Δανειστές και κυβέρνηση φαίνεται πώς έχουν συμφωνήσει στο κλείσιμο της αξιολόγησης με συγκεκριμένα νέα επώδυνα μέτρα για τους Έλληνες πολίτες και απλά αυτές τις ημέρες παίζεται η τελευταία πράξη του έργου για το πώς το Μέγαρο Μαξίμου θα βρει το αμπαλάζ για να τα σερβίρει, διότι θα απαιτηθεί η νομοθέτηση των μέτρων αυτών που ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έχει δεσμευθεί ότι δεν θα κάνει.

Σύμφωνα με πληροφορίες το αφορολόγητο είναι αυτό που θα μειωθεί από τις 9.000 ευρώ στις 6.500 ευρώ (αν και το ΔΝΤ είχε εισηγηθεί την πλήρη κατάργηση του). Αυτό, αυτομάτως, θα σημάνει σοβαρές επιβαρύνσεις για όλους του πολίτες και ιδιαίτερα τους χαμηλόμισθους. Και πάλι δηλαδή οι ίδιοι, οι χαμηλές κοινωνικές τάξεις στο… δόκανο. Οι έχοντες παραμένουν στο απυρόβλητο, όπως μέχρι σήμερα.

Δεύτερο μέτρο είναι η επέκταση του «κόφτη» και μετά το 2018. Το βασικό όμως είναι πως συγκεκριμενοποιείται πότε θα μειώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις. Για κάθε παρέκκλιση δηλαδή από τα συμφωνηθέντα με τους δανειστές, αν οι στόχοι πέφτουν έξω και δεν επιτυγχάνονται τότε θα κόβονται …% οι συντάξεις και οι μισθοί.

Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί ότι οι δανειστές βάζουν τα δύο πόδια της Ελλάδας σε ένα παπούτσι, δεδομένου ότι επιβάλουν πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% για μεγαλύτερο διάστημα από το 2018. Ίσως για μία δεκαετία ακόμη. Με τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, τη φορολογία στα ύψη είναι εξαιρετικά δύσκολο να πετυχαίνει η Ελλάδα πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 3,5%. Το ίδιο το ΔΝΤ έχει επισημάνει πώς αυτό είναι σχεδόν απίθανο.

Αυτά είναι τα δύο βασικά μέτρα που θέλουν να περάσουν οι δανειστές με στόχο να αλυσοδέσουν όχι μόνο την κυβέρνηση, αλλά την ελληνική κοινωνία και ταυτόχρονα να επιβάλουν και ορισμένες υπογραφές σε ακίνητα και επιχειρήσεις «φιλέτα» του ελληνικού δημοσίου, όπως στον τομέα της ενέργειας.

Το ΔΝΤ προσπάθησε να «στρώσει» το έδαφος αναφέροντας πώς η επιλογή της κυβέρνησης να αυξήσει τον ΦΠΑ από το 23% στο 24% και την άμεση φορολογία στα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις ήταν λανθασμένη επιλογή που θα μπορούσε να αποφευχθεί αν μειώνονταν το αφορολόγητο.

Το κωμικό μάλιστα είναι πώς ενώ επισημαίνει στις εκθέσεις του πώς το χρέος της Ελλάδας είναι μη βιώσιμο και απαιτούνται σκληρές θυσίες και μέτρα αναφέρει πώς αν επιβληθεί η μείωση του αφορολόγητου μπορεί να μειωθεί η φορολογία στις επιχειρήσεις και στα νοικοκυριά έως και 10% ή ακόμη και 15-20%. Απ’ αυτό αντιλαμβάνεται κανείς τι επιβάρυνση θα φέρει η μείωση του αφορολόγητου στα 6.500 από τις 9.000 που είναι σήμερα.

Συγκεκριμένα, η έκθεση του ΔΝΤ αναφέρει ότι, οι φορολογικοί συντελεστές στην Ελλάδα πρέπει να μειωθούν, ενώ, αντιθέτως, πρέπει να διευρυνθεί η φορολογική βάση, δηλαδή ο αριθμός των φορολογουμένων που πληρώνουν άμεσους φόρους εισοδήματος.

Επισημαίνει επίσης πώς όλοι οι φόροι στην Ελλάδα ξεπερνούν τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, αλλά έτσι ενθαρρύνεται η φοροδιαφυγή, αποθαρρύνεται η διάθεση για αναζήτηση εργασίας και οδηγεί τις επιχειρήσεις να μεταφέρονται σε γειτονικές χώρες με χαμηλότερη φορολογία και προσθέτει πώς πάνω από το 50% των μισθωτών απαλλάσσονται από φόρο εισοδήματος, λόγω του υψηλού αφορολογήτου ορίου.

«Η κυβέρνηση πρέπει να μειώσει τους φορολογικούς συντελεστές, τις εκπτώσεις φόρου και τις φοροαπαλλαγές. Μειώνοντας το αφορολόγητο στον μέσο όρο της ευρωζώνης θα μπορούσε να μειώσει τους φόρους στις επιχειρήσεις κατά δέκα μονάδες και τους φόρους εισοδήματος 15%-20% ή επίσης να μειώσει τον ΦΠΑ κατά μία μονάδα (από 24% σε 23%)», αναφέρει το ΔΝΤ και αυτό αν δεν είναι εμπαιγμός είναι σίγουρα απάτη.

Κι αυτό γιατί το ΔΝΤ ήταν και παραμένει οπαδός των νέων και σκληρών μέτρων. Τι σημασία έχει πώς θα τα πάρει το κράτος από τις τσέπες των πολιτών από τη στιγμή που στοχοποιούνται οι ίδιοι και οι ίδιοι; Απολύτως καμία. Ίσα ίσα αυτά που προτείνει θα έχουν σωρευτικά ακόμη μεγαλύτερες επιβαρύνσεις για τους Έλληνες πολίτες.

Όσον αφορά στα περί αποχώρησης του ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα δεν φαίνεται να ισχύσει κάτι τέτοιο. Ακόμη και η παραμονή ως τεχνικού συμβούλου σημαίνει πώς αυτό θα καθορίζει τις πολιτικές και τα μέτρα που θα πρέπει να επιβληθούν. Όλα σκηνοθετημένα προκειμένου να συνεχιστεί η πολιτική λιτότητας σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας.