Δεν νομίζω να υπάρχει κανείς εχέφρων και ισορροπημένος ψηφοφόρος της ΝΔ - η οποία ήρθε για να μας σώσει, υποτίθεται, απ' το χτικιό του συριζαίικου εθνομηδενισμού και τον κίνδυνο εθνικού ακρωτηριασμού μας - που να μην είπε βαρυγκομώντας το ''Και μ' αυτούς δε γίνεται τίποτα...''
Να μην είπε ότι ''Είμαστε καταδικασμένοι, δε σωζόμαστε...'', βλέποντας τις εικόνες των ειδικών δυνάμεων της Αστυνομίας να χτυπούν ανελέητα στη Λέσβο τους Έλληνες ακρίτες, εξαναγκάζοντάς τους να πάρουν τα όπλα για να υπερασπιστούν τα εδάφη τους απ' τους παράνομους μετανάστες, οι οποίοι ''επελαύνουν'' δια του Αιγαίου ως νέος Αρμαγεδδών στα νησιά μας.
Οι μέρες που ζήσαμε σ' όλη την αγριότητά τους ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι των ψευδαισθήσεων και της αυταπάτης πως οι κυβερνήσεις που εκλέγονται είναι κυβερνήσεις απ' τον λαό για τον λαό και το Έθνος των Ελλήνων. Εκλέγονται δηλαδή με σκοπό να υπερασπιστούν την εθνική κυριαρχία κι όχι να κάνουν χάρες ή να λειτουργούν σαν ορντινάτσες των ξένων ''φίλων'' και ''συμμάχων'' μας.
Και το χειρότερο, να παραδίδουν μαθήματα ευπείθειας στις απαιτήσεις τους ξυλοκοπώντας τους ακρίτες μας, για να πετύχει η αλλοίωση του πληθυσμού στα ιστορικά νησιά τους. Για να πετύχει το ''μπόλιασμα'' των ντόπιων με τους λαθρομετανάστες, με τους οποίους προσπάθησε να τους συμφιλιώσει το προηγούμενο καθεστώς, που παρέδωσε μαθήματα φιλομεταναστευτικής αγωγής στην Ελλάδα.
Κι όλα αυτά σε βάρος των ακριτών των νησιών του ΒΑ Αιγαίου, που φυλάνε τις Θερμοπύλες των θαλασσίων συνόρων μας!..Τι σου είναι, όμως, η Ιστορία και οι συμπτώσεις της... Στα μέσα του 11ου αι. επέδραμαν στο Βυζάντιο (που είχε αυτοκράτορα τότε τον Ρωμανό Δ' τον Διογένη) οι Σελτζούκοι Τούρκοι (ηπιότεροι των Οθωμανών) με αρχηγό τους τον Αλπ-Αρσλάν.
Πέρασαν με ευκολία στη Βυζαντινή Επικράτεια γιατί βρήκαν αφύλακτα τα σύνορα επειδή οι ακρίτες τους τα είχαν παρατήσει. Και τα είχαν παρατήσει γιατί ένιωθαν εγκαταλελειμμένοι και προδομένοι από τον θρόνο, απ' την Κωνσταντινούπολη, κι ας ήταν μεγάλη η φήμη τους απ' τα προηγούμενα χρόνια (του πρώιμου μεσαιωνικού ελληνισμού), όταν πρόβαλαν τεράστιες αντιστάσεις στις επιδρομές των Αράβων και των απελατών.
Έτσι έγινε και με διασπασμένη την εθνική συνοχή των Βυζαντινών, βρήκαν οι Τούρκοι την ευκαιρία να κατακτήσουν τις ανατολικές επαρχίες της Αρμενίας και της Καππαδοκίας και να φτάσουν ως την Καισάρεια, με τελικό στόχο την Πόλη.
Την Κωνσταντινούπολη δεν κατάφεραν να την πάρουν, βέβαια, αλλά στη μάχη του Ματζικέρτ (1071) κατάφεραν να αμαυρώσουν το γόητρο της Βυζαντινής αυτοκρατορίας συλλαμβάνοντας αιχμάλωτο τον ίδιο τον αυτοκράτορα Ρωμανό, που αφέθηκε αργότερα ελεύθερος απ' τον αρχηγό των Σελτζούκων, για να πληρώσει στη συνέχεια με φυλακή και με τύφλωση την επονείδιστη ήττα του.
