Τον Σεπτέμβριο του 2014, ψηφίστηκε ο περίφημος «αντιρατσιστικός νόμος» 4285/2014 ο οποίος επέφερε τροποποιήσεις στο ν. 927/1979 και προσαρμογή στην απόφαση – πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ της 28ης Νοεμβρίου 2008 για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου. Ο νέος νόμος είχε ως στόχο να αναθεωρήσει τον αναχρονιστικό νόμο του 1970, ως ανεπαρκή στην αντιμετώπιση ρατσιστικών επιθέσεων, που είχαν αρχίσει να εκδηλώνονται τα τελευταία χρόνια.
Υποθέτω πως ο νομοθέτης είχε τότε στον νου του την Χρυσή Αυγή και ένα ακροδεξιό κλίμα έντασης που αναπτυσσόταν στη χώρα.
Από τότε, ως σήμερα, ούτε οι προκλητικές επιθέσεις μίσους της Χρυσής Αυγής μηνύθηκαν ποτέ από κανέναν ούτε και άλλες κατάπτυστες ρατσιστικές δηλώσεις στον δημόσιο λόγο. Μόνο η περίπτωση του Μητροπολίτη Αμβρόσιου μπορεί να εκτιμηθεί ως κάποιο δείγμα αποτελεσματικότητας.
Αντίθετα, ο αντιρατσιστικός νόμος ανέδειξε έναν «ήρωα» ο οποίος δίκην «Γενικού Εισαγγελέα» ξεκίνησε να καταθέτει μηνύσεις κατά πάντων. Ο κύριος αυτός ονομάζεται Παναγιώτης Δημητράς και είναι εκπρόσωπος του ανύπαρκτου πλέον διεθνώς, του οποίου όλες οι μηνύσεις άλλοτε καταλήγουν σε αθώωση των μηνυόμενων και άλλοτε στο αρχείο…
Χθες ανακοινώθηκε πως ο κ. Δημητράς ξαναχτύπησε, καταθέτοντας νέα μηνυτήρια αναφορά! Αυτή τη φορά, κατά της ΜΚΟ «Κιβωτός του Κόσμου» και του επικεφαλής της ιερέα Αντώνη Παπανικολάου, γνωστού για την φιλανθρωπική του δράση και την ενεργό συμμετοχή του στην υποστήριξη προσφύγων και μεταναστών.
Ο νόμος αυτός έχει αποδειχθεί, σε κάθε περίπτωση, μη λειτουργικός για τον σκοπό που ψηφίστηκε, το 2014. Και το μόνο που κατάφερε ήταν να ταλαιπωρήσει ανθρώπους.
Κάτι άλλο είχε στον νου του ο νομοθέτης τότε. Είναι προφανές όμως, ότι δεν κατάφερε να το πετύχει. Γιατί δεν είναι δυνατόν να μηνύονται άνθρωποι που έχουν βραβευτεί για την δράση τους και έχουν προσφέρει τόσα πολλά στην κοινωνία, εξαιτίας διατάξεων αυτού του νόμου. Και από την άλλη, να μην ασχολείται κανείς με προκλητικές για την κοινή γνώμη ρατσιστικές δηλώσεις ή θρασύτατες στοχοποιήσεις προσώπων.
Είναι σαφέστατα θέμα της Δικαιοσύνης. Αλλά και μείζον ζήτημα του νομοθετικού έργου της κυβέρνησης να αλλάξει τον νόμο και να τον αντικαταστήσει με ένα σχήμα διατάξεων πιο χρηστικών και λειτουργικών για τις ανάγκες της κοινωνίας.
