Διαβάζω τον τελευταίο καιρό αναλύσεις που παρουσιάζουν την Τουρκία στο χείλος της γεωπολιτικής και οικονομικής κατάρρευσης, να έχει πατήσει παγίδες, να έχει αγγίξει τα όρια της υπερεξάπλωσης και πολλά ακόμη τέτοια. «Ευσεβείς Πόθοι», απαντώ! Είμαστε ακόμη πολύ μακριά από την κατάρρευση της Τουρκίας και για να είμαι πιο ακριβής, αν θα καταρρεύσει κάτι κάποια στιγμή, θα είναι το καθεστώς Ερντογάν και όχι η Τουρκία. Για όσους δε βλέπουν το τέλος του καθεστώτος Ερντογάν με πραξικόπημα, θα έλεγα να κάνουν υπομονή για νομότυπες εκλογές στη γειτονική μας χώρα!
Στη Συρία, το καθεστώς Ερντογάν δίνει δύσκολες εξετάσεις, αλλά το ίδιο δύσκολη είναι η θέση των υπερδυνάμεων Ρωσίας και ΗΠΑ. Φαίνεται πως υπάρχει σχέδιο από το 2017 να μετακινηθούν οι περισσότεροι αντικαθεστωτικοί Σουνίτες της Συρίας και να συγκεντρωθούν στην Ιντλίμπ και δυτικά της επαρχίας αυτής. Σχέδιο το οποίο είχε την σύμφωνη γνώμη του καθεστώτος Άσαντ και έτσι τους άνοιξε εκείνη την εποχή διάδρομο να μετακινηθούν μαζί με τον ατομικό τους οπλισμό και τις οικογένειές τους από τα περίχωρα της Δαμασκού προς την Ιντλίμπ.
Θα έλεγα μάλιστα πως η αρχική συμφωνία όλων περιλαμβάνει μέρος της επαρχίας της Ιντλίμπ μαζί με το σύνολο των αντικαθεστωτικών να περάσει συν το χρόνο και να ενσωματωθεί στην Τουρκική επικράτεια, κίνηση που θα δικαιολογηθεί στα πλαίσια της προστασίας του πληθυσμού που έχει συγκεντρωθεί εκεί από την δίωξη που υφίστανται από το καθεστώς Άσαντ και τους Ρώσους συμμάχους του.
Η ένταση που παρατηρούμε αυτές τις μέρες αφορά τις τελευταίες προσπάθειες των αντιμαχόμενων να αποκτήσουν ολοένα και περισσότερα εδαφικά ερείσματα, πριν όλες οι πλευρές κάτσουν στο τραπέζι να επικυρώσουν τα τετελεσμένα στο πεδίο.
Και εδώ φαίνεται πραγματικά η ικανότητα του Ερντογάν να κινεί τα πιόνια στη σκακιέρα, όντας και ο ίδιος πιόνι! Καταγγέλλει συνεχώς την Ρωσία ότι παραβιάζει τα συμφωνηθέντα στο Σότσι και έχει δίκιο, γιατί αυτά που συμφώνησαν εκεί, η Ρωσία βοηθώντας τον Άσαντ, αναγκάζουν τον Ερντογάν να πληρώσει μεγαλύτερο κόστος από αυτό που είχε υπολογίζει για να είναι δυνατός την ώρα των τελικών διαπραγματεύσεων. Επειδή όμως βλέπει ότι διπλωματικά θα πρέπει να πιέσει τη Ρωσία ενόψει των νέων συμφωνιών, και μετά την εξαφάνιση του Ιράν από το κάδρο των πρόσφατων εξελίξεων, βάζει στο παιχνίδι την Γαλλία και την Γερμανία ανακοινώνοντας ότι θα συγκροτηθεί μια νέα σύνθεση τεσσάρων κρατών για να συζητήσουν την διευθέτηση της κατάστασης. Και λέει πως η νέα ομάδα που θα αποφασίσει το μέλλον της Συρίας θα συναντηθεί στις 5 Μαρτίου, χωρίς κανείς να έχει επιβεβαιώσει ακόμη την συμμετοχή του, προσπαθώντας να προλάβει τυχόν αναβολές.
Βάζει δηλαδή στο παιχνίδι άλλους φιλόδοξους παίκτες, όπου επιμερίζοντας υποσχέσεις και δυνατότητες θα τους εντάξει στη διπλωματική του φαρέτρα εναντίον της Ρωσίας, αλλά και με τη σύμφωνη στάση αυτής, αφού και η Ρωσία με τη σειρά της θα ζητήσει ανταλλάγματα, όχι από την Τουρκία του Ερντογάν, αλλά από τα ευρωπαϊκά κράτη που θα εμπλακούν στη χαοτική Συριακή εξίσωση…
Κάποια στιγμή θα πρέπει στην Ευρώπη να πάρουμε απόφαση πως ο έφηβος που πουλούσε λεμονάδες στους κακόφημους δρόμους της Κωνσταντινούπολης, ενδεχομένως να ξέρει το παζάρι της διεθνούς πολιτικής πολύ καλύτερα από τους συμβούλους πολλών Δυτικών κυβερνήσεων. Ο Ερντογάν κάποια στιγμή θα αποχωρήσει! Η Τουρκία, ωστόσο, θα μείνει ισχυρή να απειλεί…
Βασίλης Κοψαχείλης
