Ο πρόεδρος της Κύπρου, Νίκος Αναστασιαδης, δήλωσε σε συνέντευξή σχετικά με το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων: «Αν ξεπεραστεί ο αλυτρωτισμός του Συντάγματος των Σκοπίων δεν θα είχα πρόβλημα να λέγονται και βόρεια Ελλάδα» και αναρωτιόμαστε τι συμβαίνει με το πολιτικό σύστημα και των δύο ελληνικών κρατών.
Ομολογουμένως τέτοιο «ανετιλίκι» με τόσο σοβαρά θέματα που μπορεί να οδηγήσουν σε μελλοντικές περιπέτειες δεν μπορεί να γίνει κατανοητό
Είπε μάλιστα ο Ν.Αναστασιάδης: «Φοβόμαστε αν ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Έλληνας; Δεχόμαστε να μπούμε στο διάλογο της αμφισβήτησης ενός γεγονότος;»
«Εάν στη διαπραγμάτευση διαγραφούν άρθα που αποτελούν έστω και απομακρυσμένη απειλή για την Ελλάδα δεν υπάρχει πρόβλημα»
«Πέστε ότι αποφασίσει να λέγεται μια άλλη χώρα Ελλάδα... Μακάρι να σκέφτεσαι ως Ελλάδα, θα χάσει ο ελληνικός πολιτισμός;» συνέχισε.
«Από την ώρα που θα φύγουν άρθρα που έχουν αλυτρωτικές βλέψεις έχω την εντύπωση ότι το όνομα είναι αστείο να δημιουργεί προβλήματα. Δεν θα χάσει ο ελληνισμός την ταυτότητά του, αρκεί να διασφαλίζονται τα εθνικά συμφέροντα» πρόσθεσε ο Κύπριος πρόεδρος.
Ο Νίκος Αναστασιάδης παρέθεσε, μάλιστα, και συνομιλίες που είχε με Σκοπιανούς στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος οι οποίοι του έλεγαν ότι «σημαία δεν είχαν, λόγω του φανατισμού, όμως, που προκλήθηκε, απέκτησαν, εθνική ταυτότητα ή συνείδηση δεν είχαν, και απέκτησαν εξαιτίας του φανατισμού, που καλλιεργούνταν στην Ελλάδα, στη Μακεδονία».
Δηλαδή με αυτόν τον συλλογισμό αν τα δίνουμε όλα εξαρχής να μην κουραζόμαστε, δεν θα προκαλούμε φανατισμό και θα πηγαίνουν όλα καλά!
Κάπως έτσι πρέπει να έβλεπε και το Κυπριακό ο Ν.Αναστασιάδης με το ανάλογο «ανετιλίκι». Mόνο που τα εθνικά θέματα δεν είναι «ελαφριά» είναι πολύ «βαριά» γιατί από αυτά εξαρτάται η συνέχιση της ύπαρξης ενός λαού.
Δεν ξέρει ο κύριος Αναστασιάδης ότι παλιά για ένα όνομα σκότωναν; Ότι ακόμα και οι Βυζαντινοί Έλληνες κρατούσαν το όνομα Ρωμαίοι για να έχουν κληρονομικά δικαιώματα σε όλα τα πρότερα εδάφη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας;
Δεν ξέρει ότι παλιά οι άνθρωποι οριζόντουσαν μονάχα με το όνομά τους σε εποχές που δεν υπήρχαν ταυτότητες και επώνυμα; Το όνομα δεν είναι αστείο πράγμα. Έχει δύναμη, έχει δόνηση, είναι κάτι που μας ακολουθάει, μας χαρακτηρίζει και μας αλλάζει ως προς αυτό και το νόημά του.
