Με επιστολή ράπισμα για την κυβέρνηση και τον υπουργό Υγείας, οι Υγειονομικοί του Ιδιωτικού και Δημόσιου τομέα στη Μαγνησία που τέθηκαν σε αναστολή επειδή αρνήθηκαν τον υποχρεωτικό εμβολιασμό, εξηγούν την απόφασή τους να μην συναινέσουν σε υποχρεωτική πράξη, σύμφωνα με τον ισχύων Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας, το Σύνταγμα αλλά και τα όρια της Βιοηθικής.
Οι υγειονομικοί στην επιστολή τους κάνουν λόγο για τιμωρητικές πρακτικές, αυτή την δύσκολη περίοδο που το ΕΣΥ τους έχει ανάγκη, ενώ σημειώνουν ότι δεν είναι λίγοι οι νοσηλευτές και οι γιατροί που φεύγουν σε χώρες του εξωτερικού για εργαστούν, εκεί όπου δεν υφίσταται υποχρεωτικότητα.
Διαβάστε ολόκληρη την επιστολή τους:
«ΑΛΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ
Όλοι σας, είτε συμπολίτες μας γενικώς, είτε ασθενείς μας είτε συνάδελφοι, που θα διαβάσετε αυτό το κείμενο θα απορήσετε: πώς είναι δυνατόν ένας και μόνο νομός (ο Νομός Μαγνησίας) να έχει τόσους, και συγκεκριμένα τουλάχιστον 120, ανεμβολίαστους υγειονομικούς εν μέσω πανδημίας και μάχης για την επιβίωση, την ίαση και την αποθεραπεία του ασθενούς από την λοίμωξη από τον ιό SARS-CoV-2, τον νέο κορωνοϊό.
Ίσως το νούμερο φαντάζει μεγάλο αλλά δυστυχώς είναι αληθινό. Διότι βάσει νόμων, που ψηφίστηκαν το καλοκαίρι του 2021, δεν μπορούμε δυστυχώς να είμαστε πια αρωγοί σας στην αντιμετώπιση της πανδημίας, παρότι δεν θα έπρεπε να περισσεύει ούτε ένα χέρι υγειονομικού σε τέτοιες δύσκολες στιγμές που ζει η πόλη μας, η χώρα μας και ο κόσμος όλος. Αλλά δεν μπορούμε επιπλέον να σας συμπαρασταθούμε ούτε και στα αναρίθμητα άλλα προβλήματα και ασθένειες που μοιραία ταλαιπωρούν τόσο κόσμο.
Πριν όμως μας καταδικάσει η κοινή γνώμη σε «ισόβια κάθειρξη» θα θέλαμε να σας αναφέρουμε (αν και ήδη το γνωρίζετε) πως είμαστε η πρώτη κοινωνική ομάδα που χτυπήθηκε από το τσουνάμι της πανδημίας, ένα χρόνο πριν την ύπαρξη των εμβολίων. Οι περισσότεροι νοσήσαμε, αναρρώσαμε αλλά και χάσαμε συγγενείς και συναδέλφους. Κανείς από εμάς τους ανεμβολίαστους υγειονομικούς δεν είναι «ψεκασμένος», ούτε αρνήθηκε την ύπαρξη του ιού και της πανδημίας ούτε τη σοβαρότητα της νόσου. Κανείς από εμάς δεν κρύφτηκε, δεν παραιτήθηκε, δεν οπισθοχώρησε, δεν λιποτάκτησε από το μέτωπο της μάχης.
