Να πεθάνει και οικονομικά ο ευρωπαϊκός νότος ή να φύγει η Γερμανία;
ΑΣ ΦΥΓΕΙ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ.
Είναι πλέον πασίδηλο ότι τα μνημόνια –μπροστά στην οικονομική κρίση που έρχεται- θα μοιάζουν με παιδική χαρά. Η Γερμανία έβαλε και βάζει χρήματα στο ταμείο της σε βάρος άλλων χωρών. Σήμερα, μαζί με τις χώρες-δορυφόρους της, εμμένουν σε μια πολιτική που θα φέρει οικονομικό χάος.
Η μετά την κρίση εποχή φαίνεται να είναι κοντά στη μεταπολεμική περίοδο. Τόσο η άρνηση για το ομόλογο για τον κορωναϊό, όσο και οι επίσημες δηλώσεις περί ΕΜΣ δεν δίνουν πραγματικές λύσεις στην πληθώρα προβλημάτων που θα ακολουθήσουν. Πρέπει να υπάρχει σθεναρή αντίσταση.
Κυρίως από τον νότο. Δεν πρέπει να υποκύψει για ακόμη μια φορά στις γερμανικές οδηγίες.
Ματαρέλα, Κόντε (έβαλε βέτο) και άλλοι ηγέτες έστειλαν το μήνυμα.
Ο Μακρόν μίλησε για «δημοσιονομική αλληλεγγύη».
Τα λόγια πρέπει να γίνουν πράξεις. Τώρα. Πριν να είναι αργά.
Ο Παπανδρέου και ο Μιτεράν –όταν έπεσε το τείχος- μίλησαν για γερμανική Ευρώπη. Δικαιώθηκαν. Ο Χαραλαμπίδης το 1996 είχε πει ότι η Ελλάδα το 2010 θα είναι βιλαέτι της Γερμανίας. Δικαιώθηκε. Ακόμη και ο Κάμερον είχε πει «αυτή η Ευρώπη δεν μας ενδιαφέρει».
Τι άλλο περιμένουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες (;) για να σηκώσουν το κεφάλι στη Γερμανία;
Αλληλεγγύη ή σκληρό αφεντικό;
Ας γίνουν ηγέτες.
Τα ερωτήματα είναι καθαρά και δεν επιτρέπουν χρονοτριβή:
Πληθωρισμός ή άνθρωπος;
Ισόβια λιτότητα ή ικανοποιητικό βιοτικό επίπεδο;
Η οικονομία για τον άνθρωπο ή ο άνθρωπος για την οικονομία;
Ας αποφασίσουν και να σταθούν στο ύψος των (πραγματικών) περιστάσεων.
Εάν η Γερμανία αντιμετωπίζει την κοινωνία και τον πληθωρισμό με κόμπλεξ τότε να μας αδειάσει τη γωνιά...
