Όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στον Έβρο, είναι απλά μια ακόμη αρνητική κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας (προκλητικότητα δεν υπήρξε ποτέ, παρά μόνο για εκείνους τους φοβικούς ή «βολικούς» που δεν ήθελαν να ομολογήσουν τον διαρκή κίνδυνο και την απειλή της Ελλάδας από τα ανατολικά της σύνορα, δηλαδή από μια σύμμαχη χώρα του ΝΑΤΟ!).
Οι «ατυχίες» του Ερντογάν σε Συρία και Λιβύη, αλλά και η υπογραφή αποδοχής ήττας και υποταγής που έβαλε στο «Πρωτόκολλο της Μόσχας» εξευτελιζόμενος από τον πρόεδρο της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, οδήγησαν τον Ερντογάν στην «έσχατη λύση», δηλαδή στην κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας απέναντι στην Ελλάδα και την σαφή απειλή – εκβιασμό προς την Ευρώπη. Συνηθισμένος να τον ανέχονται και να τον πληρώνουν οι Έλληνες και Ευρωπαίοι, πάντα με τις πλάτες των ΗΠΑ αλλά και της Γερμανίας, ο τούρκος «σουλτάνος» αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το σταθερό όπλο της (λαθρο)μετανάστευσης, προκειμένου να πληρωθεί από τους φοβικούς (και υποταγμένους στα συμφέροντα της Γερμανίας) ευρωπαίους ή απειλώντας ευθέως την Ελλάδα με την εισροή αγνώστου αριθμού (λαθρο)μεταναστών, μεγάλο τμήμα των οποίων δημιούργησε η εισβολή της Τουρκίας στη Συρία, ή η γενικότερη πολιτική προσέλκυσης και διαχείρισης (λαθρο)μεταναστών από όλες σχεδόν τις χώρες της γης.
Αυτή τη φορά, όμως, ο «σουλτάνος» αποφάσισε να κάνει μια επίδειξη ισχύος, εις βάρος της Ελλάδας, εναντίον της οποίας έστρεψε μερικές χιλιάδες (λαθρο)μετανάστες, απειλώντας με την χρήση ήπιας ισχύος (υβριδικός πόλεμος) με άμεση κατάρρευση των ελληνικών συνόρων και ουσιαστικά την κατάργηση της Ελλάδας ως χώρας, η οποία θα τοποθετούνταν στην σκιά της «οθωμανικής» Τουρκίας του Ερντογάν.
Κι ενώ η πρώτη του απόπειρα απέτυχε, και η ελληνική σθεναρή απάντηση στις Καστανιές συνέθλιψε το γόητρο του Ερντογάν, ο ίδιος, μη αποδεχόμενος την οικτρή του ήττα, αποφάσισε να κλιμακώσει ακόμη περισσότερο τον «πόλεμο» που είχε ξεκινήσει.
Ενέπλεξε τις μυστικές του υπηρεσίες, καθώς και την τουρκική αστυνομία και τον στρατό, ενώ η κίνηση εντυπωσιασμού με την παράταξη των ειδικών δυνάμεων της τουρκικής αστυνομίας (μέχρι και τηλεοπτική σειρά υπάρχει, που εξυμνεί τις ικανότητες των στελεχών αυτής της μονάδας). Είναι τέτοιο το μένος του τούρκου προέδρου, που δεν διστάζει να επιτρέπει την χρήση του συμβόλου των Γκρίζων Λύκων (εθνικιστική παραστρατιωτική οργάνωση, που εμπλέκεται με δολοφονίες ανά τον κόσμο), στα πλαίσια της προσπάθειας να ασκηθεί ψυχολογικός πόλεμος που θα οδηγήσει σε κάποιο λάθος την ελληνική πλευρά. Οι σπασμωδικές κινήσεις του Ερντογάν (πυροβολισμοί σε έλληνες στρατιώτες στον Έβρο, παρενόχληση στα όρια κατάρριψης ελληνικών ελικοπτέρων στο Διδυμότειχο, απόπειρα εμβολισμού σκάφους του ελληνικού Λιμενικού στην Κω) εμπλέκουν τον τουρκικό στρατό σε παρατραβηγμένες ενέργειες που έχουν σκοπό να προκαλέσουν κάποιο σοβαρό ατύχημα, με πρόκληση θανάτου, που η τουρκική πλευρά ευελπιστεί πως θα σημάνει στρατιωτική εμπλοκή.
Αυτά που γίνονται στον Έβρο, αναμένεται να κλιμακωθούν, με την δημιουργία πολλών «μετώπων» σύγκρουσης σε διάφορα σημεία των χερσαίων ελληνοτουρκικών συνόρων. Αναμένεται η ταυτόχρονη, συντονισμένη, καλά οργανωμένη και πολυήμερη απόπειρα διάρρηξης των ελληνικών συνόρων.
Στόχος; Η κόπωση.
Ζητούμενο; Απώλεια ψυχραιμίας.