Κι ενώ επί ενάμιση χρόνο, μέχρι τον Αύγουστο του 2021, μας αποκαλούσατε ήρωες και μας καταχειροκροτούσατε από τα μπαλκόνια σας, έφτασε η ώρα της απόλυτης υποχρεωτικότητας εμβολιασμού, πρώτα σε όλους εμάς και ίσως μόνο σε εμάς, μέτρο που ισχύει από τον Αύγουστο του 21. Προσφάτως προστέθηκε και η ομάδα των πολιτών ηλικίας άνω των 60 με καθεστώς υποχρεωτικότητας, ως γνωστόν με χρηματική ποινή. Η κοινωνική όμως ομάδα της οποίας επιβλήθηκε η υποχρεωτικότητα είναι και η μόνη που ούτε της άξιζε, ούτε της έπρεπε κανένας εξαναγκασμός, όσον αφορά τις ιατρικές πράξεις. Διότι είμαστε οι μόνοι οι οποίοι, σεβόμενοι απολύτως τον Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας (βλ. άρθρο 1 και 2γ) και τον Νόμο 2071/1992, που κι αυτός σχετίζεται με τον Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας, γνωρίζουμε και εφαρμόζουμε σε όλη την διάρκεια της επαγγελματικής μας ζωής όσα ορίζει η νομοθεσία. Με την ορκωμοσία μας δηλώσαμε υπακοή, σεβασμό και πίστη υπέρ της φροντίδας και υπέρ των δικαιωμάτων των ασθενών και στο λειτούργημά μας αφιερώσαμε όλη μας τη ζωή. Και για να γνωρίζετε όλοι σας το γιατί αντιδρούμε στην υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού, η παράγραφος 5 του ανωτέρω άρθρου 47, του Νόμου 2071/1992 αναφέρει πως ο ασθενής μας πρέπει να γνωρίζει «εκ των προτέρων τους κινδύνους που ενδέχεται να παρουσιαστούν ή να προκύψουν σε αυτόν από την εφαρμογή ασυνήθων ή πειραματικών διαγνωστικών θεραπευτικών ή ιατρικών πράξεων» η εφαρμογή των οποίων λαμβάνει χώρα μόνο έπειτα από συγκεκριμένη συγκατάθεση του ιδίου», η οποία «μπορεί να ανακληθεί από τον ασθενή» ανά πάσα στιγμή.
Ο δε ισχύων Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας (άρθρο 12, γ) ξεκαθαρίζει σε απόλυτο βαθμό: «η συναίνεση να μην είναι αποτέλεσμα πλάνης, απάτης ή απειλής και να μην έρχεται σε σύγκρουση με τα χρηστά ήθη». Ο εκβιασμός εμβολιασμού και η υποχρεωτικότητα δεν συνιστά ξεκάθαρα απειλή αφού στερεί τα επαγγελματικά και βιοποριστικά μας δικαιώματα; Μην κρυβόμαστε πίσω από τις λέξεις!
Πέραν όμως από την εγχώρια αλλά και την παγκόσμια νομοθεσία έρχεται και η επιστήμη της Βιοηθικής να μας διδάξει τα ηθικά όρια που πρέπει να τίθενται στην Ιατρική από τις νέες ανακαλύψεις της Βιολογίας και της Γενετικής που συνίστανται στην προσπάθεια αποφυγής μη αντιστρεπτών καταστάσεων που σχετίζονται με το χειρισμό του γενετικού υλικού και της παρέμβασης στη λειτουργία του ανθρώπινου κυττάρου. Κι εδώ ακριβώς τίθεται το ζήτημα για τα νέα εμβόλια ή αλλιώς mRNA εμβόλια αφού το mRNA τους εισέρχεται στο κύτταρο και δανείζεται το ριβόσωμα (ένα μικρό ενδοκυττάριο όργανο) ώστε να παράξει την περιβόητη πρωτεΐνη ακίδα (spike protein) αλλά σε άγνωστη ποσότητα και για άγνωστη χρονική διάρκεια ώστε στη συνέχεια την πρωτεΐνη αυτή ο οργανισμός μας να την αναγνωρίσει και να παραχθούν αντισώματα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που η Ελληνική Επιτροπή Βιοηθικής, όπως ανακοινώθηκε τον Ιούνιο του 2021, αποφάσισε να υπάρξουν εκστρατείες ενημέρωσης για εκούσιο εμβολιασμό με βάση επιστημονικά στοιχεία που επικαιροποιούνται συνεχώς, με προϋπόθεση την προηγούμενη κατανόηση των φόβων και των γενικότερων αντιλήψεων.
