Η Τουρκία εντείνει συνεχώς τις πιέσεις στην Ουάσιγκτον τις τελευταίες εβδομάδες προς τον εκλεγμένο πρόεδρο Ν.Τραμπ, προσπαθώντας να βολιδοσκοπήσει τις προθέσεις του νέου Αμερικανού ηγέτη σε όλα τα «καυτά» ζητήματα ανάμεσα στις δύο χώρες.
Από την άλλη πλευρά πολλοί Τούρκοι αναμένουν ενδεχόμενη ραγδαία επιδείνωση της σχέσης μεταξύ των δύο χωρών .
Οι δηλώσεις του Rex Tillerson και τους James Mattis δύο εκ των κορυφαίων επιλογών στα κρίσιμα υπουργεία, κατά τη διάρκεια ακρόασης στο Κογκρέσο ενθάρρυνε κάπως την Άγκυρα, καθώς οι δύο άνδρες υπογράμμισαν την ανάγκη για καλύτερους δεσμούς με την Τουρκία.
Το πρόβλημα όμως φαίνεται να είναι οι πολύ μεγάλες προσδοκίες της Τουρκίας στην Ουάσιγκτον για άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων της, αφήνοντας μικρά περιθώρια για διαπραγμάτευση ή λογικό συμβιβασμό.
Η Άγκυρα δηλώνει στην ουσία ότι αν τα δύο κύρια αιτήματα της δεν εκπληρωθούν, δεν υπάρχουν πολλές ελπίδες για τη βελτίωση των δεσμών.
Το πρώτο από αυτά είναι η έκδοση του Ιμάμη Fethullah Gulen, ενός αυτο-εξόριστου μουσουλμάνου κληρικού που ζει στην Πενσυλβάνια, ο οποίος κατηγορείται ότι σχεδίασε την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος τον Ιούλιο κατά του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του (AKP) .
Η δεύτερη απαίτηση είναι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να διακόψουν άμεσα τους δεσμούς τους με την Ένωση Δημοκρατικού Κόμματος (PYD) το οποίο αντιπροσωπεύει τους Κούρδους της Συρίας, καθώς και την στρατιωτική πτέρυγα του κόμματος με την ονομασία Λαϊκές Μονάδες Προστασίας (YPG).
Η Άγκυρα αναφέρει ότι όλες αυτές είναι τρομοκρατικές ομάδες που συνδέονται με το εκτός νόμου Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK), το οποίο διεξάγει αιματηρή εκστρατεία τρόμου στην Τουρκία.
Η κυβέρνηση Ομπάμα αρνήθηκε να ικανοποιήσει και τα δύο αιτήματα , υποστηρίζοντας ότι το PYD είναι διαφορετικό από το PKK, το οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες χαρακτηρίζουν και αυτές ως τρομοκρατική οργάνωση .
Η Ουάσιγκτον υποστηρίζει επίσης ότι το YPG έχει αποδείξει ότι είναι ένας αποτελεσματικός σύμμαχος κατά του Ισλαμικού Κράτους (IS).
Όσον αφορά το θέμα του Ιμάμη Γκιουλέν, η Ουάσινγκτον τονίζει ότι δεν είναι στο χέρι της κυβέρνησης των ΗΠΑ το εάν θα εκδοθεί ο Ιμάμης , αλλά είναι θέμα σαφώς της αμερικανικής δικαιοσύνης και των δικαστηρίων που θα αποφασίσουν με βάση στοιχεία που παρουσιάζονται.
Οι επίσημες δηλώσεις στην Τουρκία δείχνουν ότι και στα δύο αυτά θέματα έχουν γίνει ήδη δοκιμές προς την Ουάσιγκτον οι οποίες «βρήκαν τοίχο», γεγονός που ερμηνεύεται ως μέγα πρόβλημα στον εάν ή όχι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ένας αξιόπιστος σύμμαχος.
Ο Τούρκος πρωθυπουργός Μπινάλι Γιλντιρίμ δήλωσε πρόσφατα ότι Τούρκοι αξιωματούχοι αναμένουν ότι η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ θα διακόψει την «επαίσχυντη συμπεριφορά» της κυβέρνησης Ομπάμα για την υποστήριξη της YPG και το PYD.
Ισχυρίστηκε ακόμη ότι η Ουάσιγκτον υποστήριξε ότι αυτές οι ομάδες θα «αυξήσουν την αναρχία και την τρομοκρατία» στην Τουρκία.
Τις παρατηρήσεις αυτές είχε κάνει και ο Ερντογάν, ο οποίος είχε προχωρήσει περισσότερο ισχυριζόμενος ότι για όλα συμβαίνουν στην Τουρκία «από πίσω» είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες .
Ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Mark Toner χαρακτήρισε τους ισχυρισμούς της Άγκυρας ως «γελοίους» λέγοντας ότι αυτές ήταν «επιβλαβείς δηλώσεις για τις σχέσεις μας».
Η Άγκυρα ανέβασε και άλλο πρόσφατα τους τόνους, όταν ο υπουργός εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου και ο υπουργός άμυνας Φικρί Ισίκ δήλωσαν ότι η Τουρκία μπορεί να αναγκαστεί να υποκύψει στην κοινή γνώμη και να κλείσει την αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ στις Ηνωμένες Πολιτείες, αν συνεχιστεί η στήριξη της Ουάσινγκτον στις οργανώσεις YPG και PYD .
Σε ένα άρθρο του στην εφημερίδα The Washington Post την περασμένη εβδομάδα ο Τσαβούσογλου έγραψε ότι η απογοήτευση του τουρκικού κοινού σε σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν ο δεσμός τους με τους Κούρδους του YPG και του PYD.
Κάτι που το χαρακτήρισε ως μια «ηθική πτώχευση της διμερούς συνεργασίας», μαζί με τις συνεχείς αναβολές της Ουάσιγκτον για την έκδοση του Γκιουλέν.
Όσο για τον νυν Αμερικανό πρόεδρο , η Τουρκία δεν προσφέρεται για μπίζνες διότι πολύ απλά τα θέλει όλα δικά της στην περιοχή παραβιάζοντας γραπτούς και και «κυρίως άγραφους νόμους».