Επιθυμητή έκβαση; Κάποιο «ατύχημα»…
Η απόπειρα αυτή αναμένεται να γίνει ταυτόχρονα και στα νησιά, όπου ήδη η Τουρκία ασκεί ψυχολογικό πόλεμο νεύρων, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να αποδείξει πως «ελέγχει το Αιγαίο». Η δήλωση του ίδιου του Ερντογάν, «θα τους κυνηγάμε όπου τους βρίσκουμε» που έγινε μέσα στο Τουρκικό Κοινοβούλιο, είναι ξεκάθαρη απόδειξη των προθέσεων κλιμάκωσης και ευθείας αμφισβήτησης αλλά και άρνησης των υφιστάμενων θαλάσσιων συνόρων. Η εμφάνιση των (λαθρο)μεταναστών στο Αιγαίο είναι βέβαιο πως θα συνοδευτεί από πλωτά μέσα του τουρκικού Λιμενικού, αλλά και πλοίων του τουρκικού πολεμικού ναυτικού, με απώτερο σκοπό την πρόκληση ενός θερμού επεισοδίου.
Μπορεί ο Ερντογάν να είναι επίσημα, πλέον, ένας διακινητής (λαθρο)μεταναστών, όμως η επιδίωξή του να ταπεινώσει την Ελλάδα, να καταργήσει τα ελληνοτουρκικά σύνορα και να εμφανιστεί η Τουρκία (και ο ίδιος) ως ο κυρίαρχος της ανατολικής Μεσογείου (και όχι μόνο) με την Ελλάδα να υπάρχει κάτω από την σκιά της νέο-οθωμανικής Τουρκίας του «σουλτάνου» Ερντογάν, είναι εκείνο το στοιχείο που βεβαιώνει την συνέχεια και την κλιμάκωση της σημερινής έντασης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Ίσως η Ευρώπη να έχει αντιληφθεί πως δεν είναι δυνατόν να λειτουργεί και να διασύρεται υπό το καθεστώς ενός μόνιμου εκβιασμού από τον τούρκο πρόεδρο, αλλά η Ελλάδα είναι εκείνη η ευρωπαϊκή χώρα που έχει απέναντί της την Τουρκία του Ερντογάν. Μία Τουρκία που εδώ και καιρό έχει πάψει να λειτουργεί ως φυσιολογικό κράτος, που έχει πάψει να σέβεται κάθε έννοια διεθνούς δικαίου (για τον Ερντογάν δίκαιο παράγει μόνο ο δικός του λόγος και, φυσικά, τα συμφέροντά του) που λειτουργεί τηρώντας κανόνες καλής γειτονίας. Και αυτή η θέση της Ελλάδας, απέναντι σε μια επιτιθέμενη Τουρκία, είναι «το σημείο μηδέν» (η κόκκινη γραμμή) από το οποίο δεν μπορεί με καμία αιτιολόγηση να υποχωρήσει η παρούσα κυβέρνηση.
Στον Έβρο αυτές τις ημέρες γίνεται πόλεμος. Ένας μη συμβατικός πόλεμος. Με απειλή αίματος. Είτε από την πλευρά των (λαθρο)μεταναστών είτε από την πλευρά της Ελληνικής Αστυνομίας και του Στρατού.
Ναι! Στον Έβρο έχουμε πόλεμο. Έναν πόλεμο που απειλεί να εξαπλωθεί και στο Αιγαίο. Έναν πόλεμο που σχεδόν όλοι είναι βέβαιοι πως θα κλιμακωθεί και με εμπλοκή στρατιωτικών μέσων. Η διάθεση για αίμα, του τούρκου προέδρου, είναι χαρακτηριστική από την απόκρυψη του κορωναϊού μέσα στην Τουρκία. Μία απόκρυψη (πραγματική απειλή για την παγκόσμια υγεία), με πολιτική και οικονομική σκοπιμότητα, που μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο δεκάδες χιλιάδες (ή και ακόμη περισσότερους) πολίτες της χώρας.
Με αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ως δεδομένο, γίνεται απολύτως βέβαιο πως μια ελληνοτουρκική σύρραξη είναι βέβαιο πως θα συμβεί, με το πρόσχημα κάποιου «ατυχήματος», με την επιλογή του χρόνου και του τόπου από την πλευρά της Τουρκίας, η οποία γνωρίζει πως κάτω από αυτές τις συνθήκες θα επιτεθεί σε έναν σύγχρονο και καλά εξοπλισμένο στρατό που την περιμένει. Πιθανότητες νίκης; Μηδενικές. Όμως, και στο σημείο αυτό είναι η πονηριά του Ερντογάν, αφού εάν τη στιγμή της στρατιωτικής σύγκρουσης, τούρκοι διπλωμάτες ή αξιωματούχοι της κυβέρνησης «τυχαία» βρεθούν να συνομιλούν με την Μέρκελ και τον Πομπέο, τότε σε λιγότερο από 1 ώρα η σύρραξη θα τελειώσει, αφού οι «ισχυροί» θα απαιτήσουν άμεσα από την Ελλάδα να καθίσει σε τραπέζι διαπραγματεύσεων, «στο όνομα της ειρήνης». Και αυτό ακριβώς επιθυμεί ο Ερντογάν. Με έναν πόλεμο που δεν θα του δώσει τίποτε –εκτός ίσως από κάποια βραχονησίδα-, θα θέσει όλες τις τουρκικές απαιτήσεις απέναντι στην Ελλάδα. Κυριολεκτικά όλες… Και αν τολμήσει η Ελλάδα αρνηθεί να καθίσει και να συζητήσει σε ένα τέτοιο τραπέζι διαπραγματεύσεων, με την Γερμανική Ευρώπη και τις ΗΠΑ του Τραμπ ως «ενδιάμεσους εγγυητές της ειρήνης», τότε η Ελλάδα θα υποστεί μια ήττα που θα ισοδυναμεί με ολοκληρωτική στρατιωτική ήττα.
