21 Δεκεμβρίου 1990, ''Τετ-α-τετ με την Άννα'' (Παναγιωταρέα).
Ο Αντέννα βρίσκεται σε διέγερση... επαναστατική. Σε μια απ' τις εκλεκτές τηλεοπτικές εκπομπές λόγου του, η γνωστή δημοσιογράφος Άννα Παναγιωταρέα φιλοξενεί στο στούντιο μια κινούμενη ''βόμβα'' γένους αρσενικού, που εκπέμπει πολλά ντεσιμπέλ και κάνει αίσθηση στο κοινό απ' την πρώτη κιόλας επαφή μαζί του.
Μια προφητεία που έγραψε ιστορία!.. Ο μαθητής του Πολυκλαδικού Λυκείου Αμπελοκήπων Αλέξης Τσίπρας, ένα απ' τα ηγετικά στελέχη των μαθητικών καταλήψεων εκείνης της περιόδου εμφανίζεται για πρώτη φορά τηλεοπτικά μετά από παρότρυνση γνωστού δημοσιογράφου.
Ο δημοσιογράφος είχε προτείνει το μέλος της ΚΝΕ και πρόεδρο του δεκαπενταμελούς του σχολείου του με τη φράση: ''Ας πάει αυτός ο 'βάζελος' με το κόκκινο πουλόβερ''. Εικοσιπέντε χρόνια μετά, το κόκκινο έγινε ροζ στην πορεία προς την εξουσία και μπλέχτηκε στη συνέχεια για χάρη της με μπλε και πράσινες αποχρώσεις...
Αυτή η πορεία του Αλέξη Τσίπρα προς την εξουσία και η παραμονή του σ' αυτήν για τεσσεράμισι χρόνια έγραψαν πραγματικά ιστορία, όπως έγραψαν ιστορία και οι δεκατρείς περιπτώσεις μαργαριταριών του, οι ιδεοληψίες του, τα ψέματά του, οι κωλοτούμπες του, οι ανασφάλειές του, τα ήξεις αφήξεις της πολιτικής του, οι προδοσίες του, οι αυταπάτες του, οι διχαστικές προτροπές και οι καταστροφικές επιλογές του.
Ο ''Τσε Γκεβάρα'' του '14 έσβησε γρήγορα μες στους συμβιβασμούς και τα ''πρέπει'' των άλλων αφήνοντας να αναδειχθεί ο ''Πινόκιο'' της πολιτικής ιστορίας του τόπου. Ο ''Πινόκιο της Αριστεράς'', που έγινε για χάρη του ''Κυβερνώσα''. Ο πρώην καταληψίας που έγινε ο νεότερος πρωθυπουργός της Ελλάδας έμοιαζε με άλογο κούρσας που πόνταρε στην κεκτημένη ταχύτητα με την οποία αναρριχήθηκε στον υψηλότερο κυβερνητικό θώκο.
Έμοιαζε να 'χει το κοκαλάκι της νυχτερίδας, που τον οδηγούσε από άθλο σε θρίαμβο. Ωστόσο η ημιμάθεια, τα αξιοθρήνητα αγγλικά του και η αλαζονεία του δεν μπόρεσαν ποτέ να κρυφτούν και προκαλούσαν θυμηδία, ειδικά όταν απευθυνόταν σε ξενόγλωσσο ακροατήριο. Εκεί η γλώσσα μπερδευόταν και οι συνδυασμοί συμφώνων και φωνηέντων έφερναν αίφνης χαμόγελα στους συνομιλητές του, γιατί έφταναν στα αυτιά τους σαν μηκυθμοί και υλακές της γλώσσας τους...
Ωστόσο, παρά το γλωσσικό του ξεγύμνωμα μέσα και έξω από την Ελλάδα και παρά τις πολιτικές ανακατατάξεις που λίγο έλειψε να διαλύσουν το κόμμα του, η λάμψη του άστρου της εξουσίας του ήταν πανταχού παρούσα. Η γοητεία που ασκούσε ως εκ της θέσης του σε ένα ποσοστό των Ελλήνων μετρίασε τον αντίκτυπο της ημιμάθειάς του και της θυμηδίας που προκαλούσαν οι νεοπαγείς όροι που χρησιμοποιούσε στη γλώσσα του Σαίξπηρ στα διεθνή πολιτικά φόρα όπου συμμετείχε.
Το δέλεαρ της εξουσίας ήταν το καλύτερο αφροδισιακό για εκείνον, αλλά και εκείνος είχε γίνει μέρος του παιχνιδιού γοητείας που ασκούσε ως εξουσιαστής στους ψηφοφόρους του. Η εξουσία είναι γένους θηλυκού και ερωτεύσιμου. Γι' αυτό και ο Αλέξης Τσίπρας, αντιγράφοντας εντυπωσιακά τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ στα λόγια και τις κινήσεις του, είχε μαγέψει το πρώτο καιρό γυναίκες και άντρες της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς, που νόμιζαν πως βρήκαν στο πρόσωπό του έναν άλλο Ανδρέα...
