O Michael Rubin εκ των βασικών αρθρογράφων προχώρησε σε μια εισήγη-κόλαφο κατά της Τουρκίας και υπέρ των ελληνικών συμφερόντων, προς την κυβέρνηση Μπάιντεν, με την οποία ζητάει από «ΗΠΑ, ΕΕ και μετριοπαθείς αραβικές χώρες να προχωρήσουν σε βαριές κυρώσεις κατά της Τουρκίας μέχρι να αποχωρήσουν τα στρατεύματά της από την Κύπρο».

«Συντρίψτε, τις τράπεζες και την οικονομία της Τουρκίας, επιβάλετε εμπάργκο όπλων»

Ζητάει μάλιστα «να συντριβούν οι τράπεζές της και να υποστούν στραγγαλισμό οι τουρκικές εταιρείες και να επιβληθεί εμπάργκο όπλων στην Τουρκία».

O Michael Rubin δεν είναι κάποιος τυχαίος, πρόκειται για άνθρωπο με ισχυρές επαφές και στο αμερικανικό State Department και στο Πεντάγωνο και εκφράζει τις απόψεις της κυβέρνησης των Δημοκρατικών.

«Γεράκι» των Δημοκρατικών

Θεωρείται «γεράκι» και είναι ο άνθρωπος ο οποίος προέβλεψε το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία το 2016.

Μάλιστα ξεκάθαρα μιλάει για δυνάμεις κατοχής και εισβολείς. Σπάνια οι Αμερικανοί χρησιμοποίησαν τέτοια γλώσσα για την Τουρκία και τον Αττίλα.

«Η διαίρεση της Κύπρου πλησιάζει γρήγορα να κλείσει τον μισό αιώνα. Στην πραγματικότητα η διαίρεση αυτή έχει διαρκέσει περισσότερο από αυτή της Γερμανίας. Περίπου τα 2/3 των Κυπρίων δεν είχαν γεννηθεί όταν τα τουρκικά στρατεύματα εισέβαλαν στην χώρα.

Η ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ στην Κύπρο UNFICYP διατηρεί τον διαχωρισμό μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων αλλά απέτυχε να σταματήσει την εθνοκάρθαση που έκανε η Τουρκία στο βόρειο ένα τρίτο του νησιού.

Ενώ τα Ηνωμένα Έθνη σποραδικά προέβησαν σε κινήσεις τερματισμού της κατοχής, όλες αυτές κατέληξαν στο πουθενά.

Δεν υπήρξαν ουσιαστικές διαπραγματεύσεις τα τελευταία τρία χρόνια και ούτε θα γίνουν: Η ανακάλυψη μεγάλων κοιτασμάτων αερίου στα κυπριακά νερά καθιστά πιο δύσκολη την αποχώρηση των τουρκικών δυνάμεων. Όταν οι Τούρκοι και οι Τουρκοκύπριοι εμπλέκονται σε συνομιλίες το κάνουν ανειλικρινώς για να κρατήσουν το Κυπριακό ζωντανό, ενώ ταυτόχρονα εργάζονται για να υπονομεύσουν μια μόνιμη λύση.

Όταν μια διπλωματική στρατηγική αποτυγχάνει συνεχώς είναι καιρός να αναθεωρήσουμε τη λογική της. Η Τουρκία, ήδη έχει από τα πλαίσια ΟΗΕ και ΕΕ για μια λύση, όταν πρόσφατα ο Τούρκος πρόεδρος Recep Tayyip Erdoğan απέκλεισε την ομοσπονδιοποίηση και επέμεινε στην λύση δύο κρατών στην οποία η διεθνής κοινότητα θα αποδεχτεί μια μόνιμη διχοτόμηση του νησιού.

Αντί να ισχυροποιούμε τον Ερντογάν και την κυβέρνηση-μαριονέτα της Τουρκίας στη Βόρεια Κύπρο χειρίζοντάς την ως ισότιμη με την διεθνώς αναγνωρισμένη κυπριακή κυβέρνηση, ίσως είναι καιρός για την διεθνή κοινότητα να αγκαλιάσει ένα μοντέλο τύπου Ιράκ.

Υπάρχει μια μικρή διαφορά μεταξύ του Κουβέιτ το 1990 και της Κύπρου σήμερα. Ο Saddam Hussein μπορεί να είχε αναστήσει ρεβανσιστικά αιτήματα κατά του νότιου γείτονά του όπως κάνει και ο Ερντογάν τώρα, αλλά το Ιράκ εισέβαλε στο Κουβέιτ κυρίως για τους φυσικούς του πόρους.

