Από την επιβολή της καραντίνας και μετά όπου έκλεισαν για τρεις εβδομάδες (μέχρι τώρα) την Αθήνα και για τέσσερις εβδομάδες (μέχρι τώρα) τη Θεσσαλονίκη είδαμε μια πλήρη αποτυχία των μέτρων απαγόρευσης.
Ότι και έκανε, ότι κι αν κάνει η κυβέρνηση, όποια μέτρα κι έλαβε ο ιός εξαπλώνεται και θα εξαπλωθεί και θα μεταδίδεται όπως τώρα.
Στην ουσία θα υπάρξει ένα μικρό άνοιγμα της οικονομίας στα μέσα του Δεκεμβρίου όχι γιατί πέτυχαν τα μέτρα απαγόρευσης αλλά επειδή τότε προβλέπονταν από την αρχή ότι ο ιός θα κάνει «καμπύλη», δηλαδή θα παρουσιάσει κάμψη σε κρούσματα και θανάτους.
Αυτό όμως θα γίνονταν είτε κάναμε καραντίνα είτε όχι. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτό το μήνα είχαμε τα περισσότερα κρούσματα και τους περισσότερους θανάτους.
Η κυβέρνηση το μόνο που έδειξε όπως και όλες οι κυβερνήσεις στην Δυτική Ευρώπη κυρίως, είναι ότι «πειραματίζεται» πάνω μας. Για έναν ιό που δεν μπορεί να σταματηθεί παίρνει συνεχώς ακόμα πιο αυστηρά μέτρα ώστε στο τέλος να σταματάει την ίδια την Ζωή.
Δεν ζει πλέον κανείς και μάλιστα προβλέπεται αυτό να συνεχιστεί για πολύ μεγάλο διάστημα. Κάποιοι προτείνουν να παρθούν στην Ελλάδα μέτρα τύπου Ουχάν.
Δηλαδή να μην κυκλοφορεί κανείς και να υπάρχει μια έξοδος την εβδομάδα μόνο για αγορές τροφίμων!
Όμως το μοντέλο της Ουχάν είχε αποτέλεσμα όχι λόγω του εγκλεισμού αλλά λόγω φαρμάκων και εμοβλιασμού. Συν τοις άλλοις στην Κίνα κανείς δεν γνωρίζει ποια είναι τα πραγματικά νούμερα κρουσμάτων και νεκρών, πρόκειται για μια χώρα η οποία δεν αφήνει την πληροφορία να κυκλοφορήσει.
Ο Μπόρις Τζόνσον άνοιξε την Βρετανία με 300-400 νεκρούς την ημέρα. Δεν θα προχωρήσει σε εθνικό lockdown. Γιατί το κάνουν αυτό οι Βρετανοί; Γιατί έχουν καταλάβει πως δεν θα αλλάξει τίποτα.
Πλέον το επόμενο βήμα είναι ο εμβολιασμός τίποτε άλλο, εδώ αντίθετα στην Ελλάδα οι κυβερνητικοί έχουν χάσει την «μπάλα».
Και αυτό φαίνεται από τα διαδοχικά μπρος-πίσω και από την λήψη μέτρων πάνω στα προηγούμενα μέτρα πριν καν αυτά εφαρμοστούν.
Αυτό και μόνο αποδεικνύει ότι τα μέτρα που έλαβαν ήταν λάθος 100% γιατί επιμένουν να αγνοούν ότι ο ιός δεν εμποδίζεται και εν πάσει περιτπώσει για να γίνουν αυτά που σκέφτονται θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα ξεχωριστό «κελί» για κάθε άνθρωπο στη χώρα και όλα αυτά για έναν ιό που έχει 7% θνησιμότητα για τις ηλικίες πάνω των 70 ετών που είναι ήδη άρρωστοι, κάτι έχουν σε αυτή την ηλικία (ζάχαρο, καρδιά, καρκίνο, υπέρταση, αναπνευστικά, κυκλοφορικό).
Δεν είδαμε όμως κανέναν να θέτει τα φυσιολογικά ερωτήματα:
- Πέρσι πόσοι είχαν πεθάνει στην Ελλάδα από την 1/1/2019 μέχρι τις 21/11/2019;
- Πόσοι αντίστοιχα, έχουν «φύγει» συνολικά εφέτος το ίδιο χρονικό διάστημα;
Το 2019 είχαν πεθάνει κάπου 124.000 άνθρωποι στην Ελλάδα από διάφορες αιτίες.
«Κανονικά» θα πρέπει μέχρι χθες, 21/11/2020 και από 1/1/2020, να είχαν «φύγει» περί τους 110.000 συμπολίτες μας από διάφορες αιτίες σε ολόκληρη την χώρα από διάφορες αιτίες, αναλογικά με το 2019.
Γιατί δεν μας λένε συνολικά πόσοι έχουν «φύγει» μέχρι σήμερα;
Γιατί δεν μας λένε πόσοι είχαν «φύγει» την χθεσινή ημέρα 21/11 το 2019 για να την συγκρίνουμε με την χθεσινή;
Χθες 21/11 είχαμε 108 νεκρούς ΜΕ κορωνοϊό. Πέρσι κατά μέσο όρο έφευγαν την ημέρα 344 άνθρωποι την ημέρα στην Ελλάδα.
Χθες, λοιπόν έπρεπε κανονικά να είχαμε 344+108 νεκρούς για να δικαιολογείται αυτός ο ορυμαγδός. Τους είχαμε;
Και επαναλάβουμε, η ερώτηση αφορά και το σύνολο θανάτων από την αρχή του 2020.
Πόσοι συνολικά πέθαναν το 2019 και πόσοι το 2020 στο αντίστοιχο χρονικό διάστημα που διανύουμε;
Για να προσδιορίσουμε την έκταση και το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Covid-19 είναι μια, εν δυνάμει, θανατηφόρος ίωση, έστω εντοπισμένη σε υπερήλικες αρρώστους από υποκείμενο νόσημα, για την οποία πρέπει να λαμβάνουμε πιο «επίμονα» και πιο πειθαρχημένα μέτρα προστασίας για να προστατευθούμε.
Και ότι μπορεί να υπάρξουν θύματα και σε μικρότερες ηλικίες, όπως και στην γρίπη και σε άλλες ιώσεις από διάφορους άλλους κορωνοϊούς.
Δεν αμφισβητούνται αυτά.
Αυτό όμως που αμφισβητείται είναι το γιατί έχουν σταματήσει την Ζωή όλων. Νόμίζει κανείς ότι όταν επιτέλους τελειώσει αυτή η ιστορία οι άνθρωποι θα είναι όπως πρίν;
Θα έχουν δουλειά όπως πριν; Εισοδήματα όπως πριν; Τρόπο ζωής όπως πριν; Θα μπορούν να διασκεδάζουν; Θα ξαναέρθουν κοντά στους δικούς τους ανθρώπους; Θα ξαναγιορτάσουν όπως στο παρελθόν;
Οι άνθρωποι μεταλλάσσονται. Άξιζε όλο αυτό να συμβεί για κάτι που θα είχε έξαρση έτσι κι αλλιώς και θα παρουσίαζε κάμψη τον Δεκέμβριο;
