Μετά την οριστική ανακατάληψη της πόλης της Παλμύρα στις 2 Μαρτίου του 2017 από τις δυνάμεις του Άσαντ, με την συνεχή υποστήριξη από αέρος, από τακτικά και στρατηγικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα και επιθετικά ελικόπτερα της Ρωσικής Αεροπορίας, ακολούθησε η επιχείρηση ανακατάληψης της πόλης Ντέιρ-Εζ Ζορ. Εκεί επικεντρώθηκαν και οι ρωσικές επιχειρήσεις από αέρος.
Με βάση τη συμφωνία που υπογράφηκε στην Αστάνα στις αρχές Μάιου του 2017 μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας, δημιουργήθηκαν τέσσερις ζώνες αποκλιμάκωσης στο βόρειο τμήμα της Συρίας. Με τον τερματισμό των αεροπορικών επιχειρήσεων στις περιοχές αυτές, ο αριθμός των παλαιότερων Su-24M2 μειώθηκε αλλά αυξήθηκαν σε 12 συνολικά τα νεότερα Su-34, ενώ στη βάση Χμέιμιμ, μεταστάθμευσαν και τρία MiG-29SMT πολλαπλών ρόλων.
Την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου του 2017 και την πρώτη του Σεπτεμβρίου, η Ρωσική Αεροπορία εκτέλεσε συνολικά 1417 εξόδους. Κατά μέσο όρο τρεις με τέσσερις ανά αεροσκάφος, ανά ημέρα. Ήταν η πιο “παραγωγική” περίοδος της εμπλοκής της στη Συρία από τον Οκτώβριο του 2015.
Μετά την ανακατάληψη του Ντεϊρ Εζ Ζορ, οι δυνάμεις του ΙΚ επιχείρησαν αντεπίθεση στην Χάμα, η οποία είχε καταστροφικά για αυτές αποτελέσματα, κυρίως χάρη στη δράση των ρωσικών επιθετικών ελικοπτέρων. Τα οποία συνολικά εκτέλεσαν περισσότερες από 7000 πτήσεις, ημέρα και νύχτα, κατά τις επιχειρήσεις εκκαθάρισης της κοιλάδας του Ευφράτη.
Σημαντική συνδρομή στις επιχειρήσεις αυτές δε είχε και σημαντικός αριθμός ρωσικών UAV τύπου Forpost (μοιάζει με το δικό μας Πήγασος), και drones τύπου Orlan 10, τα οποία βρισκόταν σε 24ωρη βάση στον αέρα σε διάφορες περιοχές. Και οι δύο προαναφερόμενοι τύποι έφτασαν να εκτελούν μέχρι και 300 πτήσεις ανά εβδομάδα!
Αν και το 2018 δεν άρχισε καλά για τους Ρώσους στη Συρία, η εμπλοκή τους συνεχίστηκε με μεγαλύτερη ένταση. Στις 3 Φεβρουαρίου θα χάσουν ένα Su-25SM μαζί με τον χειριστή του κατά τη διάρκεια αποστολής παροχής πυρών εγγύς υποστήριξης και στις 7 του ίδιου μήνα, περισσότερους από 100 μισθοφόρους, από επιδρομή αμερικανικών αεροπορικών δυνάμεων.
Είναι ένα με όσες πληροφορίες είχαμε στη διάθεσή μας. Συμβάν εξόχως αποκαλυπτικό των δυνατοτήτων των Δυτικών και δη των Αμερικανών, ως προς την άμεση και ακριβή παροχή πυρών υποστήριξης από αέρος. Περισσότερες πληροφορίες σχετικά μπορείτε να βρείτε .
Οι Ρώσοι δεν απάντησαν με κάποια . Λίγες ημέρες αργότερα όμως (22 Φεβρουαρίου) ενίσχυσαν περαιτέρω τις αεροπορικές τους δυνάμεις στη Συρία, αυξάνοντας τη δύναμη των αεροσκαφών τους κατά 30%. Μεταξύ άλλων τύπων, προσγειώθηκαν στη βάση Χμέιμιμ τέσσερα πολλαπλών ρόλων Su-35 ένα εκσυγχρονισμένο Α-50U AWACS και δύο από τα πρωτότυπα του ρωσικού μαχητικού πέμπτης γενιάς Su-57 (PAK-FA ή Τ-50)!
Από πλευράς αντιαεροπορικής/αντιπυραυλικής άμυνας, αρχικά η κάλυψη της βάσης Χμέιμιμ εξασφαλίστηκε από συστήματα μικρής ακτίνας Pantsir-C1 (SA-22 Greyhound κατά ΝΑΤΟ), ενώ πρόσθετη προστασία διασφαλίστηκε από καταδρομικά κλάσης “Moskva” του Ρωσικού Ναυτικού, με τη ναυτική έκδοση του S-300 (SA-N-6).
Μετά την κατάρριψη του Su-24M2 από τουρκικό F-16 αναπτύχθηκαν στη Συρία και συστήματα S-400, ενώ ενισχύθηκε και η αντιαεροπορική / αντιπυραυλική άμυνα της ναυτικής βάσης στο Tartus με συστήματα S-300V4 ((SA-23 κατά ΝΑΤΟ).
Η αντιαεροπορική / αντιπυραυλική αυτή άμυνα, δεν αξιοποιήθηκε εναντίον των γαλλικών, βρετανικών και αμερικανικών αεροπορικών δυνάμεων ή όπλων που έπληξαν στόχους του Άσαντ, στις 14 Απριλίου του 2018, με αφορμή τις κατηγορίες για τη διενέργεια επιθέσεων με χημικά όπλα από την πλευρά των δυνάμεων του τελευταίου…
Παρόλα αυτά οι Ρώσοι υποστηρίζουν ότι εντόπισαν και κατέγραψαν έγκαιρα όλες τις επιθέσεις, εξάγοντας πολύτιμα συμπεράσματα για τις δυνατότητες των συστημάτων τους και τις τακτικές των Δυτικών.
Στη ρωσική εμπλοκή στη Συρία και δη την αεροπορική θα αφιερώσουμε ξεχωριστό δημοσίευμα, για τη διετία 2018-2019. Είναι η περίοδος της αμεσότερης τουρκικής εμπλοκής, με ολέθρια για την ίδια την Τουρκία αποτελέσματα…
Αυτό που θέλαμε να τονίσουμε κυρίως μέσα από την αναφορά μας στη ρωσική εμπλοκή στη Συρία, ήταν το γεγονός ότι η “καραμπόλα” έτσι όπως εξελίχθηκε στη χώρα αυτή μέχρι σήμερα, ευνόησε την Ελλάδα. Η οποία και σε καθαρά επιχειρησιακό επίπεδο μπορεί να αντλήσει πολύτιμα συμπεράσματα, ιδίως μετά τις πρόσφατες εξελίξεις στον Έβρο.