Το ίδιο συμβαίνει τώρα και με την Κύπρο. Η αρχική απόφαση casus belli της Τουρκίας ήταν η προστασία των Τουρκοκυπρίων ενάντια στην ελληνική στρατιωτική κυβέρνηση (χούντα) η οποία και κατέρρευσε μέσα σε μια εβδομάδα όταν οι Έλληνες αγκάλιασαν και πάλι τη Δημοκρατία.

Σήμερα η Ελευθερία στην Ελλάδα κατατάσσεται σε έναν βαθμό μεγαλύτερο ακόμα και από τις ίδιες τις ΗΠΑ. Αντίθετα, κατατάσσεται η Τουρκία ως ανελεύθερη, ή στο ίδιο επίπεδο με την Αλγερία και ακόμα πιο κάτω από την αυτοαποκαλούμενη Δημοκρατία του Αρτσάχ στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, με όρους δικαιωμάτων και ελευθερίας.

Όταν η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο, το Συμβούλιο Ασφαλείας ομόφωνα πέρασε ένα νούμερο αποφάσεων που ήταν συμβολικές αλλά χωρίς δόντια.

Ζήτησαν παύση του πυρός και καταδίκασαν τις συγκρούσεις. Από το 1975 υπάρχουν πάνω από τέσσερις ντουζίνες ψηφισμάτων κανένα από τα οποία δεν κατάφερε να μειώσει τον έλεγχο της Τουρκίας στα βόρεια εδάφη της Κύπρου.

Οι διπλωμάτες προτιμούν τις αργές προσεγγίσεις αλλά το προσπάθησαν για σαράνταεπτά χρόνια. Είναι ώρα για σοβαρές κυρώσεις κατά της Τουρκίας.

Αντί να τεθούν κυρώσεις που επιτρέπουν στην Άγκυρα να προσαρμοστεί και να τις προσπεράσει, ο στόχος των ΗΠΑ, της ΕΕ και των μετριοπαθών αραβικών κρατών πρέπει να είναι να κεραυνοβολήσουν την Τουρκία και την ήδη ετοιμόρροπη οικονομία της.

Η περίπτωση του πάστορα Andrew Brunson έδειξε πόσο ευάλωτη είναι η Τουρκία σε οικονομικές κυρώσεις. Οι ΗΠΑ και η ΕΕ πρέπει να «θρυμματίσουν» τις τουρκικές τράπεζες που επιχειρούν στη βόρεια Κύπρο ή χρηματοδοτούν τους Τουρκοκυπρίους.

Η ΕΕ και οι ΗΠΑ πρέπει επίσης να απαγορεύσουν στην τουρκική Αεροπορία ή οποιονδήποτε φορέα εξυπηρετεί την κατεχόμενη από τους Τούρκους, βόρεια Κύπρο, από τον ευρωπαϊκό εναέριο χώρο και πρέπει να επιβάλλουν κυρώσεις σε οποιαδήποτε τουρκική ή διεθνή εταιρεία που πραγματοποιούν συνεργασίες στα Κατεχόμενα.

Όλοι οι αξιωματούχοι που εξυπηρετούν την παράνομη τουρκοκυπριακή «κυβέρνηση» θα πρέπει να αντιμετωπίσουν ατομικές κυρώσεις όπως και όσοι επενδύουν στα Βαρώσια ή σε άλλη κατεχόμενη πόλη.

Όλες οι χώρες θα πρέπει να θεωρήσουν τα τουρκοκυπριακά «διαβατήρια» ως απάτες. Όλες οι χώρες που έχουν διπλωματικές σχέσεις με την Κύπρο θα πρέπει να κλείσουν τα αντιπροσωπευτικά γραφεία της «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου». Ο ΟΗΕ θα πρέπει να επιβάλει εμπάργκο στις πωλήσεις όπλων προς ή από την Τουρκία».

Πρώτη φορά υπάρχει εισήγηση καταστροφής της Τουρκίας

Είναι η πρώτη φορά που ακούγεται εισήγηση ολικής καταστροφής της Τουρκίας στις ΗΠΑ.

Στις ΗΠΑ θεωρούν πως το γόητρό τους έχει τρωθεί από τα παιχνίδια του Ερντογάν και ξέρουν πως δεν θα αποκτήσουν ποτέ ξανά αξιοπιστία αν δεν τιμωρηθεί η Τουρκία.

Αυτή την περίοδο, η ελληνική διπλωματία πρέπει να κερδίσει τα μέγιστα ωφέλη για την χώρα. Είναι η μεγάλη μας ευκαιρία.