Ναι, στον Έβρο γίνεται πόλεμος. Ένας πόλεμος, στον οποίο οι έλληνες ακρίτες (που κάποιοι τους είπαν φασίστες, ακροδεξιούς και ναζιστές), σε απόλυτη συνεργασία με την Αστυνομία και τον Στρατό, κρατούν τις σύγχρονες Θερμοπύλες. Και δεν είναι σκηνοθεσία, όσο και αν κάποιοι «σκηνοθέτες» θα ήθελαν πολύ τα όσα συμβαίνουν να είναι μια στημένη παράσταση για πολιτική εκμετάλλευση. Δυστυχώς, ηθελημένα και για πολιτικές σκοπιμότητες επιμένουν να αγνοούν πως η «παράσταση» είναι στημένη από τον ίδιο τον Ερντογάν…
Και αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες είναι μόνο η αρχή ενός ιδιόρρυθμου πολέμου. Ενός πολέμου που ο αντίπαλος, ευτυχώς, είναι ορατός. Γιατί, υπάρχει και το σοβαρό ενδεχόμενο της έκρηξης ενός άλλου πολέμου, όπου ο αντίπαλος σήμερα είναι «εν υπνώσει». Ο Ερντογάν (και οι μυστικές του υπηρεσίες το γνωρίζουν πολύ καλά) ξέρει πως στην Ελλάδα βρίσκονται ήδη (λαθρο)μετανάστες που πέρασαν από την Τουρκία και είναι διατεθειμένοι να «πολεμήσουν για το Ισλάμ»… Και αυτή είναι μία παράμετρος (και καταγεγραμμένη από τις αρμόδιες υπηρεσίες απειλή) που γνωρίζουν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, ανεξάρτητα εάν οι ιδεοληπτικές τους πολιτικές ή οι «υποχρεώσεις» τους σε τρίτους, τις «εξανάγκασαν» να συναινέσουν ή να στηρίξουν την δημιουργία μίας πέμπτης φάλαγγας μέσα στην ελληνική επικράτεια…
Ο Ερντογάν θέλει αίμα. Ζει και πλουτίζει με το αίμα.
Είτε με το αίμα των τούρκων εργατών που εργάζονται με πάμφθηνα (εξευτελιστικά) ημερομίσθια στις γερμανικές βιομηχανίες που λειτουργούν στην Τουρκία.
Είτε με το αίμα μουσουλμάνων και χριστιανών σε Συρία και Ιράκ, που οι τζιχαντιστές φρόντισαν να ρεύσει άφθονο, με την «ευγενική χορηγία» της Τουρκίας που ανέλαβε εργολαβία τα logistics του Ισλαμικού Κράτους, έναντι ανταλλαγμάτων συριακών κοιτασμάτων πετρελαίου.
Είτε με την επανάληψη στη Λιβύη της τουρκικής «πολιτικής αίματος» στη Συρία.
Ο Ερντογάν ήδη μας κήρυξε τον πόλεμο. Και θέλει αίμα. Γιατί μόνο έτσι, ελπίζει, πως ο ίδιος θα κατορθώσει να διασωθεί και να επιζήσει…
Ο πόλεμος αυτός ήδη συμβαίνει. Ο πόλεμος αυτός ήταν γνωστό πως θα συμβεί. Για όσους το καταλαβαίνουν, έχει καλώς. Όσοι όμως δεν το καταλαβαίνουν ή επιμένουν (για τους δικούς τους λόγους) να αρνούνται αυτή την αλήθεια, τότε αυτοί ποτέ δεν θα έχουν το δικαίωμα να ισχυριστούν πως «συνελήφθησαν κοιμώμενοι απολαμβάνοντες τον ύπνο του δικαίου»…
Κι αν ο Ερντογάν πιστεύει πως απέναντι στους νεο-βασιβουζούκους του έχουν σταθεί μόνο οι ακρίτες του Έβρου και της Θράκης, είναι η μεγάλη μας ευκαιρία να του θυμίσουμε πως «όλοι οι Έλληνες είμαστε ακρίτες»…