Γιατί τα αναφέρω όλα αυτά; Γιατί, δυστυχώς, διακρίνω τα τελευταία χρόνια έλλειψη κατανόησης και ψυχρότητα διαρκείας στις σχέσεις μεταξύ κράτους και ακριτών των ελληνικών συνόρων (ηπειρωτικών και θαλάσσιων), παρόμοια με εκείνην των Βυζαντινών χρόνων που έκανε τους ακρίτες του Βυζαντίου να εγκαταλείψουν το χρέος τους, τη διαφύλαξη δηλαδή της ακεραιότητας της πατρίδας.
Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ας έχει υπόψη της αυτό σαν παράδειγμα προς αποφυγή, για να καταλάβει ότι πρέπει να διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού την εθνική συνοχή, την ενότητα που διασφαλίζει η εγγύτητα και το ενδιαφέρον της ελληνικής Πολιτείας προς τους Έλληνες ακρίτες.
Τους ακρίτες που νιώθουν - με ενέργειες σαν αυτές των τελευταίων ημερών σε Λέσβο και Χίο (26 &27/2/'20) - να χαλαρώνει ο ομφάλιος λώρος τους με τον εθνικό κορμό, καθώς βλέπουν την Πολιτεία να τους στέλνει τα ΜΑΤ σε μια προσπάθεια να τους αφοπλίσει, να τους κλείσει το στόμα, γιατί θέλουν να βρουν το δίκιο τους. Γιατί αρνούνται να διαθέσουν τη γη τους σε νέες δομές φιλοξενίας λαθρομεταναστών που σχεδιάστηκαν απ' τους ξένους, για να υλοποιηθούν απ' τους ημεδαπούς ''εκπροσώπους'' τους...
Και το δίκιο των ακριτών το συνυπογράφει η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, που θεωρεί απαράδεκτη την απόφαση της κυβέρνησης να επιτάξει (σαν να ζούμε σε φασισμό) με τη βία τη γη τους και να τους επιβάλει, με το έτσι θέλω, την απόφασή της να συμβιώνουν οι εκεί κάτοικοι με χιλιάδες αλλοδαπούς που ήρθαν παράνομα στα νησιά τους.
Η αμφισβήτηση του εναέριου χώρου και των χωρικών υδάτων μας, η γκριζοποίηση των νησιών του μισού Αιγαίου και η διεκδίκηση του διαχωρισμού του στη μέση (τον 25ο μεσημβρινό) είναι οι προπαγανδιστικοί στόχοι της Άγκυρας, που εξυπηρετούν το μεγαλόπνοο σχέδιο του Ερντογάν για την ''Γαλάζια Πατρίδα'', την ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δηλαδή στην εκσυγχρονισμένη μορφή της, η οποία θα είναι προσαρμοσμένη στα νέα γεωπολιτικά δεδομένα.
Ρίχνοντας νερό στον μύλο του εμπνευστή του σχεδίου, η δική μας κυβέρνηση - με ενέργειες σαν τις ''προχθεσινές'' στο ποδόσφαιρο (που χώρισαν την Ελλάδα στα δύο, σε Βορρά-Νότο) και σαν τις χθεσινές στα νησιά (εφιαλτικό σκηνικό σύγκρουσης πολιτών-ΜΑΤ στη Λέσβο) - προκάλεσε ήδη την οργή των τοπικών κοινωνιών που βρίσκονται με την πλάτη στο τοίχο αντιμέτωπες με το δίλημμα:
''Να επιλέξουν ανάμεσα στην μελλοντική εξισλαμοποίησή τους ή τον ξυλοδαρμό τους απ' τις διμοιρίες των αστυνομικών, που ήρθαν για να καταστείλουν τις αντιδράσεις τους στη δημιουργία νέων δομών στη γη τους;''
Η εθνική συνοχή δε θέλει και πολλά για να διαλυθεί κι αυτός είναι ο απώτερος στόχος του Τούρκου Προέδρου, που - μετά την εικόνα πανωλεθρίας που διαμορφώνεται για τον στρατό του στη Συρία - άνοιξε τα σύνορα προς την Ευρώπη για πρόσφυγες και μετανάστες, όπως είχε υποσχεθεί άλλωστε ότι θα κάνει (''... Κάνουμε ό,τι χρειάζεται, για να αλλάξουμε τον ρου των γεγονότων κινητοποιώντας όλα μας τα μέσα...'', 22/2/ '20)
Ο Ταγίπ Ερντογάν έκανε και κάνει αυτό που θεωρεί καλύτερο για το συμφέρον της χώρας του. Το ζήτημα είναι εμείς τι κάνουμε. Γιατί άλλα μας υποσχέθηκε, προεκλογικά, ότι θα κάνει ο πρωθυπουργός (''Δε θα διχάσουμε τους Έλληνες για να ενώσουμε τους Σκοπιανούς'', Ιανουάριος 2018) και άλλα κάνει.
