Πολύ καλή η ρητορική μας ότι «θα δείξουμε τα δόντια μας και θα υπερασπιστούμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα» την κρίσιμη στιγμή που επίκειται ίσως και εφέτος το καλοκαίρι για θερμό επεισόδιο από την καθημερινά απειλούσα Τουρκία. «Ομως για να γίνει αυτό πράξη εναπόκειται στη στρατιωτική μας ισχύ. Και δυστυχώς αυτή τις δύο τελευταίες δεκαετίες έχει χάσει την προτεραιότητα που της οφείλουμε». Πρόκειται για συγκρατημένη αλλά βαθιά ανησυχητική διαπίστωση του στρατηγού Δημήτρη Σκαρβέλη, επίτιμου αρχηγού του ΓΕΕΘΑ και ακαδημαϊκού («Καθημερινή» 21/6) που μάταια τόσο αυτός όπως και οι περισσότεροι από τους μέχρι τώρα διατελέσαντες αρχηγούς των Ενόπλων Δυνάμεων προσπαθούν να ευαισθητοποιήσουν τις κυβερνήσεις των τελευταίων 20 χρόνων για την επείγουσα ανάγκη εκσυγχρονισμού τους. Διότι όσο ακμαίο και αν είναι το φρόνημα και η πατριωτική αυταπάρνηση των στελεχών και του μονίμου προσωπικού που επανδρώνουν το αμυντικό μας σύστημα δεν αρκούν αν αυτό δεν διαθέτει και τον αναγκαίο σύγχρονο εξοπλισμό και τον συνεχή εκσυγχρονισμό του.
Δυστυχώς το κόστος για αυτόν τον εκσυγχρονισμό είναι πολύ υψηλό και οι οικονομικές δυνατότητες της χώρας μας ήταν πάντα περιορισμένες. Ομως αυτός είναι προϋπόθεση για τη στοιχειώδη αμυντική μας αποτελεσματικότητα, αλλά και για την αναστολή των προθέσεων του εξ Ανατολών γείτονά μας να δοκιμάσει την αμυντική μας ισχύ προκαλώντας θερμό επεισόδιο.
«Προβάλλουμε την αποφασιστικότητά μας απέναντι στην Τουρκία, αλλά οι πράξεις μας σε ό,τι αφορά την αμυντική μας θωράκιση δεν επιβεβαιώνουν τις ανησυχίες μας» επισημαίνει και ο πρώην υπουργός Στέφανος Μάνος.
Και ενδεικτικά υπογραμμίζει: «Το Ναυτικό πρέπει να υποστηρίζεται από ναυτικά ιπτάμενα μέσα, δηλαδή αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας, ελικόπτερα και drones, τα οποία δρουν ως πολλαπλασιαστές ισχύος. Και η πραγματικότητα; Η Ελλάδα είχε παραλάβει προ δεκαετίας έξι αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας Λόκχιντ, που όμως παροπλίστηκαν το 2009 λόγω συμπλήρωσης ωρών πτήσεως και αδυναμίας της ελληνικής αεροπορικής βιομηχανίας να τα συντηρήσει. Εκτοτε και για 10 χρόνια το Ναυτικό μας κινείται κατά κάποιον τρόπο στα τυφλά, όντας το μοναδικό στη Μεσόγειο που δεν διαθέτει αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας… Ανησυχούμε αλλά δεν καταλήγουμε σε αποφάσεις. Η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ) είναι χρεοκοπημένη εδώ και χρόνια. Καταβροχθίζει τα λεφτά των φορολογουμένων, αλλά όταν τη χρειαζόμαστε δηλώνει αδυναμία. Δεν είναι σε καλύτερη κατάσταση και η Ελληνική Βιομηχανία Οπλων (ΕΛΒΟ) που τελεί υπό εκκαθάριση. Μονάδες και οπλικά συστήματα είτε είναι ακινητοποιημένα είτε λειτουργούν πλημμελώς επειδή λείπουν απαραίτητα ανταλλακτικά».
Δυστυχώς το μόνο εμφανές ενδιαφέρον των τελευταίων κυβερνήσεων αναφέρεται στην προμήθεια δύο πανάκριβων φρεγατών, οι οποίες ούτως ή άλλως μπορούν να παραδοθούν μετά κάποια χρόνια ενώ ο Τούρκος μάς απειλεί σήμερα. Αραγε εξασφάλισε τουλάχιστον ο κ. Πρωθυπουργός στο πρόσφατο ταξίδι του στο Τελ Αβίβ την άμεση συνεργασία του έμπειρου και πάνοπλου Ισραήλ για την ενεργοποίηση των πολεμικών μας βιομηχανιών;
Μια τέτοια συνεργασία θα έφερνε ίσως την καλύτερη και ταχύτερη αναβάθμιση σε εξοπλισμό των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Αν το επιτρέψουν φυσικά οι συνδικαλιστές των χρεοκοπημένων πολεμικών μας βιομηχανιών που προς χάριν τους παραμένουν αναξιοποίητες.
Μαρίνος Γιάννης