Εδώ όμως μιλάμε για υποχρεωτική συναίνεση (όρος ανύπαρκτος). Υπογραφή συναίνεσης σε υποχρεωτική πράξη! Διότι αυτό υφίστανται οι υγειονομικοί της χώρας μας αυτή τη στιγμή από ανθρώπους που αποφασίζουν την υποχρεωτικότητα εμβολιασμού, και μάλιστα έχοντας ψηφίσει το ακαταδίωκτο για τις αντίστοιχες επιτροπές των υγειονομικών αποφάσεων για να έχουμε εμείς το διωκόμενο και την αποχή από την εργασία μας.
Άλλωστε στην ίδια κατεύθυνση το ψήφισμα 2361 του Συμβουλίου της Ευρώπης το οποίο δια τον αντιπροσώπων της υπερψήφισε και η χώρα μας ορίζει χαρακτηριστικά:
7.3.1.: Να διασφαλιστεί πως οι πολίτες ενημερώνονται ότι ο εμβολιασμός δεν είναι υποχρεωτικός και ότι κανείς δεν θα υποστεί πίεση με πολιτικά, κοινωνικά ή άλλα μέσα για να εμβολιαστεί εάν δεν το επιθυμεί.
7.3.2.: Να διασφαλιστεί ότι κανείς δεν θα υποστεί διακρίσεις για το ότι δεν έχει εμβολιαστεί.
7.5.2.: Η χρήση πιστοποιητικού εμβολιασμού επιτρέπεται για τους εξής προκαθορισμένους σκοπούς:
α. Παρακολούθησης της αποτελεσματικότητας του εμβολίου
β. Πιθανών παρενεργειών
γ. Ανεπιθύμητων ενεργειών
Βλέπει κανείς ότι το εκδικητικό πνεύμα της υποχρεωτικότητας των κοινωνικών και στην περίπτωσή μας ακόμα χειρότερα των επαγγελματικών αποκλεισμών δεν έρχεται σε συμφωνία με αυτές τις διατάξεις.
Το ίδιο το Σύνταγμα άλλωστε προστατεύει με νόμο τον σεβασμό στην προσωπικότητα και την αυτοδιάθεση του σώματός μας.
Επίσης βάση του ν.2462/1997, καθένας αποφασίζει μόνος του για τον εαυτό του και καμία συλλογική ή κοινωτική συμφωνία ή συγκατάθεση ενός ηγέτη κοινότητας ή άλλης αρχής αντικαθιστά τη συγκατάθεση του ενημερωμένου ατόμου.
Πώς λοιπόν καταρρίπτεται το Σύνταγμα και επιβάλλεται η συγκατάθεσή μας στην απόρριψη των δικαιωμάτων μας;
Η απάντηση του κράτους και των ειδικών είναι η προάσπιση της δημόσιας υγείας. Παραμερίστε μας λένε τα ατομικά σας δικαιώματα καθώς προέχει το δημόσιο συμφέρον. Θα ήταν απολύτως σωστό και δίκαιο αν ίσχυε κιόλας.
Πάει καιρός που αποδείχτηκε πως οι διπλο- και τριπλοεμβολιασμένοι και νοσούν και μεταδίδουν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο όπως και οι ανεμβολίαστοι. Οι εμβολιασμένοι όμως, έχοντας το πιστοποιητικό εμβολιασμού στα χέρια τους, μπορούν να μεταδίδουν τη νόσο ελεύθερα και «νόμιμα» (εφόσον μπορούν να κυκλοφορούν έχοντας ψευδή αίσθηση ασφάλειας και προστασίας της δημόσιας υγείας) και εκθέτουν το ίδιο τον εαυτό τους και τους γύρω τους σε κίνδυνο. Ίσως το πιστοποιητικό να είναι έγγραφο νόμιμης μετακίνησης, διασποράς και μετάδοσης της νόσου. Και παρά το ότι έπρεπε να καταργηθεί εδώ και μήνες, βλέποντας τη νόσηση σε πρόσφατα τριπλοεμβολιασμένους ασθενείς μας να καλπάζει, έγινε ασφυκτικό και υποχρεωτικό ακόμη περισσότερο (ενώ θα έπρεπε όλοι μας να υποβαλλόμαστε σε rapid test δύο φορές την εβδομάδα). Έχει μάλλον επιβληθεί ο παραμερισμός του Συντάγματος, η απαξίωση και η ασέβεια στον όρκο του Ιπποκράτη, καθώς και στους νόμους της Ιατρικής Δεοντολογίας και τους κανόνες της Βιοηθικής (δηλαδή σε όλα όσα πρεσβεύουμε).
