Την ώρα που συσπειρωμένες οι πολιτικές δυνάμεις και η κυβέρνηση των Ελλήνων έδιναν χθες στα διεθνή fora συντεταγμένα τη μάχη για την αποτροπή της τουρκικής απειλής, στο εσωτερικό της χώρας εκδηλώνονταν απροκάλυπτα οι δυνάμεις της «σύνεσης» και του «ρεαλισμού», σαλπίζοντας μήνυμα υποχώρησης και συμβιβασμού.
Ένα ετερόκλητο πλήθος πολιτικών, δημοσιογράφων, καθηγητών και διαμορφωτών της κοινής γνώμης συγκροτεί μια ισχυρή επικοινωνιακή ομάδα, η οποία στην προμετωπίδα της έχει το σύνθημα για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με την Τουρκία.
Στην πρωτοπορία, ο Νίκος Φίλης, ο οποίος εκφράζει τις κυρίαρχες στο κόμμα του εθνομηδενιστικές ουτοπίες, και από κοντά ο εκδότης του «Φιλελεύθερου» Θανάσης Μαυρίδης, ο οποίος ανενδοίαστα υπερασπίζεται την άποψη ότι «η συνεκμετάλλευση θα είναι η τελική λύση», αφού, όπως εξηγεί, «έτσι συμβαίνει παγκοσμίως, με όλες τις χώρες που έχουν κοιτάσματα σε περιοχές που συνορεύουν»...
Το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, με μεγάλη επιρροή στο εσωκομματικό ακροατήριο όπου πρυτανεύει ο «ανέμελος διεθνισμός», δήλωσε απερίφραστα χθες ότι «το να πάει κανείς σε εξορύξεις στην ανατολική Μεσόγειο με την Τουρκία απέναντι δεν γίνεται. Είναι αυταπάτη να το πιστεύει κανείς αυτό - ή, μάλλον, όταν το ισχυρίζεται απλώς ψεύδεται».
Στο ίδιο, ευθυγραμμισμένο ύφος που δεν γνωρίζει ιδεολογικές και πολιτικές γραμμές, ο εκδότης συμπλήρωσε νουθετώντας με τον τρόπο του τους Έλληνες: «Η συνεκμετάλλευση είναι ο δρόμος της λογικής. Θεωρώ ότι η λέξη “συνεκμετάλλευση'' είναι αρκετά δαιμονοποιημένη».
Έχει ιδιαίτερη αξία η προσέγγιση Φίλη, σύμφωνα με τον οποίο «έχουμε ένα σημαντικό στοιχείο. Είναι το πνεύμα των Πρεσπών που πρέπει να διαπεράσει το σύνολο της εθνικής μας στρατηγικής. Δηλαδή, πώς θα επιλύσουμε τις διαφορές βάσει του Διεθνούς Δικαίου και των καλώς νοουμένων συμφερόντων, με στόχο τη σταθερότητα στην περιοχή»...
Αναφορικά με την παραπομπή στη Χάγη, για την οποία τελευταία κάποιες φωνές και εντός της Ν.Δ., όπως η Ντόρα Μπακογιάννη, κάνουν αόριστα λόγο, ο κ. Φίλης είπε μεταξύ άλλων: «Βλέπει κανείς ότι τίθεται ξανά η προσφυγή στη Χάγη για τις διμερείς διαφορές. Η προσφυγή είναι πάγια εθνική θέση, αλλά έχει ξεχαστεί. Τώρα, με την τουρκική κλιμάκωση με αφορμή τις γεωτρήσεις στην Κύπρο, βλέπω ότι το θέμα τίθεται ξανά».
Ο ίδιος παραδέχθηκε έλλειμμα στρατηγικής, σημειώνοντας: «Πρέπει να σκεφτούμε τι αλλάζει στην περιοχή: Καταρρέει η αυταπάτη ότι η Τουρκία και οι ΗΠΑ βρίσκονται σε τροχιά στρατηγικής σύγκρουσης. Ηταν μια αυταπάτη όλου του πολιτικού συστήματος».
