Μεγάλη νίκη του πατριωτισμού, έναντι της δικτατορίας της πολιτική ορθότητας. Για πρώτη φορά στα χρονικά, με απόφαση της πλειοψηφίας του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΛΜΕ Λέσβου και μετά από σχετική εισήγηση του προέδρου της ΔΑΚΕ εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και Αντιπροέδρου της ΕΛΜΕ Απόστολου Βαρελτζή, προκρίνεται η χρήση του όρου «λαθρομετανάστης» από τους εκπαιδευτικούς στα σχολεία του νησιού.

Κι αυτό, κόντρα στο γνωστό έγγραφο του Αρείου Πάγου με το οποίο ζητήθηκε η εξάλειψη της χρήσης του όρου «λαθρομετανάστης», προκειμένου «να αποτραπεί η χρήση μειωτικών για τη προσωπικότητα των ανθρώπων χαρακτηρισμών και να αποφευχθούν φαινόμενα ξενοφοβίας και ρατσισμού».

Με την απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας (τέσσερις στους επτά) του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΛΜΕ προκρίνεται η χρήση του όρου «λαθρομετανάστης» ως η απόλυτα σωστή, δεδομένων και των συνθηκών που επικρατούν στη Λέσβο.

Ας σημειωθεί ότι η απόλυτη πλειοψηφία της ΕΛΜΕ Λέσβου ανήκει στην προσκείμενη στη Νέα Δημοκρατία ΔΑΚΕ. Ενώ στην απόφαση μειοψήφησαν τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου που πρόσκεινται στις αριστερές παρατάξεις.

Και κάπου εδώ τώρα θα ξεκινήσουν οι φωνές από διάφορες ΜΚΟ. Αυτές δηλαδή τις οργανώσεις που νοιάζονται μόνο για τους μετανάστες.

Το «λαθραίο» ορίζεται ως συνώνυμο του «κρυφού», αυτό που περνάει χωρίς να το καταλάβεις. Εμφανίζεται για πρώτη φορά στον Αισχύλο, πάντα κατά το λεξικό, ως «λαθραία άτη».

Η λέξη «λαθρομετανάστης» έχει ήδη πολιτογραφηθεί ως ελληνική. Οσο δε για το έτυμο της λέξης «λαθραίο», εμφανίζεται το ρήμα «λανθάνω, υπάρχω χωρίς να γίνω αντιληπτός». Κοινώς, το επιχείρημα ότι δεν υπάρχουν λαθραίοι άνθρωποι όχι μόνον δεν στέκει αλλά είναι και παραπλανητικό. Και το χειρότερο: εξισώνει τους πρόσφυγες με όσους περνούν τα σύνορα κρυφά, χωρίς ταυτότητα, αφού έχουν χάσει το διαβατήριό τους, αλλά δεν έχασαν το κινητό τους, για να ξαναγεννηθούν εκ του μηδενός δηλώνοντας ό,τι όνομα θέλουν και όποια χώρα καταγωγής επιθυμούν.

Η δικτατορία της «πολιτικής ορθότητας»

Στα αμερικανικά πανεπιστήμια, οι φιλελεύθεροι άρχισαν σιγά-σιγά την επιβολή της πολιτικής ορθότητας, έχοντας ως σκοπό την απόπειρα καταπολέμησης των διακρίσεων απέναντι σε θεωρούμενες ευπαθείς κοινωνικές ομάδες (μαύρους, ομοφυλόφιλους, μετανάστες κτλ.) και για το σκοπό αυτό κρίθηκε σκόπιμη η χρήση «ουδέτερων» και ανώδυνων εκφράσεων σχετικά με τις ομάδες αυτές (για παράδειγμα «έγχρωμος» αντί «μαύρος»).

Σίγουρα κανείς από εμάς δεν εναντιώνεται σε αυτές τις συγκεκριμένες ομάδες, αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι πρέπει να σεβόμαστε την διαφορετικότητα, όμως η η όλη κίνηση γενικεύτηκε υπέρμετρα και εξετράπη σε υπερβολές, για να εξελιχτεί τελικά σε de facto φίμωση της γλώσσας με μια σειρά απλές διαδικασίες.

Ετσι λοιπόν οι λέξεις όπως (ανισότητα, διακρίσεις, σεξισμός, ξενοφοβία, λαθρομετανάστης κτλ.) δαιμονοποιήθηκαν, με την απαίτηση να βγουν από το καθημερινό λεξιλόγιο και ταυτόχρονα οι λέξεις αυτές χρησιμοποιήθηκαν ως ανεξίτηλα κοινωνικοπολιτικά στίγματα.

Για να δούμε τώρα. Κάτι μας λέει πως οι εκπαιδευτικοί θα κυνηγηθούν από διάφορους προοδευτικούς.