Κι ενώ η πανδημία συνεχίζεται, δείχνοντας μας καθημερινά το σκληρό της πρόσωπο, με τις εκατόμβες θυμάτων, υγειονομικοί όλων των ειδικοτήτων του Νομού Μαγνησίας βρισκόμαστε εκτός μάχης (αναστολές εργασίας, κλειστά ιατρεία, φαρμακεία, οδοντιατρεία, φυσικοθεραπευτήρια, νοσηλευτές, πληρώματα ΕΚΑΒ, υπάλληλοι γραφείων σε υγειονομικούς χώρους, διοικητικοί κλπ.). Κι αντί να εργαστούμε όλοι μαζί, σαν μια γροθιά, επιβλήθηκε βάσει νόμου η αποχή μας, ο διωγμός μας και η αποστασιοποίηση μας από το πεδίο της μάχης (εμείς οι υγιείς φαντάροι μήπως και τραυματιστούμε). Κι έμειναν οι στρατηγοί μονάχοι τους, επισφραγίζοντας και εξασφαλίζοντας την ήττα. Διότι οι συνάδελφοι στα δημόσια νοσοκομεία λύγισαν από το φόρτο εργασίας και οι μόνες άδειες που στην πράξη στις περισσότερες περιπτώσεις τους χορηγούνται είναι όταν νοσούν παρά τον τριπλοεμβολιασμό τους. Οι ασθενείς μας, μας ψάχνουν απεγνωσμένα στα κλειστά μας ιδιωτικά ιατρεία, νοσήσαντες και μη από covid, και έτσι επιφορτίζονται ακόμα περισσότερο τα δημόσια νοσοκομεία. Θα καταρρεύσουν οι πολεμιστές στρατηγοί μέσα στη μάχη και οι υγειονομικοί σε αναστολή θα πεθάνουν από την πείνα και την ανέχεια (διότι πολλοί έφτασαν να ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, ανασφάλιστοι με τα Ελληνόπουλα παιδιά τους να υποφέρουν από την έλλειψη βασικών αγαθών) τη στιγμή που οι περισσότερες χώρες δίνουν ορθώς την δυνατότητα οι υγειονομικού εφόσον είναι απύρετοι και ασυμπτωματικοί κι εφόσον υποβάλλονται σε διαγνωστικά τεστ (εννοείται αρνητικά) να προσέρχονται κανονικά στην εργασία τους. Η Ελλάς όμως προτιμάει εμβολιασμένους υγειονομικούς που δεν ελέγχονται αν είναι θετικοί και θεωρητικά και πρακτικά εργάζονται με άδεια ιοφορίας και διασποράς.
Πόση τιμωρία Θέε μου! Δεν πιστεύαμε ποτέ πως την αξίζαμε με τέτοιο μένος. Δυστυχώς όμως η δική μας τιμωρία έχει βαριές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία και στην υγεία του πολίτη αυτής της χώρας, με τις εκατόμβες νεκρών καθημερινά και τους χιλιάδες υγειονομικούς σε αναστολή (οι οποίοι εκτιμάται ότι ξεπερνούν μαζί με τον ιδιωτικό τομέα τους 20.000).
Πολλοί συνάδελφοι εξαναγκάζονται και φεύγουν σε χώρες της Ευρώπης, όπου ο υποχρεωτικός εμβολιασμός στους υγειονομικούς δεν υφίσταται. Αδειάζει η χώρα από εξαιρετικούς γιατρούς, νοσηλευτές και υγειονομικούς όλων των ειδικοτήτων, οι οποίοι σαν τα αποδημητικά πουλιά θα ταξιδέψουν σε θερμότερες χώρες, οι οποίες με ανοιχτή αγκαλιά τους καλωσορίζουν χωρίς διακρίσεις πιστοποιητικού ή μη.
