Σενάρια για κρίσεις στην ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων αρχίζουν να κυκλοφορούν στους διαδρόμους του υπουργείου Εθνικής Αμυνας, υπό την σκιά των επερχόμενων πολιτικών εξελίξεων: Ο νυν Αρχηγός ΓΕΕΘΑ το 2019 ολοκληρώνει την θητεία του (έχει ήδη επιβαρυμένο ιατρικό ιστορικό μετά την καλοκαιρινή περιπέτεια) και οι λοιποί τρεις Αρχηγοί των Επιτελείων διαγκωνίζονται ο καθένας για τον δικό του στόχο.

Μέχρι το τέλους του έτους ή τις Αρχές του Νέου Έτους το ΚΥΣΕΑ θα κληθεί να αποφασίσει την Παράταση για ένα ακόμη χρόνο τη θητεία και των τριών Αρχηγών  ή την αποστρατεία τους. 

Οι σημερινοί Αρχηγοί συμπληρώνουν την θητεία των δύο ετών στις 16 Ιανουαρίου 2019, με δικαίωμα παράτασης της θητείας για έναν ακόμη χρόνο, σενάριο όμως, που δεν φαίνεται να είναι το πιο πιθανό στη παρούσα φάση!

Γιατί;

Ο νυν Α/ΓΕΝ αντιναύαρχος Νίκος Τσούνης, θα ήθελε να μείνει στην θέση του, αλλά αυτό δεν μοιάζει εύκολο χωρίς την «προστασία» του Ε.Αποστολάκη.

Δεν ήταν κακός ως Αρχηγός (τουλάχιστον από το 2010 και μετά, μέσα στην γενική καταστροφή της χώρας, το ΠΝ είχε καλούς Αρχηγούς) αλλά η θητεία του είχε αρκετές άτυχες στιγμές.

Συντηρητικός ως ηγέτης, διαχειριστής κρίσης, αλλά όχι αυτό που λέμε «εμπνευσμένος».

Δύσκολα θα μπορούσε να τον φανταστεί κάποιος να διατάζει «Αρξατε πυρ», χωρίς να έχει την σύμφωνη γνώμη ολόκληρης της αλυσίδας, από Α/ΓΕΕΘΑ, μέχρι υπουργό Εθνικής Αμυνας, πρωθυπουργό και Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Και όταν θα είχε δοθεί η εντολή, απλά θα είχε χάσει τον πόλεμο...

Για τον Αρχηγό Γενικού Επιτελείου Στρατού, αντιστράτηγο Α.Στεφανή, τα πράγματα είναι διαφορετικά: Χρεώνεται με την αιχμαλωσία των δύο Ελλήνων, την κόντρα του με τον Α/ΓΕΕΘΑ, Ε.Αποστολάκη (χρόνια, πολλά χρόνια έχει να ζήσει το ΥΠΕΘΑ τέτοια σύγκρουση μεταξύ Αρχηγών, σε σημείο που να αναρωτιούνται πολλοί «τι θα γινόταν αν αυτοί οι δύο χρειαζόταν να πολεμήσουν μαζί»...).

Ενώ για να ανέλθει στην θέση αυτή «φαγώθηκαν» ολόκληρες σειρές συναδέλφων του δεν επιβεβαίωσε αυτούς που τον πίστεψαν και τον θεωρούσαν ότι πρόκειται για «Αρχηγό του μέλλοντος». Οι χειρισμοί του στο επεισόδιο της 1ης Μαρτίου ήταν απογοητευτικοί και δεν ήταν μόνο αυτοί.

Ακόμα και αν επιβιώσει για κομματικούς λόγους, είναι «ληγμένος» στην συνείδηση του στρατεύματος.

Ο Αρχηγός ΓΕΑ, αντιπτέραρχος Χρήστος Χριστοδούλου, είναι μια «φωτοτυπία» του Α/ΓΕΝ: Συντηρητικός ως ηγέτης, διαχειριστής κρίσης, αλλά όχι «εμπνευσμένος».

Κάνει σχέδια για το μέλλον  της Αεροπορίας με το κομπιουτεράκι στο χέρι προσθέτοντας και αφαιρώντας αριθμούς και νούμερα.

Δεν είναι η τραγική περίπτωση ηγέτη όπως αυτή του Στεφανή, αλλά δεν έχει «αυτό» που είχαν άλλοι προκάτοχοί του

Κάνει διαχείριση, όχι σχεδιασμό πολεμικών επιχειρήσεων. Με ότι αυτό συνεπάγεται για έναν Κλάδο που πρέπει συνεχώς «να κοιτάζει το μέλλον».

Τι σημαίνουν αυτά;

Οτι κάτω από το νυν Α/ΓΕΕΘΑ ναύαρχο Ε.Αποστολάκη, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα ποιότητας της στρατιωτικής ηγεσίας.

Μεγαλύτερο ή μικρότερο πρόβλημα, ανάλογα με τον Αρχηγό.

Ποιον μπορεί να έχουμε ως νέο Αρχηγό ΓΕΕΘΑ αν απορριφθούν οι νυν επιλογές Αρχηγών; Επιλογή «από κάτω». Δηλαδή, κάποιος από τα Ανώτατα Συμβούλια των Κλάδων και βαθιά «τομή».

Οπωσδήποτε το ΚΥΣΕΑ δεν μπορεί να συγκληθεί πριν την 16η Ιανουαρίου του 2019 λόγω ημερομηνιών.

Τι θα παίξει τον κύριο ρόλο στην επιλογή των Αρχηγών; Η πολιτική «νομιμοφροσύνη» τους στη νυν κυβέρνηση (που τελειώνει η θητεία της σε έξι ή δέκα μήνες από τώρα και νομοτελειακά θα βρεθεί στην αντιπολίτευση) και οι ξένες πρεσβείες, όπως γίνεται σχεδόν παραδοσιακά. Βασικά των ΗΠΑ και κατά δεύτερον της Γαλλίας και την Γερμανίας.