Άλλα έκανε, μέχρι τώρα τουλάχιστον, γιατί φαίνεται να θέλει να αλλάξει τελευταία το φιλομεταναστευτικό, συριζαίικο προφίλ της κυβέρνησής του... Προφανώς η εικόνα των νησιωτών με τις καραμπίνες στα χέρια τον θορύβησε και τον έκανε να γράψει σε μήνυμά του στο διαδίκτυο ότι δεν θα ανεχτεί παράνομες εισόδους στην χώρα!..
Είναι κι αυτό κάτι ενθαρρυντικό, που τον αποστασιοποιεί απ' την αποτυχημένη ως τώρα μεταναστευτική πολιτική του, αν και το μήνυμα ήταν αόριστο και σαφώς γράφτηκε υπό ψυχολογική πίεση. Γι' αυτό και δεν αναφέρει - έστω και υπαινικτικά - το πώς και τι θα κάνει, για να το καταφέρει...
Ό,τι είναι πάντως να κάνει, θα πρέπει να το κάνει γρήγορα, γιατί ο χρόνος κυλάει σε βάρος μας και το σχέδιο Ερντογάν προχωράει ταχύτατα υπογείως υπονομεύοντας την εθνική μας ασφάλεια και την εθνική σύσταση του πληθυσμού των νησιών μας.
Ο κίνδυνος που διατρέχουμε είναι άμεσος και καθόλου κινδυνολογικός, γιατί θα επαληθεύσουμε δραματικά το λεχθέν από τον Ελύτη για τη τύχη μας: ''... Η μοίρα της Ελλάδας ανάμεσα στα άλλα έθνη ήταν ό,τι και η μοίρα του ποιητή ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους''..., με την έννοια του μόνιμα αγωνιζόμενου για την επιβίωσή του.
Το χειρότερο όμως είναι ότι - εκεί που ήμασταν υπόδειγμα ομοιογένειας και διατρανώναμε το ''ανήκομεν εις την Δύσιν'' (για να μην πω ότι είμαστε η ίδια η Δύση, αφού επί των αξιών μας ''οικοδομήθηκε'' αυτή) - θα βρεθούμε να είμαστε όχι η καθ' ημάς (χριστιανική) Ανατολή, αλλά σκέτο Ανατολή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη σύσταση του πληθυσμού της...
Θα τρίζουν τα κόκαλα των προγόνων μας, δηλαδή, που πρόσθεσαν το εκπληκτικό ''sapiens'' της τρισχιλιετούς ιστορίας τους στην παγκόσμια ιστορία και φώτισαν με Ελλάδα την Οικουμένη. Κι θα γίνει αυτό, αν αφήσουμε τους ''βαρβάρους'' (που τους νίκησε η μακεδονική σάρισα και το ελληνικό πνεύμα) να κυριαρχήσουν ξεθεμελιώνοντας όσα λαμπρά οικοδομήσαμε σ' όλα τα επίπεδα της ζωής μας.
Κάθε άλλο παρά θέμα αλληλεγγύης είναι, ως εκ τούτου, το ''ανοίξαμε και σας περιμένουμε'' που μας συστήνει να κάνουμε πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ. Την αλληλεγγύη ως κράτος πρέπει να τη δείχνουμε στον κάθε πάσχοντα άνθρωπο (συμπεριλαμβανομένου και του λαθρομετανάστη που του δώσαμε πολιτικό άσυλο), όταν έχει ανάγκη την ιατροφαρμακευτική μας φροντίδα και περίθαλψη για να επιβιώσει.
Δεν τη δείχνουμε μετατρέποντας τους εαυτούς μας σε ιδανικούς αυτόχειρες και την πατρίδα μας σε σφάγιο προς θυσία των επιθετικών μουσουλμάνων απ' τις τέσσερις άκρες του ορίζοντα, αφού την αφήσουμε προηγουμένως να αφυδατωθεί εθνικά και να γίνει υποχείριο των τουρκολάγνων παιδιών της που εκπροσωπούν τον γενιτσαρισμό και την παρακμή της τείνουσας προς ισλαμοποίηση Δύσης...
Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
