Μετάφραση: Σωτήρης Δημόπουλος
Ίσως η τουρκική ηγεσία αναμένει ότι η επανάληψη της επιθετικής πολιτικής θα οδηγήσει στην εμφάνιση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Όμως, δεδομένης της λογικής του σύγχρονου κόσμου, αυτή η περιπέτεια οδηγεί σε απομόνωση και πλήρη κατάρρευση.[…]
Στη σύγχρονη εποχή, ο τουρκικός στρατός δεν μπορεί να καυχηθεί για τις παλιές επιτυχίες του. Η αντίθεση είναι τόσο μεγάλη που οι ισχυρισμοί για “ιστορικά δικαιώματα” προκαλούν μόνο γέλιο. Ολόκληρη η Οθωμανική Αυτοκρατορία (εκπληκτικό γεγονός!) αποτελείται από 100% κατεχόμενα εδάφη, τα οποία δεν θα μπορούσαν να κρατηθούν χωρίς τον ισχυρότερο στρατό.
Ωστόσο, το 2016, ο Ρετζέπ Ερντογάν αποφάσισε να σβήσει τις παλιές μέρες και να εισβάλει στη Συρία για να έχει χρόνο να αποσπάσει ένα κομμάτι από το έδαφος που ελέγχεται από το τρομοκρατικό Ισλαμικό Κράτος, το οποίο τότε συνθλίφτηκε από Κούρδους και κυβερνητικά στρατεύματα.
Πριν από την εισβολή, τα στρατεύματα έδωσαν ακόμη και παράσταση με κοστούμια εποχής- οι στρατιώτες ήταν ντυμένοι με οθωμανικά κοστούμια και πανοπλία. Κουνώντας τα γιαταγάνια , θεωρούσαν τον εαυτό τους όχι κατώτερο από τον νικηφόρο οθωμανικό στρατό. Και έτσι έστειλαν ένα σαφές σήμα στους αντιπάλους τους, που έλεγε τρέξτε πριν είναι πολύ αργά.
Η πραγματικότητα όμως σε ξυπνά όπως ένα κρύο ντους. μάλλον ταλαιπωρημένεςομάδες του ISIS δεν επρόκειτο να φύγουν και, επιπλέον, σε αντεπιθέσεις κατέλαβαν αρκετά Leopard, την υπερηφάνεια του τουρκικού στρατού, που τα έκαψαν επιδεικτικά μαζί με τα πληρώματά τους.
Μόνο χάρη στην τεράστια αριθμητική υπεροχή τους, οι Τούρκοι μπόρεσαν να εκδιώξουν τους μαχητές από την πεδιάδα, και στη συνέχεια να κερδίσουν τους οικισμούς που παραδόθηκαν στους Τούρκους μόνο υπό την απειλή της περικύκλωσης.
Οι Τούρκοι χρειάστηκαν σχεδόν έξι μήνες για την πολιορκία της μικρής πόλης Al-Bab και κατάφεραν να την καταλάβουν μόνο αφού ο συριακός στρατός άρχισε να περικυκλώνει το ISIS από το νότο και οι ίδιοι οι τρομοκράτες παραδόθηκαν από την πόλη και υποχώρησαν.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι Κούρδοι και τα συριακά στρατεύματα, με μια ευθεία επίθεση, απελευθέρωσαν τον ένα οικισμό μετά τον άλλο, κάτι που σαφώς έδειχνε έναν διαφορετικό βαθμό ετοιμότητας μάχης.
Παράλληλα, συνεχίζεται μια στρατιωτική επιχείρηση στο βόρειο Ιράκ, όπου οι Τούρκοι εισέβαλαν για να πολεμήσουν τις κουρδικές μονάδες του PKK. Έχοντας καταλάβει μια μικρή άδεια περιοχή, δεν τολμούσαν να προχωρήσουν σε πυκνοκατοικημένες περιοχές, περιοριζόμενοι σε εξορμήσεις και βομβαρδισμούς.
Τρία χρόνια αργότερα, ο Ερντογάν αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του στη θάλασσα και στην Αφρική, στέλνοντας στρατεύματα εκεί. Ωστόσο, ένας συνασπισμός αμέσως παρατάχθηκε εναντίον του, κάτι που έκανε αρχικά αδύνατο το blitzkrieg.
