Πριν από μήνες μου τηλεφώνησε ένας φίλος συμβολαιογράφος και ρωτούσε επίμονα γιατί ο αντιεισαγγελέας Αγγελής έδειξε τον πρώην αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης Παπαγγελόπουλο ως «Ρασπούτιν»; Πως μας προέκυψε το «Ρασπούτιν» και ποιες ομοιότητες μπορεί να είχε εκείνος ο Ρώσος τυχοδιώκτης με τον υπουργό;
Με έβαλε σε σκέψεις. Εξετίμησα βεβαίως, την ευφάνταστη ονοματοδοσία αλλά προβληματίστηκα για τις ομοιότητες των προσώπων. Γιατί αν υποθέσουμε ότι ο ένας μπαινόβγαινε στις αυλές των Τσάρων και ο άλλος συνομωτούσε εναντίον πολιτικών προσώπων, δεν βρίσκω ότι υπάρχει μεγάλη σημειολογική ταύτιση.
Από την άλλη -εάν πρόκειται για τον Παπαγγελόπουλο- η σχέση του με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, μπορεί να σηματοδοτούν κάποια συμβολική ταύτιση στους ρόλους των προσώπων.
Το ερώτημα όμως είναι τι πραγματικά επεδίωκε ο σύγχρονος δικός μας Ρασπούτιν, όταν αναλάμβανε τις «αποστολές» του. Εκτελούσε συμβόλαια για «πολιτική δολοφονία» αντιπάλων; Προσπαθούσε να δημιουργήσει ένα δικαστικό κύκλωμα επικουρικό της εκτελεστικής εξουσίας; Ή μήπως εκδικούνταν απλά, ανθρώπους με τους οποίους είχε προηγούμενα στο παρελθόν;
Ο αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, καταθέτει ότι η Ξένη Δημητρίου γνώριζε ποιος είναι ο «Ρασπούτιν» και μάλιστα ότι του είχε αναφέρει το όνομά του ενώ δείχνει ένα τρίτο πρόσωπο, το οποίο φέρεται να είναι εισαγγελέας πρωτοδικών αλλά δεν κατονομάζεται! Κι άλλα πολλά λέει. Παραθέτει στοιχεία από το «βιογραφικό» του «Ρασπούτιν», ότι δηλαδή πρόκειται για ένα μέλος της κυβέρνησης, το οποίο έχει συγγενικά του πρόσωπα εντός της Δικαιοσύνης…
Και υπογραμμίζει ότι η εισαγγελία επιδίωξε να ασκηθούν διώξεις χωρίς να τηρηθεί πλήρως ο νόμος ενώ παράλληλα γίνεται λόγος για «ομάδα» που διέθετε ο πρώην αναπληρωτής Υπουργός. Αξίζει, δε, να σημειωθεί ότι οι εντολές που δεχόταν προέρχονταν από την εισαγγελέα Διαφθοράς, Ελένη Τουλουπάκη, η οποία με την σειρά της φέρεται αν δεχόταν εντολές από τον ίδιο τον «Ρασπούτιν».
Με λίγα λόγια, υπήρχε ολόκληρο δίκτυο με δικαστικούς που συνεννοούνταν υπό την καθοδήγηση του Ρασπούτιν! Αλλά με τι σκοπό;
Mοιάζει κάπως αφελές να θεωρούσε ένας ή περισσότεροι δικαστικοί μακροχρόνια την εμπλοκή τους σε ένα σύστημα που θα διαχειριζόταν ένας υπουργός της κυβέρνησης. Και ότι το δίκτυο που προσπαθούσε να οργανώσει θα διέθετε τέτοιο «κύρος» και τόση δύναμη, ώστε να εξοντώσει πολιτικά τους αντιπάλους του πρωθυπουργού Τσίπρα.
Η διαδικασία η ίδια αποκάλυψε ότι η σκευωρία της Novartis ήταν αδύνατον να φέρει το οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Επειδή ήταν εντελώς πρόχειρη και ερασιτεχνικά δομημένη. Λες και την είχαν σκεφτεί απελπισμένοι άνθρωποι του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος για να τον γλυτώσουν από το αδιέξοδο του Μακεδονικού…
Και ο Ρασπούτιν δέχτηκε να παίξει αυτόν τον ρόλο; Χωρίς να σκεφτεί τις συνέπειες για το μέλλον; Λες και ήταν ένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ σε εντεταλμένη υπηρεσία;
Πόσοι από τους δικαστές θα είχαν την νομική και συνταγματική κατοχύρωση προκειμένου να ανταποκριθούν στο σχέδιο εξόντωσης των αντιπάλων ή τουλάχιστον του επιδιωκόμενου αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης;
Λυπάμαι για την άδοξη λάμψη του δικού μας «Ρασπούτιν» αλλά ουδεμία σχέση έχει με τον ευφυή γνήσιο της Ρωσίας. Θα έλεγα μάλιστα ότι είναι μάλλον ατυχής η σύλληψη του ονόματος, αφού δεν ανταποκρίνεται και τόσο στην προσαρμοστικότητα του αυθεντικού Ρασπούτιν.
Δυστυχώς για την αριστερή ραδιουργία, τίποτα δεν πήγε καλά. Ίσως γιατί οι καρικατούρες των παλιών Σοβιετικών δεν είχαν κάτι από τον «σατανικό» τους οίστρο. Ίσως γιατί έκαναν το λάθος να επιλέξουν ως ενορχηστρωτή έναν παλιοκομματικό Δεξιό, ο οποίος δεν διέθετε τη συντροφική δεξιότητα στην δολοπλοκία.
Πάντως, αυτός ο Ρασπούτιν δεν είναι για δράμα, περισσότερο κατάλληλος, για παρωδία μου φαίνεται…
