Σύμφωνα με τις γαλλικές μυστικές με την ταχύτητα που διακρίνεται πλέον η ρωσική εξωτερική πολιτική, ειδικά μετά την επιχείρηση «Συρία», δεν την σταματά κανένας.
Η Μόσχα βρίσκεται σε μια νέα επιθετικού χαρακτήρα «απόβαση» στην Λιβύη, λόγω της αναβλητικότητας της ευρωπαϊκής διπλωματίας και της αβεβαιότητας της εξωτερικής πολιτικής του προέδρου Τραμπ .
Οι Ρώσοι εισχώρησαν αποτελεσματικά ήδη στο κενό που δημιουργήθηκε από δυτικούς διπλωμάτες στην Αίγυπτο.
Το Kρεμλίνο προωθεί συστηματικά την ενίσχυση της συνεργασίας στον τομέα της ασφάλειας και άμυνας με τις χώρες της περιοχής της Μεσογείου συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδος , Αιγύπτου, Λιβάνου, Αλγερίας, κά .
Στην Αίγυπτο, μετά την υπογραφή σημαντικών συμβολαίων για την αγορά όπλων το 2015 ύψους 5 δις. ευρώ και τον εκσυγχρονισμό των τοπικών εταιρειών της αμυντικής βιομηχανίας, η Ρωσία βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις για χορήγηση άδειας για την δημιουργία στρατιωτικών βάσεων , κυρίως ναυτική αλλά και αεροπορική βάση στο Sidi Barrani.
Η σύγκλιση αυτή συνεχίστηκε στη διπλωματική διάσταση.
Οι κοινές απόψεις του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν και του προέδρου της Αιγύπτου Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι για το συριακό ζήτημα (την αντιμετώπιση της Σ.Αραβίας) και τις περιπτώσεις της Λιβύης (με την υποστήριξη του στρατάρχη Khalifa Haftar) αποδεικνύουν τα «επεκτατικά σχέδια του Πούτιν για την Μεσόγειο.
Ο Λίβυος στρατηγός Khalifa Haftar είναι φίλος της Μόσχας και το μοναδικό πρόσωπο το οποίο είναι ικανό να φέρει την ειρήνη και την σταθερότητα στην ρημαγμένη χώρα του.
Η ρωσική στήριξη στον Haftar, είναι κάτι το οποίο συζητήθηκε κατά τη διάρκεια συνάντησης με Ρώσους αξιωματικούς ενάντια στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας, που προωθούν ΗΠΑ δύση και ΕΕ.
Για τον λόγο αυτό οι Ρώσοι προωθούν μέσω εν εξελίξει διαπραγματεύσεων για την αγορά όπλων αξίας περίπου 1,5 δις, ευρώ (μαχητικά αεροσκάφη, άρματα μάχης , συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας), καθώς και προτάσεις για την δημιουργία σύγχρονου Λιβυκού στρατού.
Ως αντάλλαγμα η Μόσχα είναι σε συνομιλίες για την δημιουργία ναυτικών βάσεων, που θα δώσουν πραγματικά ένα υπήνεμο αγκυροβόλιο στο ρωσικό στόλο Μεσογείου, ενώ μαζί με τις βάσεις σε Συρία και Αίγυπτο θα δοθεί η δυνατότητα να αντιπαρατεθεί με δυναμικό τρόπο στο ΝΑΤΟ.
Οι ΗΠΑ , σύμφωνα με ειδικούς εμπειρογνώμονες θα αποσυρθούν από την περιοχή σταδιακά λόγω του τεράστιου εξωτερικού χρέους της χώρας τα τελευταία 20 χρόνια, και όχι ελέω Τραμπ.
Για την Αλγερία, μια άλλη χώρα η οποία αποτελεί σημαντικό πελάτη της ρωσικής αμυντικής βιομηχανίας, έχει έρθει η ώρα να ενισχύσει τις ένοπλες δυνάμεις της .
Το Μαρόκο, με την οποία η Μόσχα έχει υπογράψει αρκετές συμφωνίες στον τομέα της ασφάλειας κατά το παρελθόν , ιδίως όσον αφορά την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, υπάρχει ενδιαφέρον για ρωσικά βομβαρδιστικά αεροσκάφη και υποβρύχια.
Μετά την επιστροφή της στην Μέση Ανατολή, η Ρωσία είναι έτοιμη να μείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα στην περιοχή της Μεσογείου και ίσως για πάντα .
Η Ελλάδα οφείλει να αναπροσαρμόσει την πολιτική της κάνοντας την πιο πολυδιάστατη όσον αφορά την Ρωσία , μια χώρα με την οποία έχουμε παραδοσιακούς , ιστορικούς και πολιτιστικούς δεσμούς εδώ και 100 χρόνια.
Ολόκληρη η «λεκάνη» της Μεσογείου αλλάζει και ακόμη και η Τουρκία προσέγγισε ουσιαστικά την Μόσχα «χωρίς φόβο και πάθος», σε αντίθεση με την ελληνική πολιτική ελίτ που δεν είναι ικανή να βρει την απαραίτητη ισορροπία ανάμεσα σε ανατολή και δύση.
Εδώ τίθεται το ερώτημα , γιατί η Τουρκία, το Μαρόκο και όποιος άλλος να δύναται να έχει στενές σχέσεις με την Μόσχα….και όχι η Ελλάδα που έχει δεσμούς μιας χιλιετηρίδας ;
