που ήταν σαν να μην πέρασε), αλλά και την ισοπεδωτική πολιτική του κ. Ρουμπάτη που μετέτρεψε την ΕΥΠ σε κομματικό όργανο, κρίθηκαν από λίαν επικίνδυνες (πληθώρα δικαστικών αποφάσεων αλλά και δημοσιευμάτων είναι αρκετά διαφωτιστικά επί αυτού) έως μέτριες και ανεπαρκείς…
Το έργο που καλείται να φέρει σήμερα εις πέρας ο κ. Κοντολέων είναι τιτάνιο, αφού η γενική εντύπωση, πέραν των όσων καταγράψαμε και τα οποία θεωρούνται μείζονος εθνικής σημασίας, είναι ότι η ΚΥΠ ποτέ ουσιαστικά δεν μετεξελίχθηκε σε ΕΥΠ (εκτός ίσως της περιόδου 1996 - 2009) και παρέμεινε μία υπηρεσία η οποία λειτουργεί στο σκοτάδι (η αρνητική ιδεαλιστική αντίληψη οφείλεται κυρίως στο παρελθόν της ΕΥΠ που ως ΚΥΠ, είχε ως στόχους και «εσωτερικούς εχθρούς» συγκεκριμένους πολιτικο-ιδεολογικούς χώρους. Κάτι αντίστοιχο με τις αντιλήψεις περί του ΕΑΤ-ΕΣΑ).
Η αρνητική αυτή αντίληψη, ήταν και είναι σε μεγάλο βαθμό, απόρροια των ΜΜΕ τα οποία ευκαίρως - ακαίρως βάλλουν κατά τακτά χρονικά διαστήματα εναντίον της ΕΥΠ. Είτε κατευθυνόμενα από αλλότρια κέντρα και συμφέροντα, είτε λόγω ιδεολογικής και ιδεοληπτικής αντίληψης, είτε για την πρόκληση πολιτικών εντυπώσεων αλλά και εμπορικών σκοπών.
Σε παλαιότερα άρθρα του γεωστρατηγικού αναλυτή κ. Όμηρου Φωτιάδη (κάποια από αυτά δημοσιεύθηκαν στο έντυπο “Απαγορευμένη Ιστορία” και κάποια άλλα στο διαδίκτυο), στα οποία κατέγραψε μία σπουδαία προσπάθεια μετεξέλιξης της ΕΥΠ, διαπιστώνουμε πως υπήρξε η διάθεση, ο σχεδιασμός και οι άνθρωποι που θα μετέτρεπαν την ευαίσθητη αυτή κρατική υπηρεσία, σε ένα σύγχρονο «όπλο» συλλογής και διαχείρισης πληροφοριών, που θα λειτουργούσε υπέρ των εθνικών συμφερόντων της Ελλάδας, καθώς και άρθρο του περιοδικού "FANTOMAS" με σχετικό ρεπορτάζ από την πολύ ενδιαφέρουσα Επιστημονική Ημερίδα που διοργάνωσε το 2008 το τότε συνδικαλιστικό όργανο της υπηρεσίας η ΠΟΣΕΥΠ με θέμα , τα Πρακτικά της οποίας εκδόθηκαν από τον εκδοτικό οίκο "Δίκαιο και Οικονομία Π. Ν. Σάκκουλας".
Τα χρόνια κύλησαν χωρίς να γίνουν κινήσεις προς την σωστή κατεύθυνση. Πολλοί, μάλιστα, ομολογούν πως συνέβησαν όσα δεν έπρεπε να συμβούν. Δίκτυα πληροφοριών (σε Τουρκία, Σκόπια και Αλβανία) καταστράφηκαν, σύγχρονα δορυφορικά συστήματα (GIS) δεν λειτούργησαν ποτέ λόγω πολιτικών αποφάσεων - παρεμβάσεων), η εργασιακή ειρήνη μετατράπηκε σε έναν εσωτερικό πόλεμο μεταξύ κομματικών ή "ευέλικτων" προσώπων και του μεγάλου μέρους του συνειδητά εργαζόμενου προσωπικού, με αδικαιολόγητες παρεμβάσεις - ανακατατάξεις σε κρίσιμες θέσεις και κλιμάκια...
Είναι κάτι περισσότερο από προφανές πως η διοίκηση του κ. Κοντολέοντα έχει ένα τιτάνιο έργο να υλοποιήσει προκειμένου να καταστήσει την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών λειτουργική, κινούμενη μέσα στα Συνταγματικά πλαίσια και τον θεσμικό της ρόλο, χωρίς παρακολουθήσεις ελλήνων διπλωματών ή κινήσεων του ελληνικού ΥΠΕΞ σε κρίσιμους χώρους, αλλά και χωρίς παρακολουθήσεις δικών της στελεχών για προσωπικούς λόγους...
Ας ελπίσουμε για το καλό όλων μας ότι η σημερινή κυβέρνηση και η διοίκηση της ΕΥΠ έχουν τη θέληση αλλά και την ικανότητα να το καταφέρουν…
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
