Του Μανώλη Κείου
Με επαίσχυντα κόλπα και ποταπές μηχανορραφίες το Φανάρι και οι “αδελφές του εκκλησίες” επιχειρούν να εγκαθιδρύσουν στην συνείδηση του ποιμνίου την εντύπωση πως υπάρχουν πολλοί λόγοι … ενότητος μεταξύ τους θέτοντας σε δευτερεύουσα θέση τις σημαντικές κανονικές διαφορές.
Μετά τις κοινές ανησυχίες για το περιβάλλον ή για το προσφυγικό, με έναν ακόμη Δούρειο Ίππο επιχειρούν να αλώσουν το κάστρο της μιας και μοναδικής αληθινής πίστης.
Χθες και προχθες, λοιπόν, πραγματοποιήθηκε στο Φανάρι φόρουμ με αντικείμενο τις σύγχρονες μορφές δουλείας υπό την αιγίδα του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, και συγχρηματοδοτούμενο τόσο από το Οικουμενικό Πατριαρχείο όσο και από την Αγγλικανική Εκκλησία.
Όπως αναφέρεται στο επίσημο πρόγραμμα “σκοπός αυτής της συγκέντρωσης ήταν να φέρει σε επαφή διακεκριμένους επιστήμονες, επαγγελματίες και φορείς χάραξης πολιτικής από όλο τον κόσμο για να συζητήσουν τα προβλήματα της σύγχρονης δουλείας και για να τονίσουν την προστασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της ελευθερίας ως ζωτικής σημασίας για την Εκκλησία, καθώς και των θρησκευτικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων των κοινοτήτων σε όλο τον κόσμο .”
Μάλιστα γίνεται και ειδική αναφορά στην Σύνοδο της Κρήτης λέγοντας πως ακριβώς αυτή είναι η “προτεραιότητα σαφώς καθορισμένη στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Κρήτη (Ιούνιος 2016)”.
Στην εναρκτήρια ομιλία του, ο Οικουμενικός Πατριάρχης παρατήρησε: «Η Ορθόδοξη Εκκλησία συχνά κατηγορείται ότι παραμελεί τον κόσμο για χάρη της λειτουργικής λατρείας και της πνευματικής ζωής, αγνοώντας τις προκλήσεις του παρόντος. Στην πραγματικότητα, όμως, ό, τι λέει η Εκκλησία, ό, τι η Εκκλησία κάνει, γίνεται στο όνομα του Θεού και για χάρη της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Είναι αδύνατο η Εκκλησία να κλείσει τα μάτια στο κακό, να είναι αδιάφορη για την κραυγή των απόρων, για τους καταπιεσμένους και τους εκμεταλλευόμενους. Η αληθινή πίστη είναι μια πηγή μόνιμου αγώνα ενάντια στις δυνάμεις της απανθρωπιάς ».
Με λίγα λόγια ο κ. Βαρθολομαίος μας λέει να αφήσουμε στην άκρη την πνευματική ζωή και την λειτουργική λατρεία και να ασχοληθούμε με τις προκλήσεις του παρόντος… Δηλαδή τις…κοινές προκλήσεις με τα άλλα δόγματα;;
Ο κ. Βαρθολομαίος και Αγγλικανός Αρχιεπίσκοπος Justin Welby υπέγραψαν κοινή δήλωση, «καταδικάζοντας κάθε μορφή ανθρώπινης σκλαβιάς ως την πιο αποτρόπαια των αμαρτιών, καθόσον παραβιάζει την ελεύθερη βούληση και την ακεραιότητα του κάθε ανθρώπου που δημιουργήθηκε κατ ‘εικόνα του Θεού.”
Επίσης, στην κοινή δήλωση «ενθάρρυνουν τους αρχηγούς των κρατών να βρουν κατάλληλουςς και αποτελεσματικούς τρόπους για τη δίωξη εκείνων που εμπλέκονται στην εμπορία ανθρώπων, την πρόληψη όλων των μορφών σύγχρονης δουλείας, καθώς και την προστασία των θυμάτων της»
Τέλος, ο Οικουμενικός Πατριάρχης και ο Αρχιεπίσκοπος του Canterbury αποφάσισαν να συσταθεί μια κοινή ομάδα δράσης για τη σύγχρονη δουλεία.
Προφάσεις εν αμαρτίαις
Όλα αυτά βέβαια αποτελούν προφάσεις εν αμαρτίαις, ένα συντονισμένο θέατρο, όπως η επίσκεψη με τον Πάπα στην Λέσβο για τους πρόσφυγες.
Το ζήτημα της σύγχρονης δουλείας, που τώρα ξέθαψαν Βαρθολομαίος και Γουέλμπι , απασχόλησε και πριν δύο χρόνια τις οικουμενιστικές συναντήσεις!
Στις 2 Δεκεμβρίου 2014 δεκαπέντε εκπρόσωποι των μεγαλύτερων θρησκευτικών δογμάτων υπέγραψαν στο Βατικανό διακήρυξη με την οποία έλεγαν λίγο-πολύ τα ίδια με την χθεσινή και δεσμεύονταν να καταβάλλουν κάθε προσπάθεια για την εξάλειψη της «σύγχρονης δουλείας» και της «εμπορίας ανθρώπων» έως το 2020, χαρακτηρίζοντάς τα»εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας».
Τότε παρόντες ήταν εκτός από τον Πάπα Φραγκίσκο, ο αρχηγός της Αγγλικανικής Εκκλησίας, αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι Τζάστιν Γουέλμπι, ο ραβίνος Ντέιβιντ Ρόζεν της Αμερικανικής Εβραϊκής Επιτροπής, εκπρόσωποι του Μεγάλου Ιμάμη του σουνιτικού πανεπιστημίου Αλ-Αζχάρ, του σιιτικού Ισλάμ, των ορθόδοξων χριστιανών, των ινδουιστών και των βουδιστών.
Εκ μέρους του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, την χάρτα κατά της δουλεμπορίας υπέγραψε τότε ο Μητροπολίτης Γαλλίας Εμμανουήλ.
Άραγε τι άλλαξε από τότε;
Επομένως καθίσταται σαφές πως όλα αυτά γίνονται για το θεαθήναι και ο πραγματικός σκοπός είναι η…σύσφιξη των εκκλησιαστικών διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των αρχηγών των θρησκειών και των δογμάτων με έναν και απώτερο σκοπό…..
Και ο νοών νοείτω ….