Για την Αίγυπτο, μόνο κάποιες δηλώσεις ήταν αρκετές για να σταματήσουν την τουρκική επίθεση στη Λιβύη. Άλλες αραβικές χώρες υιοθετούν επίσης μια ολοένα και περισσότερο αντιτουρκική στάση. Ακόμη και οι χώρες του Περσικού Κόλπου, τα ΗΑΕ και η Σαουδική Αραβία είναι όλο και περισσότερο επιφυλακτικές για τις ενέργειες του τουρκικού στρατού.
Ένα ισχυρό Ιράν, όπως και στα προηγούμενα χρόνια, προσπαθεί επίσης να ακολουθήσει μια επιθετική πολιτική στη Μέση Ανατολή, επιδιώκοντας να έχει άμεση πρόσβαση στη Μεσόγειο Θάλασσα. Τα ιρανικά στρατεύματα βρίσκονται στο Ιράκ, τη Συρία και, αν αναφέρουμε και τη Χεζμπολάχ, στο Λίβανο. Και προφανώς δεν θα είναι δυνατό να εκδιωχθούν από εκεί. Και εφόσον είναι εκεί, δεν υπάρχει δυνατότητα για τουρκική επέκταση προς νότο και ανατολικά.
Με τη σειρά της, η Ελλάδα επίσης δεν φοβάται μια στρατιωτική σύγκρουση με την Τουρκία, καθώς θα έχει περισσότερους από έναν σύμμαχους. Η Αίγυπτος έχει ήδη ανακοινώσει την υποστήριξη και την πρόθεσή της να στείλει στόλο για να βοηθήσει τους Έλληνες. Το Ισραήλ σε αυτή τη σύγκρουση βρίσκεται επίσης στην πλευρά της Ελλάδας και της Αιγύπτου.
Αυτό το τρίο είναι περισσότερο από αρκετό για να αντιμετωπίσει με επιτυχία τον τουρκικό στρατό. Αλλά στο βορρά υπάρχουν και άλλα κράτη που μπορεί ξαφνικά να θυμηθούν τα ιστορικά δικαιώματά τους στο σημερινό τουρκικό έδαφος.
ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΛΩΝ
Αναλαμβάνοντας τον ρόλο των Ηνωμένων Πολιτειών στην περιοχή και ταυτόχρονα ενθυμούμενη την ιστορική της κληρονομιά, η τουρκική ηγεσία δεν υπολόγισε τη δύναμή της.
Η επέκταση έχει σταματήσει, όλοι οι γείτονες (εκτός του Αζερμπαϊτζάν) μισούν τους Τούρκους και περιμένουν μια ευκαιρία να επιστρέψουν τα ιστορικά τους εδάφη. Και αυτό είναι στο πλαίσιο του γεγονότος ότι η τουρκική οικονομία δεν λειτουργεί πολύ καλά και η τουρκική λίρα συνεχίζει να πέφτει έναντι άλλων νομισμάτων.
Ακόμα και οι Άραβες και οι Εβραίοι έπαψαν προσωρινά να εχθρεύονται στο πλαίσιο μιας γενικής αντιπάθειας για την Τουρκία. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα αναγνώρισαν το Ισραήλ, και ως αντάλλαγμα οι Ισραηλινοί υποσχέθηκαν να σταματήσουν την κατασκευή νέων εβραϊκών οικισμών και να μην προσαρτήσουν τα υπόλοιπα παλαιστινιακά εδάφη.
Η Τουρκία αντέδρασε αρνητικά σε αυτό το γεγονός, επικρίνοντας την απόφαση των ΗΑΕ. Έτσι, η Άγκυρα απομονώνεται περαιτέρω στη διεθνή σκηνή.Η χώρα έχει ήδη απομονωθεί και μια ακόμη μεγαλύτερη απομόνωση θα μπορούσε τελικά να καταστρέψει το τουρκικό κράτος.
Πράγματι, σε περίπτωση αναταραχών και εμφυλίου πολέμου, που συμβαίνει παντού στον κόσμο τώρα, όλοι οι γείτονες μπορούν να δηλώσουν εδαφικές αξιώσεις. Μόνο η Αρμενία μπορεί να διεκδικήσει το 1/3 της σύγχρονης Τουρκίας. Επομένως, το τουρκικό κράτος απλά δεν έχει περιθώρια για λάθη και χρόνο για την επίλυση των εσωτερικών του προβλημάτων.