Φευ!.. Οι ελπίδες τους αποδείχθηκαν φρούδες, γιατί επένδυσαν σ' ένα κακέκτυπο εραστή εξουσίας που απείχε παρασάγγας απ' το αειθαλές πρότυπο. Οι εθνομηδενιστικές επιλογές του στα εθνικά θέματα και οι αμοραλιστικές συμπεριφορές του στα εσωτερικά, η έλλειψη ηθικής της ευθύνης και πλήρους συνείδησης των συνεπειών της διακυβέρνησής του έκαναν τον κόσμο να γυρίσει την πλάτη στο άλλοτε ερωτεύσιμο ''είδωλο''.
Η αντίστροφη μέτρηση, που είχε αρχίσει ήδη από καιρό, οδήγησε τον μνημονιακό Τσίπρα στο τέρμα, στις εκλογές της 7ης Ιουλίου. Το πολλά υποσχόμενο άστρο του, που στήριξε με τη λάμψη του την πρωθυπουργική του εξέλιξη και στα πιο απίθανα ψέματά του, τώρα άρχισε να θαμπώνει, γιατί για σβήσιμο δε γίνεται λόγος με τα ποσοστά που διατήρησε.
Ο άνθρωπος που επέβαλε τα πιο σκληρά μνημόνια διαλύοντας την ελληνική οικονομία (κατά Στίγκλιτζ), ο πολιτικός που αναδείχθηκε στον μεγαλύτερο λαϊκιστή και τον δεύτερο μεγαλύτερο δημαγωγό μετά τον Ανδρέα, για να κατακτήσει και να διατηρήσει τον πρωθυπουργικό θώκο, έφτασε στο ναδίρ της δημοτικότητάς του.
Κι έφτασε στο ναδίρ γιατί κατέληξε με τη λήξη της θητείας του να αναφέρεται ως ''φίλος της Μέρκελ'' και εκφραστής μιας Μακιαβελικής Αριστεράς. Μιας Αριστεράς που πρόδωσε τα προοδευτικά της οράματα, εξαπάτησε το λαό, ισοπέδωσε την μεσαία τάξη, προσπάθησε συστηματικά να κατεδαφίσει με την προπαγάνδα τη δυτική συνταγματική παράδοση χειραγωγώντας την ελληνική Δικαιοσύνη δια τηςNovartisκαι επιβεβαίωσε τον Νεποτισμό της διορίζοντας ως την τελευταία στιγμή στο δημόσιο χιλιάδες μέλη της συριζαίικης νομενκλατούρας από το παράθυρο.
Το λαμπερό, τηλεοπτικό και φωτογενές αστέρι της πολιτικής μας σκηνής, που έμοιαζε με ιλουστρασιόν περιοδικό που περίμενε να κατακτηθεί απ' τον κόσμο, απομυθοποιήθηκε εντελώς διαλύοντας την ''ερωτική'' σχέση που υπήρχε ανάμεσα στον εξουσιαστή και τον εξουσιαζόμενο.
Ήταν πράγματι δύσκολος ρόλος αυτός του ''μάγκα'' εξουσιαστή που παριστάνει απ' τη μια το ''παιδί του λαού'' κι απ' την άλλη τρέχει στα κότερα της μπουρζουαζίας να γευτεί τις κρυφές ηδονές της. Ήταν πράγματι μεγάλο το πολιτικό ρίσκο του πρωτόγονου μείγματος χημείας και προσμονής ανάμεσα στον πομπό και τον δέκτη.
Όμως ο Τσίπρας σήκωσε αψήφιστα το γάντι της πρόκλησης, έτοιμος να ρισκάρει και να πειραματιστεί για μια ακόμα φορά, σίγουρος πως τοsexappealτου θα τον διατηρούσε στην καρέκλα της εξουσίας. Ο πολιτικός ναρκισσισμός δεν τον εγκατέλειψε μέχρι την τελευταία στιγμή εξασφαλίζοντάς του την αναγκαία αυτοπεποίθηση για να πάρει αυτό το ρίσκο.
Αλλά ο ''μύθος'' είχε ήδη εκπέσει συμπαρασύροντας στην πτώση του τον οιηματία πρωθυπουργό, που ήρθε, μας παραμύθιασε, μας ισοπέδωσε και απήλθε, εξαρτημένος ως την τελευταία στιγμή απ' τον θώκο του για τον οποίο είχε αναπτύξει αισθήματα οιονεί ιδιοκτησίας...