Οι εναπομείναντες στην πατρίδα μας «μάχονται» καθημερινά στους δρόμους για την άρση της υποχρεωτικότητας, προσδοκώντας την κατάργηση του κατάπτυστου πολιτικού και επιστημονικού αυτού μέτρου.
Δεν έχεις λοιπόν αγαπημένε μας συμπολίτη πέντε ζωές να περιμένεις για την υγεία σου.
Δεν έχει η φτωχή μας πατρίδα την άνεση αναπλήρωσης τόσων χιλιάδων υγειονομικών.
Οι υγειονομικοί στα νοσοκομεία κραυγάζουν «βοήθεια» ή βουβά παρακαλούν για ενισχύσεις, αφού ειδικά το δημόσιο σύστημα υγείας δεν ήταν ποτέ τόσο καλό όσο έπρεπε για να ανταπεξέλθει σε μία τέτοια υγειονομική κρίση.
Οι άνεργοι σε αναστολή υγειονομικοί δεν έχουν άλλη αντοχή.
Οι ιδιώτες ανεμβολίαστοι αναγκάστηκαν να καταπατήσουν τον Όρκο τους και να μην εξετάζουν τους ασθενείς τους.
Ας σας επέτρεπαν να διαλέξετε το γιατρό σας, το φαρμακοποιό σας, τον φυσιοθεραπευτή σας, τον οδοντίατρό σας, το νοσηλευτή σας βάσει της επιστημονικότητάς τους, της ευγένειας, του ήθους του χαρακτήρα του και όχι βάση του green pass το οποίο δείχνει πια επικίνδυνο για την προστασία της δημόσιας υγείας, εφόσον και ο εμβολιασμένος και νοσεί και μεταδίδει, βάσει παραδοχής των ειδικών λοιμωξιολόγων και που το αφήγημα του τοίχους ανοσίας καταρρίφθηκε με επίσημες δηλώσεις πια.
Υπάρχουν όμως τρόποι να βοηθήσουμε εμείς τη δημόσια υγεία..
Ας μας προσλάβουν στις μονάδες Covid αντί αναστολής και κλεισίματος των ιατρείων.
Ας μας επέτρεπαν να μετατρέψουμε τα ιατρεία μας σε κέντρα πρωτοβάθμιας φροντίδας Covid έως την ύφεση της πανδημίας. Ποιους θα κολλούσαμε; Τους πάσχοντες από λοίμωξη με κορονοϊό;
Ας μας επέτρεπαν, στις λευκές μας στολές και στις πόρτες των ιατρείων μας να τοποθετήσουμε ένα μεγάλο Α (ΑΛΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ) το οποίο θα σημαίνει ανεμβολίαστος υγειονομικός. Θα το φορούσαμε ευχαρίστως, θα κουβαλούσαμε το σταυρό μας υπομονετικά και θα ήταν δική σου επιλογή η επίσκεψη σου στην ιδιωτική πρωτοβάθμια φροντίδα. Αλλά δυστυχώς ούτε οι υπάρχοντες ιδιώτες, ούτε οι σε αναστολή του Δημοσίου τομέα μπορούν να εργαστούν σε ιδιωτικές δομές υγείας.
Ακόμα και τώρα όμως, μπορούμε να συνυπάρχουμε, μπορούμε να βοηθήσουμε, μπορούμε να πολεμήσουμε όλοι μαζί, ώστε να νικηθεί η πανδημία, να σταματήσει το θανατικό στη χώρα μας.
Σταθείτε πλάι μας, να σταθούμε κι εμείς στο πλευρό σας ώστε η έξοδος από τη δίνη του κυκλώνα να έχει όσο το δυνατόν λιγότερες ανθρώπινες απώλειες.
Με εκτίμηση
Υγειονομικοί σε αναστολή Μαγνησίας
Ιδιωτικού και Δημόσιου τομέα»
